Skocz do zawartości

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'dziecko' .

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Kalendarze

  • Kalendarz wydarzeń
  • Kwietniówki 2021 Wydarzenia
  • Marcóweczki 2021 Wydarzenia marcówek 2021
  • Majóweczki 2021 Wydarzenia
  • Lutówki 2021 Wydarzenia
  • Czerwcóweczki 2021 Wydarzenia czerwcówek
  • Lipcówki 2021 Wydarzenia lipcówek
  • Sierpniówki 2021 Wydarzenia sierpniówek
  • Wrześnióweczki 2021 Wydarzenia
  • Październikowe mamy 2021 Wydarzenia

Forum

  • Dyskusja ogólna
    • Brzuchatki 2021
    • Forum dla mam - dzieci z rocznika 2008 - 2021
    • O wszystkim - dyskusja ogólna
  • Ciąża - tydzień po tygodniu
    • 1 trymestr ciąży
    • 2 trymestr ciąży
    • 3 trymestr ciąży
  • Moja ciąża
    • Co czujemy, gdy rośnie...
    • Dieta
    • Ciąża - porady prawne
    • Zdrowie w ciąży
    • Przygotowania do porodu
  • Szczęśliwe mamusie
    • Mamusie o wszystkim
    • Zdrowie dziecka
    • Żywienie dzieci
  • Moje miasto - dyskusje lokalne
    • Dolnośląskie
    • Kujawsko-pomorskie
    • Lubelskie
    • Lubuskie
    • Łódzkie
    • Małopolskie
    • Mazowieckie
    • Opolskie
    • Podkarpackie
    • Podlaskie
    • Pomorskie
    • Śląskie
    • Świętokrzyskie
    • Warmińsko-mazurskie
    • Wielkopolskie
    • Zachodniopomorskie
    • ŚWIAT
  • Propozycje, uwagi
    • Propozycje i uwagi dotyczące serwisu
    • Propozycje i uwagi dotyczące Forum
  • Kwietniówki 2021 Dyskusja kwietniówek 2021
  • Marcóweczki 2021 Dyskusja marcówek 2021
  • Majóweczki 2021 Dyskusja majówek 2021
  • Lutówki 2021 Dyskusja lutóweczek 2021
  • Czerwcóweczki 2021 Dyskusja czerwcówek 2021
  • Lipcówki 2021 Dyskusja lipcówek
  • Sierpniówki 2021 Dyskusja sierpniówek
  • Wrześnióweczki 2021 Dyskusja wrześniówek 2021

Kategorie

  • Wiadomości
  • Kalendarz ciąży
  • Zdrowie
  • Dieta
  • Psychika
  • Poród
  • Inne
  • content_category_12
  • content_category_13
  • content_category_14
  • content_category_15
  • content_category_16
  • content_category_17

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Imię


Kraj


Płeć dziecka


Imię dziecka


Planowana data porodu

pomiędzy a
  1. Skąd się biorą bóle brzucha po porodzie? Ból brzucha po ciąży nie musi oznaczać, że wystąpiły powikłania w połogu. Jest on efektem powracania mięśni brzucha, a przede wszystkim macicy, do swojego normalnego rozmiaru. Dzięki skurczom organizm pozbywa się odchodów połogowych. Także miejsce połączenia matki z dzieckiem, czyli miejsce, gdzie łożysko łączyło się z organizmem matki, wywołuje ból. Dzieje się tak, ponieważ jest normalną raną, która powinna boleć. Skurcze, które pojawiają się po porodzie pomagają zasklepić się ranie, zamykając naczynia krwionośne i ograniczając krwawienie, ale to także jest bolesne. Bóle brzucha po porodzie są częstsze u kobiet, które już rodziły, a to dlatego, że im więcej ciąż, tym większe rozluźnienie i wiotkość mięśni macicy i trudniej im powrócić do swojego naturalnego stanu. U kobiet rodzących po raz pierwszy zwykle jest tak, że napięcie mięśni macicy jest na tyle dobre, iż nie pojawia się powolne rozluźnianie i skórczanie - powrót do stanu naturalnego jest po prostu szybszy. Podczas karmienia piersią, organizm kobiety w połogu produkuje hormon o nazwie oksytocyna. Odpowiada on za pobudzenie produkcji mleka w piersiach oraz dodatkowe skurcze i rozkurczanie się macicy, dlatego ból brzucha po porodzie nasila się podczas karmienia piersią. Jak pozbyć się bólów brzucha po porodzie? Najlepszym sposobem na ból brzucha po porodzie jest zatrzymanie mięśni macicy tak, by były skurczone. Pełny pęcherz utrudnia mięśniom macicy powrót do ich normalnego stanu, dlatego w połogu trzeba pamiętać o częstym jego opróżnianiu. Pomocna będzie także odpowiednia pozycja. Ból brzucha zmniejszy się, jeśli kobieta położy się na brzuchu, z niewielką poduszką pod obolałym miejscem. Początkowo ból i skurcze mogą się nasilić, ale już po kilku minutach złagodnieją i znikną. Aktywność fizyczna, szybkie powracanie do normalnych czynności po porodzie, także wpłyną na kondycję kobiety i złagodzą ból. Te dolegliwości poporodowe powinny zniknąć same po kilku-kilkunastu dniach od urodzenia dziecka. Jeśli ból jest nieznośny, można brać leki przeciwbólowe, ale tylko takie, które będą bezpieczne dla dziecka w przypadku, kiedy jest karmione piersią (bezpieczny będzie na przykład paracetamol w syropie). Niektórym kobietom pomagają zioła, takie jak serdecznik pospolity czy kocimiętka. Wybór leku przeciwbólowego lub ziół powinien być zawsze skonsultowany z lekarzem prowadzącym ciążę. Powodem do niepokoju jest jednostajny i silny ból podbrzusza po porodzie, szczególnie jeśli występuje razem z silnym krwawieniem. Do lekarza należy się zwrócić jak najszybciej także wtedy, kiedy ból pojawi się dopiero jakiś czas po porodzie, a nie od razu po nim. Anna Szozda
  2. 1. Cenne sekundy Udławienie się i śmierć niemowlęcia mogą nastąpić bardzo szybko - nie dłużej niż czas potrzebny na przygotowanie filiżanki kawy, dlatego tak ważna jest błyskawiczna reakcja. Dzięki monitorowi oddechu zyskujemy cenny czas na ewentualną interwencję i przywrócenie akcji oddechowej. Każdy rodzic powinien rozważyć zakup takiego urządzenia dla swojego dziecka. 2. Dla ruchliwych maluszków Niektóre monitory oddechu wyposażone są w czujnik, który wkłada się pod materacyk. Niestety takie rozwiązanie często powoduje fałszywy alarm, jeśli dziecko odwróci się na obok i zsunie się poza zasięg działania czujnika. Powtarzające się fałszywe alarmy niepotrzebnie budzą dziecko i niepokoją rodziców, zwłaszcza w nocy. Dlatego rodzice często decydują się na wyłączenie monitora, rezygnując w ten sposób z ochrony, jaką dostarcza monitorowanie oddechu. Wybierając monitor oddechu upewnijmy się, że będzie on działał niezależnie od przemieszczania się dziecka podczas snu. To ważne zwłaszcza w przypadku starszych niemowląt, które potrafią już przewracać się na bok czy na brzuszek. 3. Zdradliwe wentylatory Monitory ze wspomnianymi czujnikami bywają bardzo wrażliwe na wszystkie drgania powietrza. Zdarza się, że nawet powiew powietrza wytwarzany przez wentylator albo zwykły przeciąg w pomieszczeniu mogą zakłócić prawidłowe działanie urządzenia.. W rezultacie monitor może nie zadziałać, jeśli dziecko faktycznie straci oddech. 4. Nie tylko do łóżeczka Malutkie dziecko w pierwszych tygodniach życia może spać nawet do 18- 20 godzin na dobę. W tym czasie często jest przenoszone – do wózeczka, do kołyski, na łóżko rodziców, czy u dziadków. Niestety tradycyjne monitory oddechu mogą być stosowane tylko w jednym miejscu – w łóżeczku dziecka. Dlatego warto wybrać urządzenie, które można bez problemu zabrać ze sobą czy przenieść w inne miejsce. 5. Nie budź mnie Gdy dziecko nie oddycha, często wystarczy je dotknąć lub obudzić, żeby regularny oddech powrócił. Tradycyjne monitory często zbyt wcześnie po wykryciu bezdechu podnoszą alarm dźwiękowy, budząc przy tym niepotrzebnie dziecko. Takich chwilowych bezdechów u niemowlęcia może być wiele, monitor może więc włączać alarm co chwilę, powodując niepokój u dziecka i u rodziców. Na rynku dostępne są monitory, które już po 15 sekundach od wykrycia bezdechu wibracyjnie pobudzają dziecko, najczęściej przywracając od razu oddech. Jeśli oddech nie zostaje wykryty przez kolejne 5 sekund, rodzic zostanie zaalarmowany głośnym sygnałem dźwiękowym i wtedy wymagana jest interwencja osoby dorosłej. 6. Zawsze gotowe Niemowlęta budzą się w nocy na karmienie nawet kilka razy. Zmęczenie i niewyspanie często dają się we znaki wielu rodzicom, dlatego nie trudno im zapomnieć o wyłączeniu tradycyjnego monitora oddechu przy wyjmowaniu dziecka z łóżeczka. Wówczas uaktywnia się alarm, który niepotrzebnie budzi wszystkich domowników. Niekiedy rodzice zapominają również włączyć monitor po odłożeniu dziecka do łóżeczka po nocnym karmieniu. Dlatego najlepszym rozwiązaniem dla zmęczonych nocnymi pobudkami rodziców są monitory oddechu zapinane na stałe do pieluszki niemowlaka. Nie ma konieczności ich włączania i wyłączania podczas nocnego karmienia. Mogą pozostawać stale włączone, rodzic może czuć się pewnie i bezpiecznie wiedząc, że monitor jest stale włączony i czuwa nad dzieckiem. 7. Ile kosztuje posiadanie monitora? Inwestycja w monitor jest inwestycją w bezpieczeństwo w pierwszych 12 miesiącach życia naszego dziecka. Według specjalistów, po tym okresie ryzyko bezdechu jest marginalne. Monitor oddechu znacznie zmniejsza ryzyko śmierci łóżeczkowej. Jeżeli uświadomimy sobie fakt, że posiadanie monitora oddechu może uratować naszemu dziecku życie, to koszt jego zakupu będzie dla nas sprawą drugorzędną. Na rynku dostępne są tradycyjne monitory oddechu, wkładane pod materac oraz dużo nowocześniejsze, przenośne monitory oddechu, takie jak Snuza Halo, które mogą być zapięte na stałe do pieluszki dziecka i pracować w każdym miejscu, gdzie ono zasypia. Dodatkowo wyposażone są w funkcję wibracyjnego przywracania oddechu, która pozwala na szybką i skuteczną reakcję bez wzbudzania niepokoju u rodziców. Pomimo wieloletnich badań nad SIDS (śmiercią łóżeczkową niemowląt), nie ustalono jednoznacznie jego przyczyn i skutecznych metod zapobiegania. W Stanach Zjednoczonych wciąż rejestruje się 6 zgonów na 1000 narodzin, dlatego warto dołączyć nowoczesny monitor oddechu do kompletowanej przed porodem wyprawki. Jak dotąd jedynym godnym zaufania sposobem na uchronienie naszego dziecka przed SIDS jest posiadanie dobrej klasy monitora oddechu, który nadzoruje oddech dziecka wszędzie tam , gdzie ono śpi – w łóżeczku, w kołysce czy w wózku. Statystyki dla Polski wyraźnie pokazują, że od ponad 10 lat nie odnotowano żadnego przypadku zgonu niemowlęcia z powodu SIDS, jeżeli jego oddech był monitorowany przez odpowiednie urządzenie – tradycyjne (pod materac) czy też bardziej nowoczesne, pewne i wygodne dla rodzica, takie jak przenośny monitor oddechu Snuza Halo.
  3. Redakcja

    Napoje dla dzieci

    Trzeba jednak uważać na ich skład, ponieważ żadne napoje dla dzieci nie mogą zawierać konserwantów ani sztucznych barwników. Alternatywą dla wody i zielonej herbaty mogą być herbatki dla dzieci, powstałe na bazie owoców. Picie dla niemowląt Mamy najmłodszych pociech często zadają sobie pytanie: co picia dla niemowlaka? Czy ilość płynów dostarczanych mu z mlekiem jest wystarczająca? Otóż, jak radzą pediatrzy, maluszek, który jest karmiony wyłącznie piersią, nie musi spożywać dodatkowej ilości płynów. Na początku karmienia mleko jest mniej zagęszczone i w pełni zabezpiecza potrzeby maluszka. Jeśli dziecko jest karmione sztucznie, należy mu podawać dodatkowe płyny. To, czy dziecko dostaje tyle picia, ile potrzebuje, można sprawdzić po wyglądzie kupki. Jeśli jest ona zbyt twarda, a swoją konsystencją nie przypomina pasty do zębów, to znaczy, że niemowlakowi brakuje płynów. Wtedy należy podawać mu coś dodatkowego do picia. Ilość płynów powinna być równa ilości mleka, jakie podaje się niemowlęciu. Niemowlę może pić wodę przegotowaną lub wodę mineralną. Istnieją także specjalne wody mineralne dla niemowląt, które posiadają dodatkowe atesty. Soki owocowe dla dzieci Soki dla dzieci muszą spełniać bardziej restrykcyjne normy niż soki przeznaczone dla dorosłych. Nie mogą one zawierać żadnych sztucznych barwników, konserwantów ani dodatków smakowych, a przede wszystkim cukru krystalicznego. Wraz ze wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej pojawiły się nowe normy dotyczące soków dla dzieci. Według ogólnych dyrektyw sok dla dzieci poniżej trzech lat nie może mieć więcej niż 15 g węglowodanów na 100 ml oraz nie mniej niż 25 mg witaminy C na 100 ml. Jej maksymalny poziom to 125 mg na 100 ml. Soki dla najmłodszych powinny być specjalnie oznaczone tak, by mama patrząc na etykietkę wiedziała, dla jakiego wieku są one przeznaczone. Dla dzieci najlepsze są soki jednoskładnikowe, które zawierają duże ilości witamin i minerałów, które są niezbędne do prawidłowego rozwoju i trawienia. Wraz z rozwojem dziecka można podawać mu soki owocowe o nowych smakach: cytrusowym, porzeczkowym, gruszkowym. Herbatki dla dzieci Niektórzy rodzice zastanawiają się, czy dzieci powinny pić czarną lub zieloną herbatę? Jeśli chodzi o czarną herbatę, to powinno się podawać dziecku w ogóle lub jak najmniej. Zawiera kofeinę i teinę, które działają pobudzająca. Podobnie jest z zieloną herbatą, gdyż zawiera teinę. Substancja ta negatywnie wpływa na rozwój dziecka, dlatego należy jej unikać. Jeśli zatem chcesz nieco zmodyfikować właściwości zielonej herbaty, bo twoje dziecko przepada za tym trunkiem, musisz zaparzać herbatę w odpowiedni sposób. Po zalaniu wodą koniecznie odczekaj co najmniej trzy minuty, bo wówczas garbniki z herbaty neutralizują działanie teiny. Dobrym rozwiązaniem może być również zalewanie zielonej herbaty drugi raz i podawanie jej swoim pociechom. Dzieci przepadają ponadto za herbatkami owocowymi, które mają słodki smak. Pamiętaj jednak, by przed kupnem takiego produktu zawsze czytać ulotkę. Owocowa herbata dla dzieci nie może zawierać żadnych sztucznych barwników ani syntetycznych aromatów. W upalne dni może sprawdzić się także napar z mięty, który działa orzeźwiająco. Ewelina Stanios
  4. Redakcja

    Wcześniak w domu

    Wskazówki dotyczące opieki nad wcześniakami w domu Zadbaj o ciepło W domu, w którym przebywa wcześniak powinno być cieplej niż zwykle. Jest to ważne szczególnie w pierwszych miesiącach życia bobasa. Kiedy wcześniaki są wypisywane do domu posiadają już umiejętności termoregulacyjne. Jednak należy mieć na uwadze to, że są bardzo malutkie a śladowe ilości tkanki tłuszczowej, którą posiadają, mogą mieć trudności z utrzymaniem tego ciepła. Co więcej bobas, który pochłania więcej energii na utrzymanie ciepłego ciała może nie przybywać prawidłowo na wadze. Dlatego tak ważne jest, aby w początkowych tygodniach życia bobasa zapewnić mu komfort przebywania w ciepłym pomieszczeniu. Kupuj pieluszki dla wcześniaków Ze względu na to, że wcześniaki są bardzo malutkie, bardziej komfortowe i dopasowane do gabarytów malca mogą się okazać pieluszki przeznaczone dla wcześniaków. Można również zaopatrzyć się w kilka par śpioszków, które rozmiarowo są przeznaczone dla wcześniaków. Sterylizuj butelki Jeśli karmisz swoje dziecko mieszanką, niezbędne jest sterylizowanie butelek po każdym karmieniu. Przed pierwszym użyciem butelki wskazane jest jej wyparzenie, natomiast przed każdym kolejnym karmieniem butelkę i smoczek powinno się myć w gorącej wodzie. Sterylizowanie butelek należy kontynuować tak długo jak zalecił lekarz. Karm częściej W przypadku wcześniaków zaleca się częstsze karmienie bobasa. Jest to w zasadzie jednoznaczne ze spędzeniem całego dnia z bobasem przy piersi. Warto wiedzieć, że wcześniaki mają bardzo małe żołądki, dlatego zaleca się, by jadły średnio co 2 godziny. Należy wziąć pod uwagę również fakt, że dzieci przedwcześnie urodzone nie maja tak dobrze wykształconego odruchu ssania, w związku z czym spędzają znacznie dużej czasu ssąc pierś matki. Podawaj witaminy Dzieci urodzone przedwcześnie są znacznie bardziej narażone na wystąpienie awitaminozy. Dlatego warto zapytać lekarza, czy możliwe jest podawanie bobasowi preparatów witaminowych. Bez zgody lekarza nie wprowadzaj stałego pożywienia Nie zaleca się samodzielnego wprowadzania pokarmów stałych do diety maluszka. W tym celu należy skonsultować się z lekarzem, który oceni czy malec jest już gotowy na taką zmianę. Powszechnie uważa się, że do diety wcześniaka można wprowadzić stałe pokarmy, kiedy malec osiąga masę od 6- 7 kg i wypija co najmniej 900 gram mieszanki dziennie. Zrelaksuj się Po powrocie do domu z bobasem i stresie związanym z przedwczesnymi narodzinami dziecka postaraj się żyć teraźniejszością, a nie wracać do przeszłości. Pamiętaj również, by traktować wcześniaka jak normalne zdrowe dziecko, a nie otaczaj go nadmierną uwagą i troską.
  5. Istnieje wiele rodzajów oparzeń. Różne są również przyczyny oparzeń u dziecka. W związku z tym istnieją też różne zasady udzielania pierwszej pomocy w przypadku różnego rodzaju oparzeń u dzieci. Oto najbardziej powszechne oparzenia u dzieci i charakterystyczna dla nich pierwsza pomoc. Oparzenia o ograniczonym zasięgu Jeśli twoje dziecko poparzy swoją rączkę lub nóżkę należy jak najszybciej zanurzyć ją w wodzie. W przypadku oparzenia twarzy i tułowia należy na oparzone miejsca przykładać chłodne kompresy. Oparzone miejsce należy ochładzać tak długo aż dziecko przestanie odczuwać ból. Poparzonych miejsc nie wolno smarować masłem ani schładzać lodem, gdyż może to spowodować dodatkowe uszkodzenie skóry dziecka. Jeśli na skórze malca pojawią się pęcherze również zakazane jest ich przebijanie. Po zmoczeniu oparzonych miejsc należy okryć je materiałem, który nie będzie się przylepiał do skóry. Najlepiej wybrać bandaż bez przylepca lub folię aluminiową. Jeśli twój maluszek ma poparzoną twarz, stopy lub genitalia, nawet w wypadku niewielkich oparzeń należy skontaktować się z lekarzem. Kontroli u lekarza należy również poddawać jakiekolwiek, nawet niegroźne oparzenia u dziecka poniżej pierwszego roku życia. Rozległe oparzenia u dzieci W przypadku rozległych oparzeń na ciele maluszka, należy jak najszybciej położyć dziecko na płaskiej powierzchni i zdjąć ubranie z poparzonego miejsca. Nie wolno odrywać materiału, który przywarł do rany. Dodatkowo należy również stosować mokre okłady na poparzone miejsca i otulić dziecko. W przypadku gdy poparzone są nogi malucha, należy unieść je do góry, powyżej tułowia. W przypadku rozległego oparzenia u niemowląt należy jak najszybciej wezwać pogotowie lub samodzielnie zawieźć je do lekarza lub szpitala. Oparzenia chemiczne Oparzenia substancjami chemicznymi mogą powodować poważne obrażenia na skórze bobasa. Kiedy dojdzie do tego rodzaju uszkodzenia skóry dziecka, należy jak najszybciej usunąć suche resztki substancji żrącej. Powinno robić się to bardzo delikatnie, by nie doprowadzić do dalszych oparzeń. Kolejno należy zdjąć poniszczone ubrania z dziecka i spłukać skórę malca obfitą ilością wody. Konieczne jest również jak najszybsze wezwanie pogotowia. Oparzeniom chemicznym dziecka mogą towarzyszyć także trudności i ból w czasie oddychania, co może świadczyć o uszkodzeniu płuc w wyniku wdychania oparów żrącej substancji. Oparzenia prądem elektrycznym W przypadku oparzeń dzieci prądem elektrycznym należy jak najszybciej odciągnąć dziecko od źródła prądu. Jeśli to możliwe należy jak najszybciej odłączyć źródło prądu z urządzenia, które jest przyczyną poparzenia naszego malca lub zrobić to przy pomocy suchego przedmiotu, który nie jest wykonany z metalu. Nie wolno robić tego gołym rękami. Najlepiej użyć w tym celu szczotki, drewnianej drabiny, poduszki lub krzesła. W przypadku oparzenia prądem dziecko powinno zostać poddane kontroli lekarskiej. Oparzenia słoneczne Podstawową zasadą pierwszej pomocy w przypadku oparzeń słonecznych u dzieci jest stosowanie chłodzących okładów na poparzone miejsca. Należy je schładzać przez 10-15 minut średnio 2-3 razy w tygodniu. Skórę malca warto również posmarować wyciągiem z aloesu lub na poparzone miejsca przyłożyć miąższ z liści tej rośliny. Należy unikać stosowania na poparzone miejsca wazeliny oraz oleistych maści na oparzenia. Ograniczają one dostęp powietrza do poparzonego miejsca. Bóle spowodowane oparzeniem słonecznym można zmniejszać podając dziecku paracetamol , a w przypadku opuchlizny można zastosować ibuprofen. Poważniejszym oparzeniom słonecznym może towarzyszyć ból głowy i wymioty. W takim przypadku należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.
  6. Chodzik stacjonarny Dawniej bardziej popularne były chodziki składające się z krzesełka wyposażonego w kółka. Obecnie bezpieczniejsze dla rozwoju bobasa są tak zwane chodziki stacjonarne. Chodzik stacjonarny stanowi dla dziecka miejsce do zabawy. Jest ono otoczone blatem z różnymi zabawkami. Prócz licznych korzyści ma niestety także wady. Korzystanie ze stacjonarnego chodzika nie powala na przemieszczanie się dziecku. Jedynie może ono poruszać się wokół blatu. Badania również donoszą, że używanie jakichkolwiek chodzików powoduje opóźnienia w rozwoju malca. Jest to spowodowane tym, że chodzik nie pozwala na samodzielne ćwiczenie przez dziecko mięśni odpowiedzialnych za raczkowanie czy chodzenie. Co więcej dziecko chodzące w chodziku nie widzi swoich stóp, więc tym samym nie jest świadome co musi robić, by móc się poruszać. Dodatkowo chodzik nie pozwala dziecku na naukę i ćwiczenie utrzymania równowagi, co stanowi podstawową umiejętność w nauce chodzenia. Bezpieczne stosowanie stacjonarnego chodzika - zasady Niech dziecko wypróbuje chodzik Przed zakupem chodzika stacjonarnego warto wypróbować w sklepie lub u znajomych czy nasz maluszek jest już wystarczająco rozwinięty, by bawić się w chodziku. Po dziecku od razu będzie widać czy podoba mu się taka forma zabawy, czy też nie. Nigdy nie zostawiaj dziecka samego Należy pamiętać o tym, że stosowanie chodzika nie jest jednoznaczne z tym, że malec nie wymaga naszej uwagi i opieki. Nie powinno zostawiać się dziecka samego bawiącego się w chodziku. Nie pozwól dziecku przebywać w chodziku cały czas Czas, w którym malec przebywa w chodziku powinien być ograniczony do 30 minut. Aby rozwój dziecka przebiegał prawidłowo, rodzice powinni zadbać o to, by malec spędzał również czas na zabawie na podłodze w ten sposób ćwicząc mięśnie niezbędne do nauki chodzenia. Odstaw chodzik zanim dziecko nauczy się chodzić samodzielnie Z chodzika należy zrezygnować, gdy bobas nauczy się czołgać lub raczkować. Rodzice powinni mieć świadomość, że chodzik stanowi tylko formę zaspokojenia potrzeby poruszania się malca, kiedy nie potrafi się sam poruszać. Jak zmniejszyć ryzyko związane ze stosowaniem chodzika tradycyjnego Aby zminimalizować negatywne skutki stosowania chodzika warto zastosować się do następujących zasad: Należy używać chodzika , która spełnia wymogi bezpieczeństwa Najlepszy jest chodzik, który jest wyposażony w hamulec oraz mechanizm, który unieruchamia chodzik maluszka, kiedy jedno z kółek znajduje się niżej od pozostałych, na przykład w czasie schodzenia ze schodów. Odpowiednio zabezpieczyć wnętrza, po których malec będzie się poruszać Wyeliminować wszelkie niebezpieczeństwa Najbardziej niebezpiecznym miejscem dla maluszka w chodziku jest szczyt schodów. Malec nie powinien mieć do nich dostępu, dlatego najlepiej jakoś je zablokować, np. krzesłami. Niebezpieczne są również progi między pokojami, zwisające sznurki oraz łatwe do ściągnięcia obrusy.
  7. Ubranka dla noworodka Trzeba mieć kilka ubranek dla maleństwa, zanim przyjdzie ono na świat, choćby i po to, aby miało w czym wyjść ze szpitala. Pamiętajmy, że maluch bardzo szybko rośnie. Nie kupujmy najmniejszych możliwych ubranek, bo dziecko za szybko z nich wyrośnie. Trochę obszerniejsze ubranka to dla dziecka żaden problem, gorzej, jeśli będą za ciasne. Trzeba także dopasować grubość ubranek do pory roku. Polar będzie odpowiedni na chłodniejsze dni, cienka bawełna na lato. Zawsze starajmy się wybierać naturalne materiały, z których uszyte są ubranka dla niemowlaka. Po zakupie wszystko, co będzie miało kontakt ze skórą dziecka powinno być wyprane w delikatnym proszku. Zwróćmy uwagę, czy ubranka dla niemowlaka nie mają uwierających szwów czy guzików, aby dziecku nie było niewygodnie. Niezbędne ubranka dla niemowlaka na początek to: 4-5 koszulek, 4-5 body, 3 kaftaniki, 2-3 pajacyki, 4-6 śpioszków, 3-2 pary skarpetek, czapeczki po kąpieli, czapeczki na dwór, kombinezon na zimę, rękawiczki na zimę. Dziecko do spania potrzebuje łóżeczko, bawełnianą, lekką pościel, ceratkę i delikatny kocyk. Dobrze jest zaopatrzyć się w specjalny przewijak. Wózek jest niezbędny, jeśli chcemy, by maleństwo towarzyszyło nam w spacerach na świeżym powietrzu. Modnym ostatnio pomysłem są różnorodne nosidełka dla dziecka oraz specjalne chusty do noszenia niemowląt. Przyda się bacik lub specjalny rożek. Dla rodziców zmotoryzowanych konieczny jest fotelik samochodowy. Kosmetyki i akcesoria dla niemowlaka Kosmetyki dla niemowląt powinny być przede wszystkim przeznaczone dla dzieci. Najlepszym wyborem są naturalne składniki. Ponadto należy stosować zasadę: mniej znaczy lepiej. Im mniej składników ma kosmetyk dla dziecka, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że podrażni delikatną skórę. Zgodnie z tą zasadą unikamy także dodatkowych substancji zapachowych i nadających kolor kosmetykom. Kosmetyki i akcesoria dla niemowlaka to: niewielka wanienka do kąpieli, miękka myjka, płyn do kąpieli, szampon dla niemowląt, oliwka dla dzieci, puder na podrażnioną pupę, krem na odparzenia, pieluchy tetrowe (przydadzą się, nawet jeśli będziesz używać jednorazowych), delikatne mydło, specjalny, delikatny proszek i płyn do prania, nawilżane chusteczki do mycia niemowląt, tłusty krem (ważny szczególnie w zimie), patyczki higieniczne, nożyczki do paznokci, termometr dla niemowląt, wata, gaziki, spirytus, gruszka do nosa, sól fizjologiczna, szczotka z naturalnego włosia. Warto zaopatrzyć się także w smoczki dopasowane do wieku maleństwa i podgrzewacz do pokarmu. Dla zabieganych mam polecamy odciągacze pokarmu, aby dziecko można było nakarmić także pod nieobecność mamy w domu. Jak widać, wyprawka dla noworodka to całkiem pokaźny zestaw przedmiotów. Pomogą one jednak tobie, a dziecku zapewnią komfort.
  8. Okazuje się, że karmienia piersią nie warto odkładać na później. Najlepiej jest rozpocząć karmienie jak najwcześniej. Wczesne rozpoczęcie karmienia jest gwarancją powodzenia. Zaleca się, by pierwsze karmienie odbywało się już nawet na sali porodowej, gdyż noworodki największą chęć do ssania wykazują 2 godziny po przyjściu na świat. Początki karmienia piersią są trudne i niestety w większości przypadków kończą się rozczarowaniem. Po porodzie i matka i dziecko są zmęczeni, dlatego ich współpraca nie zawsze jest pomyślna. W takich sytuacjach nie wolno się poddawać i zniechęcać. Pamiętaj również, że masz prawo poprosić personel szpitalny o pomoc w karmieniu dziecka. Wskazówki pielęgniarki mogą okazują się bardzo przydatne, dlatego warto z nich skorzystać. Formy karmienia piersią Przygotowując się do karmienia dziecka piersią postaraj się, by w pomieszczeniu w którym będziecie przebywać panowała cisza i spokój. Zwróć również uwagę na to, aby tobie było wygodnie. Dlatego usiądź na miękkim fotelu lub kanapie. Jeśli ci wygodniej możesz karmić dziecko nawet w pozycji leżącej. Postaraj się, by w zasięgu ręki mieć szklankę wody lub jakąś przekąskę do przegryzienia. Istnieje kilka pozycji, które wykorzystuje się do karmienia piersią: Pozycja krzyżowa Charakteryzuje się tym, iż matka trzyma główkę maluszka ręką przeciwną do piersi, którą karmi malca. Powinna ona znajdować się na szyi dziecka, w taki sposób, by kciuk był za jego uchem. Drugą dłonią natomiast powinna przytrzymywać pierś. Pozycja spod pachy Jest to pozycja zalecana szczególnie dla kobiet po cesarskim cięciu. W tej pozycji nóżki dziecka znajdują się pod pachą matki, a jego główka jest zwrócona do piersi na wysokości brodawki. Pozycja kołyskowa W tej pozycji główka dziecka spoczywa na łokciu matki, a druga jej dłoń przytrzymuje dziecko za pośladki. Pozycja leżąca W tej pozycji matka leży na boku, z poduszką pod głową. Dziecko także leży na boku z twarzą zwróconą do piersi matki. Warto podeprzeć plecki maluszka poduszką. Jest to bardzo komfortowa pozycja. Niezależnie od tego, na którą pozycję się zdecydujesz zwróć uwagę na to, że to dziecko powinno być przystawione do piersi, a nie na odwrót. Pamiętaj, że początki karmienia piersią mogą okazać się bardzo trudne. Jednak nie wolno się zniechęcać. Miej na uwadze fakt, że praktyka czyni mistrza. Z czasem karmienie bobasa piersią będzie dla ciebie oczywistością. Rozpoczynając karmienie piersią zarówno ty i twój bobas nie jesteście doświadczeni. Musi upłynąć trochę czasu nim nauczycie się ze sobą współpracować.
  9. Przede wszystkim należy podejść do całej sytuacji ze spokojem. Rodzice nie powinni tracić zimnej krwi tylko dlatego, że dziecko użyło przekleństwa. Trzeba tę sprawę potraktować jak jeszcze jedno wyzwanie wychowawcze, czyli problem, który można rozwiązać jak każdy inny. Po pierwsze nie obwiniajmy dziecka i nie obarczajmy go całą odpowiedzialnością za to co zrobiło, a raczej powiedziało. “Najciemniej pod latarnią” - mówi stare przysłowie, więc winnych warto szukać wśród najbliższego otoczenia dziecka. Tak, tak… Dzieci wszystkich słów uczą się od dorosłych. Dlatego jeżeli sami Rodzice używają przekleństw na co dzień, nie powinni być zdziwieni, że dziecko także zaczęło ich używać. Rodzice, dziadkowie, wujostwo są dla dziecka bardzo ważni i w jego oczach są super bohaterami. Dlatego ciągle próbuje po nich “papugować”. Powinniśmy więc uważać na to, co mówimy w obecności dziecka. Co jednak, jeśli jesteśmy pewni, że to nie od nas dziecko nauczyło się brzydkich słów? Wtedy warto porozmawiać z wychowawcą w przedszkolu. Jednak należy się powstrzymać od oskarżającego tonu ponieważ personel przedszkola wcale nie musi być winny. Przyczyną może być np.. inne dziecko w grupie, którego rodzice przeklinają w domu. Wspólnie z wychowawcą grupy można rozwiązać problem. Co możemy sami zrobić aby skutecznie zniechęcić dziecko do przeklinania? Z pewnością nie pomogą nagrody za nieprzeklinanie. Nie pomoże tłumaczenie, że przeklinać nie wolno. Rozszerzysz tylko zakres możliwości dziecka, bo będzie trzeba ustalić jakich precyzyjnie słów nie powinno używać. Dziecko w wieku przedszkolnym ma skłonności do przeciwstawiania się i buntowania. Dlatego najlepiej i najbezpieczniej będzie zwyczajnie… zignorować sytuacje, w której dziecko użyło przekleństwa. W ten sposób nie nadasz znaczenia nowemu, z punktu widzenia dziecka, fascynującemu wyrazowi. Czym może skutkować upominanie dziecka, gdy używa brzydkich słów? Możemy liczyć na to, że staną się dla niego pretekstem do zwrócenia na siebie uwagi dorosłych. Będą używane wprost proporcjonalnie do wzrostu naszego zainteresowania nimi. Taka taktyka ignorowania zwykle zaczyna działać po pewnym czasie, więc każdy Rodzic powinien uzbroić się w cierpliwość. Czasem jednak tego typu problemy, pomimo ignorowania ze strony rodziców, nasilają się coraz bardziej. Wtedy warto zaczerpnąć porady specjalisty.
  10. Alergia szczególnie często występuje u mieszkańców dużych, rozwiniętych państw. Jej występowanie jest związane m.in. z nieuniknionym rozwojem cywilizacyjnym i idącym za tym zanieczyszczeniem środowiska. Innymi przyczynami są czynniki genetyczne oraz spożywanie coraz większej liczby produktów zawierających konserwanty, a także nieprawidłowa dieta kobiet w ciąży. Dziedziczenie - czy alergia jest chorobą dziedziczną? Alergia może być dziedziczona. Jeśli cierpi na nią matka, istnieje prawdopodobieństwo, że alergikiem będzie dziecko. Gdy oboje rodzice, ryzyko zwiększa się. Alergia w trakcie ciąży? Kobiety w ciąży powinny unikać dymu tytoniowego i spożywania produktów, które mogą wywołać uczulenie. Należą do nich: owoce tropikalne, truskawki, bakalie, pomidory, ryby morskie, wywary z mięsa, jaja, mleko i czekolada. Warto też przedyskutować swoją dietę z lekarzem. Gdy dziecko jest już na świecie Najlepszą ochroną dla niemowlęcia jest mleko matki zawierające hormony i komórki odpornościowe, które chronią je przed alergiami. Im dłużej karmisz dziecko swoim mlekiem, tym dla niego lepiej, gdyż zmniejszasz w ten sposób ryzyko wystąpienia u niego uczulenia. Jeśli tego nie robisz, podawaj mu specjalne odżywki dla alergików, oczywiście po konsultacji z lekarzem. Dziecko cały czas rośnie, nadchodzi w końcu czas, gdy zaczynasz wprowadzać do jego diety nowe produkty. Należy to robić stopniowo, wprowadzając po jednym składniku co kilka dni, aby w razie wystąpienia u niego reakcji uczuleniowej wiedzieć co ją spowodowało i móc wyeliminować ten produkt z jadłospisu. Objawów alergii nie wywołuje pierwszy kontakt z alergenem, dzieje się to dopiero przy następnym, dlatego nie dziw się, że produkt, po którym wczoraj Twoje dziecko czuło się dobrze, dziś spowodował u niego niepożądane reakcje. Postaraj się, aby jak najdłużej nie dawać mu słodyczy i produktów zabarwianych sztucznie, oraz zadbaj, by nie miało kontaktu z dymem tytoniowym, co w przyszłości zmniejszy ryzyko zachorowania na alergie. Czy moje dziecko ma alergię? U dzieci występują dwa rodzaje alergii: pokarmowa i oddechowa, mające różne objawy. W przypadku wystąpienia pierwszej mogą to być: zmiany skórne w postaci krostek i czerwonych plam, suchość skóry, biegunka, kolka, wzdęcia. Druga z nich powoduje: katar, kaszel, napady kichania, duszności, sapkę, zapalenie spojówek. Aby ulżyć dziecku w cierpieniu należy przede wszystkim usunąć przyczynę, a obszary, w których pojawiła się alergia smarować maścią o działaniu łagodzącym. Nie można pozwolić, by dziecko drapało te miejsca i chronić je przed nadmiernym światłem słonecznym, gdyż może to nasilić objawy. Jeśli są one silne, nie znikają bądź powiększają się pomimo usunięcia tego, co je wg Ciebie wywołało, należy udać się do lekarza. Co uczula? Alergenem może być dosłownie wszystko, najczęściej uczulają jednak zwierzęta sierściowe: świnki morskie, koty, psy, myszy, papugi i konie. Najlepszym dla alergika wyjściem jest pozbycie się zwierząt, jednak gdy dziecko jest bardzo przywiązane do pupila i nie chcecie się go pozbywać, należy zadbać, by jego sierść była czysta i nie wypadała. Trzeba więc zwierzęta często kąpać i czesać, aby nie gubiły sierści. Zupełne zaprzestanie jej wypadania jest jednak niemożliwe, dlatego ważne jest też częste sprzątanie domu, oczyszczanie kanap, foteli, dywanów i tym podobnych miejsc, do których łatwo przylega. Uczula również kurz, w którym znajdują się roztocza, a także pyłki roślin, spaliny, kosmetyki, leki, pokarmy. Należy usunąć przyczyny alergii poprzez zredukowanie liczby roślin i usunięcia tych pylących. Zabawki dziecka trzymaj w plastikowych pojemnikach, książki w oszklonych witrynach, aby uniemożliwić osiadanie na nich kurzu. Pościel powinna być często wietrzona, możesz zaopatrzyć się również w specjalne środki przeciw roztoczom do spryskiwania zasłon, pościeli, narzut itp. Testy dermatologiczne Wykonuje się je u dzieci starszych, od trzeciego roku życia. Wcześniej nie dają one prawidłowych wyników. Skierowanie do dermatologa możesz otrzymać od lekarza rodzinnego, jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko jest alergikiem. Testy są bezbolesne, wykonuje się je najczęściej na wewnętrznej części przedramienia, a wyniki otrzymuje się od razu. Na skórę nakłada się 10 kropli alergenu, a następnie delikatnie nakłuwa, aby nie spowodować krwawienia. Jeśli dziecko jest uczulone, po ok. 20 min. na skórze pojawi się reakcja. Możliwe jest też wykonanie testów krwi, np. u bardzo małych dzieci. Jeśli wyniki testów będą pozytywne, lekarz przypisze leki, zapobiegające objawom choroby. Alergia jest chorobą uciążliwą, potrafiącą sprawić wiele kłopotów, jednak można nauczyć się z nią żyć i sprawić, aby nie była dla nas i naszych bliskich udręką. Odpowiednia higiena i poziom czystości w domu, a także regularne przyjmowanie leków nie pozwolą jej zakłócić rytmu naszego życia.
  11. Jest to schorzenie o stosunkowo krótkiej historii – pierwsze przypadki gorączki trzydniowej opisano w 1910 roku, a jej przyczynę znaleziono dopiero 77 lat później. Trzydniówka, to ostra choroba zakaźna o małej zaraźliwości. Jej wystąpienie spowodowane jest wirusem human herpesvirus 6 (HHV6). Wirus jest szeroko rozpowszechniony u dzieci między 6. a 36. miesiącem życia i bywa chorobą dziedziczną (1% przypadków). Nie należy się zbytnio przejmować powikłaniami – przebieg choroby jest stosunkowo łagodny i nie niesie ze sobą żadnych powikłań. Przebieg i objawy trzydniówki Pierwszym i charakterystycznym objawem jest wysoka gorączka (od 39 do 40 stopni C), utrzymuje się nawet do 5 dni, lecz w najczęściej trwa od 1 do 3 dni (stąd nazwa choroby). Jak zawsze w przypadku gorączki, dziecko należy uważnie obserwować – podajemy środki obniżające temperaturę, więcej napojów, lekkie posiłki oraz konsultujemy się z lekarzem. Jeśli mimo podanych środków temperatura nie spada, a do tego pojawiają się inne objawy, należy udać się z dzieckiem na badania. Gorączka często kojarzona jest z przyczyną ząbkowania, zwłaszcza, gdy dziecko mimo jej wystąpienia jest żywotne, ma apetyt i ochotę do zabawy, dlatego na tym etapie nie wiadomo czy nasz maluszek ma trzydniówkę - czekamy na kolejne ewentualne objawy. Charakterystycznym objawem rumienia nagłego może być powiększenie węzłów chłonnych, ucha środkowego, lekki nieżyt gardła i katar. Może wystąpić nawet biegunka, a w bardzo rzadkich przypadkach drgawki. Często też bywa, że dziecko oprócz wysokiej temperatury nie wykazuje żadnych innych objawów. Bezpośrednio po ustąpieniu gorączki kolejną i bardzo typową dla trzydniówki oznaką jest wysypka na całym ciele. Dopiero po tym najczęściej można domyślić się, z czym mamy do czynienia. Od tej chwili nasz maluszek przestaje być źródłem zakażenia dla innych. Wykwity mają charakter małych, czerwonych plamek występujących przede wszystkim na tułowiu i szyi, czasem również na twarzy, rękach i nogach. Leczenie trzydniówki Plamki znikają samoistnie po kilkunastu godzinach, nie jest więc wskazane żadne leczenie. Zasadniczo jedynymi lekami, jakie należy podawać dziecku są środki obniżające temperaturę. Choroba jest bezpieczna, wymaga jedynie leczenia objawowego (obniżenie temperatury).
  12. Ulewanie pokarmu u niemowląt jest bardzo powszechnym zjawiskiem i nie jest szczególnie uciążliwe dla bobasa. Praktycznie dotyczy ono każdego maluszka. W rzeczywistości dziecko ulewa niewielkie ilości mleka. Zazwyczaj jest to łyżka bądź dwie. Dziecko nie ulewa samego mleka. Jest ono zmieszane ze śliną i śluzem malca. Treści ulane przez dziecko wyglądem i zapachem przypominają kwaśne mleko. Ulewanie się pokarmu powoduje powstawanie licznych plam na ubrankach maluszka. Dodatkowo towarzyszy temu nieprzyjemny zapach. Aby go zminimalizować i ochronić ubranka przed zabrudzeniem w czasie karmienia warto mieć przy sobie plastikową buteleczkę z wodą zmieszaną z sodą. Tak przygotowaną substancją należy pocierać plamy po ulewaniu. Jest to bardzo dobry i skuteczny sposób na pozbycie się zabrudzeń i nieprzyjemnego zapachu. Przyczyny ulewania się pokarmu u niemowląt Główną przyczyną ulewania pokarmu u niemowląt jest niedojrzałość zwieracza między przełykiem a żołądkiem malca. Dodatkową przyczyną ulewania pokarmu u malców jest nadmiar śluzu, który dziecko usuwa podczas ulewania pokarmu. Kiedy nasz maluszek już jest starszy przyczyną ulewania się pokarmu jest połknięte powietrze podczas spożywania posiłku. Przez odbicie się zmieszane z powietrzem mleko cofa się i powoduje ulewanie. Za kolejną przyczynę ulewania się pokarmu u dzieci uważane jest pozbywanie się przez maluszków nadmiaru spożytego mleka z brzuszka. Jak zapobiec ulewaniu pokarmu u niemowląt? Obecnie nie istnieje żadne lekarstwo, które mogłoby zapobiec ulewaniu się pokarmu u niemowląt. Istnieje jednak wiele wskazówek pozwalających je zminimalizować. Zadbaj o to by dziecko w czasie jedzenia połykało jak najmniej powietrza. W związku z tym: unikaj karmienia malca, gdy płacze trzymaj maluszka jak najbardziej pionowo w czasie karmienia po zakończeniu karmienia trzymaj bobaska w pozycji pionowej zadbaj o to, by otwory w smoczku nie były ani za duże ani za małe w czasie karmienia trzymaj butelkę w taki sposób, by mleko wypełniało cały smoczek po zakończeniu jedzenia malec powinien posiedzieć spokojnie przez chwilę w czasie posiłku warto robić przerwy, aby bobasowi się odbiło Kiedy ulewanie się pokarmu u niemowląt zanika? U większości bobasków ulewanie się pokarmu ustępuje, gdy dziecko zaczyna samodzielnie siedzieć. Jednak zdarzają się też przypadki, gdy ulewanie się pokarmu ustępuje dopiero po ukończeniu pierwszego roku życia. Ulewanie się niewielkich ilości pokarmu u bobasa nie jest szkodliwe dla jego zdrowia, jest wręcz naturalne. Jednak niektóre formy zwracania pokarmu u niemowląt mogą świadczyć o problemach zdrowotnych maluszka. Należy skontaktować się z lekarzem kiedy: ulewanie jest przyczyną niskiego przyrostu wagi dziecka ulewanie jest związane z długotrwałym krztuszeniem się i kaszlem treść ulewana ma zieloną lub brązową barwę ulewanie pokarmu ma charakter wymiotów chlustających
  13. Objawy Zespołu Reye'a U dzieci do lat dwóch, pierwszymi oznakami mogą być biegunka oraz przyśpieszony oddech. U starszych, początkowymi objawami są: przewlekłe wymioty, apatia, ciągła senność Gdy choroba postępuje, objawy mogą być następujące: drażliwość, agresywne i nieracjonalne zachowanie, osłabienie lub porażenie kończyn górnych i dolnych, podwójne widzenie, utrata przytomności, dezorientacja, zaburzenia mowy, ataki, napady, utrata słuchu Przyczyny powstania Zespołu Reye'a Zespół Reye'a ma tendencję do występowania rodzinnego, jest potencjalnym wskazaniem do transplantacji wątroby. Zespół Reye'a zwykle jest następstwem zakażenia wirusem np. po przebyciu grypy, ospy wietrznej i innych chorób wirusowych. Bezpośrednia przyczyna choroby jest nieznana, lecz może być związana z działaniem niektórych leków, np. kwasu acetylosalicylowego (aspiryny), dlatego też podawanie aspiryny dzieciom, które mają mniej niż 16 lat jest niewskazane (poza chorobą Kawasaki i wskazaniami do leczenia przeciwkrzepliwego). Zapobieganie nie podawaj dziecku aspiryny bez zaleceń lekarza, jeśli choroba jest zdiagnozowana jako wirusowa, NIE podawaj dziecku aspiryny. Środki diagnostyczne obserwacja objawów, badanie lekarskie, badania laboratoryjne, takie jak badania krwi, czynności wątroby i analizy płynu mózgowo-rdzeniowego (z kręgosłupa) Możliwe powikłania przy Zespole Reye'a Uszkodzenie mózgu, śpiączka lub śmierć wywołane przez ciśnienie na mózg. Leczenie Zapołu Reye'a Środki ogólne Ze statystyk wynika, że 80% chorych przeżywa. Większość wraca do całkowitego zdrowia, ale zdarzają się również uszkodzenia mózgu w różnym stopniu. Leki Lekarz może przepisać: płyny podawane dożylnie, leki zmniejszające obrzęk mózgu, leki przeciwzakrzepowe podczas długotrwałego leżenia w łóżku, antybiotyki do walki z zakażeniem bakteryjnym - jeżeli nadal się ono rozwija Leżenie w łóżku jest konieczne. Czytanie lub oglądanie telewizji jest dopuszczalne. Stopniowo można wracać do wykonywania zwykłych, codziennych czynności. Skontaktować się z lekarzem, gdy Twoje dziecko ma objawy zespołu Reye'a, zauważysz senność lub inne zmiany psychiczne! (szczególny wypadek!) po hospitalizacji nie ma żadnych objawów zespołu Reye'a, ale u dziecka utrzymuje się gorączka, pojawiają się nowe, niewyjaśnione objawy (leki stosowane w leczeniu mogą powodować skutki uboczne). Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  14. Lambioza (inaczej Giardia). Są to pasożyty należące do grupy wiciowców. Występują licznie na całym świecie oraz należą do najczęściej spotykanych u ludzi, zwłaszcza tam, gdzie są złe warunki sanitarne. Człowiek zaraża się nimi drogą doustną, poprzez zjedzenie zakażonego cystami lamblii pokarmu lub wypicie zakażonej wody. Następnie w przewodzie pokarmowym człowieka przekształcają się w postać dorosłą, która w bardzo szybki sposób się mnoży i rozprzestrzenia do dróg żółciowych, oraz pęcherzyka dając objawy jego zapalenia. Są wydalane z kałem w postaci cyst, które są bardzo odporne na warunki atmosferyczne i potrafią bardzo długo przeżyć. To powoduje, ze bardzo łatwo sie nimi zarazić. Bardzo często nosiciele lamblii nie wiedzą, że nimi są, ponieważ nierzadko pasożyty te nie wywołują objawów u swojego żywiciela. Do najczęstszych objawów należą: wzdęcia, przewlekłe lub nawracające biegunki, nudności i wymioty, stany podgorączkowe, bóle brzucha, reakcje skórne takie jak: wysypki, świąd. W celu rozpoznania zakażenia lambliami należy wykonać badania kału na pasożyty (3 razy) lub badania kału testem ELISA. W przypadku wykrycia pasożyta stosuje się antybiotyki, chemiotrrapeutyki (matronidazol, nitrofurantoinę tynidazol) oraz witaminę C. Badaniu oraz ewentualnemu leczeniu powinni poddać się także współmieszkańcy osoby zarażonej. Owsica Owsiki ludzkie są to nicieniowce, występujące u ludzi w jelicie grubym. Jedynym ich żywicielem jest człowiek. Bardzo często można je zobaczyć „gołym okiem” w kale u dzieci, gdzie często osiągają rozmiary do 1 cm. Są to białe cienkie niteczki, które wywołują swiąd odbytu. Zakażenie następuje poprzez: zjedzenie zakażonego pożywienia, retroinwazję (pasożyty przekształcające się z larwy wracają z okolic odbytu do jelita), autoinwazję, kiedy dziecko poprzez drapanie się w okolicach odbytu przenosi pasożyty do ust, inhalację ( jaja unoszą się w powietrzu np. w łazience). Owsikami najczęściej zarażają się dzieci, jednak mogą się zdarzyć w każdym wieku. Objawy owsicy u dzieci utrata apetytu, spadek masy ciała, bladość skóry, podkrążone oczy, osłabienie, bezsenność, nadpobudliwość z powodu świądu, wypryskowe zmiany w okolicach odbytu, pobudzenia ruchowe, trudności w koncentracji, zgrzytanie zębami. U dziewczynek powikłaniem nie leczenia zakażenia owsikami może być zapalenie okolicy narządów płciowych, a u obu płci zapalenie wyrostka robaczkowego. Leczenia odbywa się poprzez bezwzględne przestrzeganie higieny, gotowanie bielizny i pościeli oraz przyjmowanie leków (pyrantelum, vermox) , które niszczą tylko osobniki dorosłe, dlatego powinno się powtórzyć kurację po 2 tygodniach. Glistnica Pasożyt występujący na całym świecie, ale najczęściej w regionach o ciepłym i wilgotnym klimacie. Dojrzałe samice składają w przewodzie pokarmowym jaja, które są następnie wydalane z kałem. Po pary tygodniach dojrzewania stają się inwazyjnymi osobnikami. Najczęściej zarażamy się nimi poprzez zjedzenie zakażonego pokarmu, ubrudzonego ziemią, lub niedomytych warzyw. Jaja dostają się do jelita, gdzie wykluwają się larwy. Następnie dostają się do krążenia człowieka, płuc, tchawicy, skąd zostają odkrztuszone lub ponownie połknięte. Znowu trafiają do jelita, gdzie rozwijają się w dorosłe osobniki, żyjące do 2 lat. Objawy glistnicy kaszel, ból brzucha, plwocina z krwią, brak apetytu, wzdęcia wymioty, biegunki lub zaparcia, tłuszczowe stolce, gorączka, spowolnione tempo wzrostu dziecka, wychudzenia, zgrzytanie zębami podczas snu, nasilenie alergii. Jak stwierdzić glistnicę? Należy wykonać badanie kału na obecność pasożytów lub zrobić test immunologiczny. Leczenie polega na przyjmowanie leków (mebendazol, zentel, pyrantelum) oraz powtórzenia przebytej kuracji po 3-6 miesiącach. Toksokaroza Jest to bardzo niebezpieczna choroba pasożytnicza, pochodząca od zwierząt. U ludzi nie rozwijają się te pasożyty do końcowego stadium, tylko pozostają w postaci larw. Źródłem zakażenia dla ludzi jest ziemia (piaskownice), spożyty pokarm, kontakty z zakażonymi zwierzętami oraz z ich odchodami. Najczęściej ofiarami tego pasożyta padają dzieci z powodu zbyt rzadkiego mycia rąk. W organizmie człowieka wykluwają się larwy, wędrują do krwiobiegu, oraz dalszych narządów, powodując ich stan zapalny oraz ich niszczenie. Larwy pozostają żywe w ciele człowieka nawet kilka lat. Objawy toksokarozy: 1. w postaci ocznej pogorszenia widzenia, patologiczne zmiany w gałce ocznej 2. w postaci mózgowej: zapalenia mózgu, drgawki, 3 w postaci ogólnej: temperatura ponad 39 stopni, osłabienie, leukocytoza, wysoka eozynofilia, powiększenie wątroby, wzrost stężenia immunoglobin klasy IgG, IgM, IgE, nudności, u dzieci często występuje zapalenie płuc, kaszel, duszność, nasilenie objawów alergii. Rozpoznanie jest dosyć trudne, ponieważ składa się na nie kilka objawów naraz ( powiekszenie wątrobu, eozynofilia itd.), badania immunoserologiczne (testy ELISA), zdjęcia rtg płuc, usg, tomografia komputerowa narządów dotkniętych inwazją. Rozpoznaną toksokarozę powinno się leczyć w specjalistycznych ośrodkach. Im szybciej rozpoznana choroba i podjęte leczenie , tym mniej szkód w organizmie. Zaniedbanie choroby powoduje nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Toksoplazmoza Jest to choroba pasożytnicza wywołana przez pierwotniaka. Najczęstszymi nosicielami wśród zwierząt są koty. Dlatego lepiej nie mieć do czynienia z ich odchodami. Zarażenie może nastąpić poprzez spożycie zakażonego, niedogotowanego mięsa (świnie, kozy, owce, drób). Toksoplasma w organizmie bardzo szybko się rozmnaża i niszczy tkanki żywiciela. Organizm odbudowuje zniszczone obszary oprócz miejsc bardzo zniszczonych lub gałki ocznej. Po pewnym czasie zakażenie mija, ale pierwotniak często nadal w ciele pozostaje. Może się uaktywniać w okresie osłabienia organizmu. Toksoplazmoza szczególnie zagraża kobietom w ciąży. Dlatego wskazane jest wykonywanie badań w jej kierunku w celu zapobiegnięciu narażeniu płodu. Zapobieganie: zakładanie gumowych rękawiczek do czyszczenia kuwet kocich, unikanie kontaktu z ziemią (gumowe rękawice do prac w ogrodzie), dokładne dogotowywanie mięsa, dokładne mycie warzyw i owoców. Tak więc, jeśli będziemy przestrzegać higieny, dokładnie myć warzywa oraz owoce, dogotowywać mięso to zmniejszymy możliwość zarażenia pasożytami. Myślę, ze warto przestrzegać tych wymagań, bo posiadanie wyżej wymienionych „pupilków” nie należy do przyjemnych, szczególnie, kiedy dotyczy to dzieci.
  15. Objawy zapalenia spojówek Poniższe symptomy mogą występować na jednym lub obu oczach: jasna, zielona lub żółta wydzielina z oka, ból oczu, pieczenie, nadwrażliwość na jasne światło, sklejanie się rzęs lub nawet powiek na skutek obfitej wydzieliny ropnej, obrzęk powiek, zaczerwienienie oczu, intensywne swędzenie Przyczyny zapalenia spojówek Zapalenie spojówek może towarzyszyć przeziębieniom lub chorobom wieku dziecięcego, takim jak odra. Najczęściej będą to zakażenia wirusowe i infekcje bakteryjne. Choroba może być wynikiem reakcji alergicznej, np. na: pyłki roślin, środki chemiczne, nadfioletowe promieniowanie słoneczne, oddziaływanie silnego światła pyłki lub inne substancje. Do częstych przyczyn powstania zapalenia spojówek należy korzystanie przez dziecko z takich rozrywek jak pływalnie, gdzie do oczyszczania wody nadal stosuje się chlor, powodujący podrażnienia oczu. Basen kąpielowy to także skupisko bakterii kałowych, tzw. zapalenie proste powodują takie czynniki jak: nieodpowiednie oświetlenie, silny wiatr, kurz, mechaniczne zanieczyszczenia lub zatarcia oka, drażniące dymy, opary i gazy Mogą to być również zaburzenia tzw. filmu łzowego, czyli zespół suchego oka. Skłonność do zapaleń spojówek mają te osoby, których wady wzroku korygowane są nieodpowiednimi okularami. Nosząc za słabe lub za silne szkła drażniące gałkę oczną, powodują jej zmęczenie, co w konsekwencji prowadzi do stanów zapalnych. Zapobieganie zapaleniom spojówek pilnować, by dziecko często myło ręce i nie dotykało nimi oczu, unikać miejsc o dużym zanieczyszczeniu powietrza, pomieszczeń nie wietrzonych i zadymionych, nie należy używać wspólnych gąbek, ręczników itp., dzieci dotknięte schorzeniem powinny nosić okulary przeciwsłoneczne Możliwe powikłania w zapaleniu spojówek Nieleczone zapalenie spojówek może rozprzestrzenić się na rogówkę i doprowadzić do trwałego obniżenia ostrości wzroku! Leczenie zapalenia spojówek Zalecenia ogólne wskazane jest częste mycie rąk i wycieranie ich jednorazowymi ręcznikami, usuwanie nagromadzonej na brzegach powiek wydzieliny przy pomocy wilgotnych wacików, stosowanie ciepłych lub chłodnych okładów z przegotowanej wody, ograniczenie aktywności fizycznej w okresie występowania ostrych objawów, jeżeli stan oczu nie poprawia się po 2-3 dniach leczenia, może oznaczać, że infekcja spowodowana jest przez bakterie oporne na stosowane leki, wirusy lub może okazać się, iż jest to uczulenie. Konieczne są wtedy dalsze badania Leczenie farmakologiczne Stosuje się krople i maści z antybiotykami, sulfonamidy lub leki przeciwwirusowe. Większość okulistów uważa, że przy nieznanej przyczynie nie należy stosować leków sterydowych, aby nie doszło do rozszerzenia infekcji. W cięższych przypadkach stosuje się antybiotyki doustne. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  16. Objawy pleśniawek białe, kremowo-żółte plamki, przypominające resztki mleka, które przylgnęły do wewnętrznej strony policzków, do dziąseł lub podniebienia. Pojawiają się także na języku. Próba ich starcia kończy się krwawieniem, suchość ust, czasem ilość pleśniawek jest tak znaczna, że pokrywają grubą warstwą język i śluzówkę jamy ustnej dziecka, sprawiając ból. Maluch wówczas płacze, ma gorszy apetyt, mało pije, jest niespokojny w trakcie spożywania posiłków (zwłaszcza kwaśnych i gorących), ma podwyższoną temperaturę Przyczyny występowania pleśniawek Pleśniawkom i aftom sprzyjają: leczenie antybiotykami, złe warunki higieniczne, zakażenie w czasie karmienia Zwiększenie ryzyka występowania afty złe odżywianie, korzystanie z leków, które tłumią odporność choroba i obniżona odporność, HIV Zapobieganie pleśniawkom jeśli musisz podać dziecku antybiotyki, pamiętaj aby piło maślankę lub jogurty w trakcie leczenia, w celu uzupełnienia pożytecznych bakterii w przewodzie pokarmowym, regularne szczotkowanie zębów i wizyty u stomatologa, przestrzeganie podstawowych zasad higieny, zwróć uwagę na to, by myć rączki dziecka po każdym spacerze, czy zabawie na podłodze, pamiętaj o umyciu zabawek raz na dwa, trzy miesiące, u niemowląt, u których wyrżnęły się pierwsze ząbki, trzeba przecierać je jałowym gazikiem, lub specjalną szczoteczką dla niemowląt. Pamiętaj także o starannym myciu smoczków i butelek dziecka, a następnie o ich wyparzaniu, po każdym karmieniu maluszka mlekiem, można dać mu do picia trochę herbatki lub samej wody; doprowadzi to do „wypłukania” resztek mleka z jamy ustnej dziecka. Można to wykonywać zwłaszcza u noworodków, które jeszcze nie mają ząbków Środki diagnostyczne przy afcie obserwacja objawów, wywiad lekarski oraz badanie przez lekarza Możliwe powikłania przy pleśniawkach Pleśniawki (choć rzadko), rozprzestrzeniają się w krtani, przewodzie pokarmowym, w układzie oddechowym, czy na skórze. Leki na pleśniawki Możemy płukać buzię dziecku naparem z szałwii, rumianku albo płynami odkażającymi (septosanem, dentoseptem). Jeśli to nie pomoże, należy zwrócić się do lekarza, który zaleci przecieranie zmienionych chorobowo miejsc Aftinem lub gencjaną (roztworem wodnym), lub Nystatynę do pędzlowania jamy ustnej. Dzieci starsze mogą płukać usta płynem Tantum Verde. W ciężkich przypadkach stosuje się leki przeciwgrzybiczne, podawane doustnie. Gdy zakażeniu grzybami towarzyszy również zakażenie bakteryjne, niezbędne staje się podanie antybiotyku. Leczenie zwykle usuwa tę infekcję w ciągu 3 dni, lecz choroba ma tendencję do nawrotów. Dieta w przypadku afty Starsze dzieci powinny utrzymać odpowiednią podaż płynów z mleka, lodów, budyniu, wody, herbaty lub innych napojów i żywności, która jest łatwa do przełknięcia. Słomka ułatwi picie, jeśli plamy są bolesne. Po jedzeniu należy przepłukać jamę ustną 3 razy dziennie lub częściej roztworem soli (w proporcji: ½ łyżeczki soli na 250 ml wody). Skontaktować się z lekarzem, gdy: zauważysz niepokojące cię zmiany w jamie ustnej dziecka, niemowlę nie przybiera na wadze lub wystąpi u niego niewyjaśniona utrata masy ciała, powstaną objawy odwodnienia (zapadnięte oczy, słaba elastyczność skóry i letarg), zauważysz zmiany na skórze lub w okolicach narządów płciowych, zaobserwujesz objawy wtórne zakażenia bakteryjnego (ból, zaczerwienienie, bolesność, obrzęk) pojawiające się w ustach, powyższym objawom towarzyszy gorączka Pleśniawki, afty zazwyczaj nie powodują żadnych dolegliwości, o ile nie są zbyt liczne Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  17. Dla zobrazowania; na jeden centymetr długości przypada 1000 sztuk robaków ułożonych jeden koło drugiego. Pasożyty przytwierdzają się do jelita za pomocą specjalnych przyssawek umiejscowionych na stronie brzusznej. Objawy lambliozy nagła biegunka i bóle brzucha - niektóre dzieci mogą mieć tylko niestrawność i łagodną biegunkę, stan podgorączkowy (niezbyt często), luźne stolce o przykrym zapachu, wzdęcia brzucha, apatia i zmniejszenie apetytu Przyczyny powstania lambliozy Pasożyty Giardia dostają się do organizmu poprzez zanieczyszczoną żywność lub wodę, rozmnażając się w jelicie cienkim. Powodują miejscowy stan zapalny, w reakcji na który występują biegunki i inne objawy. Dodatkową cechą, która wyróżnia te pierwotniaki jest długa żywotność, sięgająca nawet do 3 tygodni. Te cechy sprawiają, że pasożyty są trudne do wytępienia. Najczęstszymi ofiarami lamblii są dzieci w wieku 2-5 lat. Do zarażenia dochodzi zwykle w okresach wiosennych i letnich. Zakażone dziecko jest źródłem wydalania ogromnej ilości cyst, (kilkadziesiąt milionów w 1 gramie kału), stąd łatwość rozprzestrzeniania się zakażenia w środowisku rodzinnym i między dziećmi w pewnych skupiskach np. w żłobku czy przedszkolu. Jedną z częstszych przyczyn zarażeń jest spożywanie niemytych owoców, warzyw lub picie nieprzegotowanej wody. Cysty tego pasożyta mogą przetrwać w wodzie do 3 miesięcy, gdyż Giardia lamblia są oporne na chlor! Lamblią dziecko może również zarazić się w ubikacji, w skutek nie mycia rąk. Do zarażenia zachodzi często pośrednio, wskutek kontaktu z kałem niektórych ssaków i ludzi, np. roznoszony przez muchy lub leżący na trawniku lub w piaskownicy. Zapobieganie lambliozie należy poić dziecko wyłącznie przegotowaną wodą, często myć dziecku ręce, zwłaszcza przed posiłkami, aby uniknąć złapania infekcji od innych osób, przestrzegać starannej higieny osobistej, zwłaszcza w przypadku wystąpienia biegunki, nie podawać dziecku niegotowanej żywności, która mogła zostać wypłukana w zanieczyszczonej wodzie, nie podawać dziecku źle przechowywanej żywności Środki diagnostyczne wywiad lekarski oraz badanie. Określenie historii zarażenia, obserwacja objawów, laboratoryjne badania kału w celu wykrycia pasożytów (konieczne może być powtórzenie w przypadku negatywnych wyników wczesnych badań) Możliwe powikłania w lambliozie przewlekłe zapalenie jelit, odwodnienie, zaburzenia wchłaniania utrata wagi Leczenie lambliozy nie podawaj dziecku leków na problemy żołądkowo-jelitowe bez recepty - mogą maskować objawy, ponieważ badania kału są często fałszywie dodatnie, lekarz może leczyć dziecko na podstawie wywiadu klinicznego i badania, lekarz może przepisać przeciwpasożytowy lek, który jest bardzo skuteczny Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  18. Objawy choroby lokomocyjnej zawroty głowy, nudności i wymioty, osłabienie i trudności z utrzymaniem równowagi Przyczyny choroby lokomocyjnej Choroba lokomocyjna spowodowana jest brakiem zgodności między bodźcami odbieranymi przez nasze oczy oraz tymi odbieranymi przez błędnik. Wzrok reaguje na przesuwające się za oknem obrazy, a mózg interpretuje to jako ruch. Natomiast błędnik, część ucha wewnętrznego, która odpowiada za równowagę, nie odbiera sygnałów, świadczących o zmianie równowagi i położenia ciała. Te sprzeczne informacje docierają do mózgu, powodując powstanie objawów choroby lokomocyjnej. Zwiększenie ryzyka zaburzenia ucha, przebywanie w pomieszczeniach zadymionych lub o słabej wentylacji Zapobieganie chorobie lokomocyjnej nie podawaj dziecku dużych posiłków lub napojów przed i podczas podróży, posadź dziecko przodem do kierunku jazdy, a w autobusie i pociągu wybierz miejsce jak najdalej od osi kół (najlepiej środkowa część autobusu), w czasie jazdy samochodem kontroluj dziecko, by patrzyło na horyzont - stabilny punkt w krajobrazie, ponieważ obserwacja mijanych drzew czy słupów przydrożnych wzmaga dolegliwości chorobowe, często wietrz pojazd, a także rób krótkie odpoczynki na świeżym powietrzu, zaopatrz się w torebki foliowe – na wypadek nagłego wystąpienia wymiotów, gdy wystąpią mdłości, poproś dziecko, by zamknęło oczy i głęboko oddychało, odsuń szybę, by zaczerpnęło świeżego powietrza, leki w celu zapobiegania chorobie lokomocyjnej należy zażyć co najmniej pół godziny przed rozpoczęciem podróży Możliwe powikłania odwodnienie spowodowane wymiotami, upadki i urazy spowodowane trudnościami z utrzymaniem równowagi Leczenie choroby lokomocyjnej Środki ogólne Chorobę lokomocyjną wzmagają czynniki psychologiczne. Jeśli dziecko wcześniej miało tego typu problemy, spróbuj jakoś uspokoić je przed wyjściem z domu, zapewniając, że tym razem nie będzie tak źle jak ostatnio. Leki na chorobę lokomocyjną Istnieją środki farmaceutyczne, łagodzące dolegliwości związane z chorobą lokomocyjną. Przed podróżą dzieciom wrażliwym można podać odpowiednie preparaty. Hamują one nadmierną aktywność układu autonomicznego, co blokuje wystąpienie nieprzyjemnych objawów choroby lokomocyjnej. Pamiętaj, że o zastosowaniu leku decyduje lekarz! Wszystkie leki powinny być stosowane ściśle według zaleceń lekarskich, z uwagi na ewentualne działania niepożądane. Skutecznym lekiem jest preparat Aviomarin, który należy zażyć na 30 minut przed podróżą, jednak lek ten powoduje skutki uboczne w postaci senności, rzadko występuje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nie należy stosować go u dzieci do 2 roku życia. Innym lekiem jest Diphergan - sprzedawany na receptę. Działania niepożądane podobne jak w przypadku Dipherganu, nie stosować u dzieci poniżej 1 roku życia. Na rynku dostępne są także bezpieczniejsze i pozbawione działań ubocznych środki pochodzenia roślinnego (Avioplant, Lokomotiv, Zingerek), które zawierają w swoim składzie sproszkowane kłącze imbiru. Pamiętaj Aby zminimalizować objawy u dziecka podczas podróży, powinno ono podróżować w pozycji półleżącej i unikać czytania lub grania w gry wideo podczas podróży. Dieta Przed wyjazdem należy podać dziecku tylko lekki posiłek i nie podawać napojów gazowanych. Podczas dłuższej podróży należy podawać dziecku płyny często, ale tylko po łyku, w celu niedopuszczenia do odwodnienia organizmu. Konsultacja z lekarzem Planując podróż z dzieckiem, które miało już wcześniej chorobę lokomocyjną w podróży, skontaktuj się wcześniej z lekarzem, by przepisał odpowiednie leki. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  19. Choroba najczęściej dotyka stawy, skórę i tkankę podskórną. Nie zdiagnozowana i nie leczona, powoduje uszkodzenia serca. Gorączka reumatyczna jest najczęstszą na świecie przyczyną nabytych wad serca u dzieci i ludzi młodych. Kogo dotyczy gorączka reumatyczna? Wszystkich grup wiekowych, zwłaszcza dzieci w wieku przedszkolnym. Objawy gorączki reumatycznej ból, zaczerwienienie, obrzęk i uczucie ciepła w stawach, które charakterystycznie rozprzestrzenia się z jednego stawu na drugi (przemijające bóle stawów). Choroba najczęściej dotyka nadgarstki, łokcie, kolana lub kostki. Zapalenie stawów zwykle ustępuje w 10 do 14 dniach, ale bez leczenia, może przejść w stan zapalny. Charakterystyczne oznaki gorączki reumatycznej to: gorączka, zmęczenie, bladość, duszność, ból brzucha, ból w klatce piersiowej, utrata apetytu, ogólne złe samopoczucie łagodna wysypka na klatce piersiowej, plecach i brzuchu, zatrzymanie wody w organizmie, które powoduje obrzęk nóg i dolnej części pleców, małe, bezbolesne grudki pod skórą, w okolicach łokci i kolan, szybkie bicie serca, szczególnie podczas leżenia, niekontrolowane, mimowolne ruchy ramion i nóg (pląsawica) Przyczyny wystąpienia gorączki reumatycznej Od 1 do 6 tygodni przed wystąpieniem gorączki reumatycznej rozwija się infekcja gardła, spowodowana zakażeniem paciorkowcowym. Choroba jest skutkiem nieprawidłowej reakcji ustroju, tzn. odpowiedzi odpornościowej (immunologicznej) osób predysponowanych do niej genetycznie. W tych przypadkach odpowiedź immunologiczna atakuje nie tylko paciorkowca, ale również niektóre tkanki własnego ustroju. Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na gorączkę reumatyczną historia rodzinna choroby reumatycznej, złe odżywianie, nawracające zakażenia gardła paciorkowcem, niehigieniczne warunki życia Zapobieganie Zapobieganie gorączce reumatycznej polega na niezwłocznym rozpoznaniu i leczeniu paciorkowcowego zakażenia gardła antybiotykiem. Pod żadnym pozorem nie należy leczyć dziecka na własną rękę! Infekcję paciorkowcową należy potraktować odpowiednią dawką antybiotyków, przez co najmniej 10 dni, a w niektórych reumatycznych przypadkach należy zastosować długo działające antybiotyki (czasem nawet do 18 roku życia). Środki diagnostyczne obserwacja objawów, wywiad oraz badanie lekarskie, badania laboratoryjne, takie jak badania krwi, badania gardła i serca (EKG), badanie Echo 2-D, badanie rentgenowskie klatki piersiowej Możliwe powikłania Trwałe uszkodzenie zastawek serca (choroba reumatyczna serca), prowadzące do zastoinowej niewydolności serca. Leki Lekarz może przepisać: sterydy (leki przeciwzapalne) lub aspirynę, aby zmniejszyć stan zapalny, diuretyki dla zwiększania objętości wydalanego moczu, antybiotyki do walki z pozostałymi paciorkowcami oraz innymi bakteriami Przeciwdziałanie Dziecko powinno leżeć w łóżku do momentu, aż choroba ustąpi. Zazwyczaj wymagane jest leżenie przez okres od 2 do 5 tygodni, ale niektóre przypadki wymagają nawet miesięcy. Nie jest wskazane nawet wstawanie do toalety! Dieta Zalecane jest podawanie dziecku płynnych lub lekkostrawnych posiłków we wczesnym stadium choroby, a następnie stopniowe wzbogacanie posiłków prowadzące do normalnej diety o wysokiej zawartości białka, kalorii i witamin. Skontaktować się z lekarzem, gdy: Twoje dziecko ma objawy choroby reumatycznej lub gdy w trakcie leczenia występują poniższe objawy: obrzęk nóg lub pleców, duszność i problemy w oddychaniu, silne bóle brzucha, wymioty lub biegunka, gorączka, kaszel, nowe, niewyjaśnione objawy. Leki w leczeniu mogą powodować skutki uboczne, gdy leki mogą powodować skutki uboczne Choroba ta dzięki odpowiedniemu leczeniu zazwyczaj jest uleczalna. W niektórych przypadkach, gorączka reumatyczna może doprowadzić do uszkodzenia zastawek serca. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  20. Ryzyko zachorowania na bezdech senny niemowlęta obu płci, wcześniaki lub dzieci o niskiej wadze urodzeniowej, dolna grupa społeczno-ekonomiczna Objawy bezdechu sennego Podczas wystąpienia bezdechu sennego skóra dziecka staje się niebieska. Zatrzymanie oddechu trwa od 10 sekund do nawet 60 sekund. Oddychanie zazwyczaj powraca spontanicznie. Zapobieganie występowania bezdechu sennego Specjalistyczny sprzęt (monitor oddechu) używany w sposób ciągły, monitorujący oddychanie u niemowląt. Środki ogólne jeśli Twoje dziecko cierpi na bezdech senny, należy monitorować oddychanie, zaleca się, aby rodzic lub opiekun dziecka przeszedł szkolenie z zakresu resuscytacji krążeniowo-oddechowej. W wielu przypadkach resuscytacja może pomóc przywrócić oddech, a dziecko nie doświadcza poważnych powikłań spowodowanych niedotlenieniem Leki na bezdech senny Żadne lekarstwo nie jest aktualnie dostępne, aby zapobiec bezdechowi sennemu u niemowląt. Konsultacja lekarska w przypadku bezdechu sennego Jeśli zaobserwowałaś u swojego dziecka bezdech senny lub coś Cię zaniepokoiło, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  21. Ryzyko zachorowania na astmę wszystkie grupy wiekowe, z wyjątkiem noworodków, chłopcy są narażone bardziej niż dziewczęta Objawy astmy trudności w oddychaniu, ucisk w klatce piersiowej, szybki, płytki oddech, duszność, świszczący oddech, kaszel, szczególnie w nocy (przy małym kaszlu występują plwociny) objawy ostrego ataku: chrząkanie, ciężki oddech, wyczerpanie, niezdolność do mówienia, niepokój Przyczyny astmy Podstawową przyczyną powstania astmy jest wrażliwość błon śluzowych oskrzeli (dróg oddechowych w płucach) na pewne bodźce, w reakcji których mięśnie oskrzeli przechodząc w skurcz wewnętrznej wyściółki pęcznieją i produkują więcej śluzu. Zwężone drogi oddechowe często sprawiają, że dziecko ma astmatyczny oddech i męczący kaszel. Podczas skurczu dróg oddechowych (oskrzeli i oskrzelików), następuje obrzęk i zagęszczanie wydzieliny oskrzelowej (plwociny). Zmniejsza to w dużym stopniu wprowadzenie powietrza do płuc. Zmiany te są spowodowane przez: alergeny, np.: pyłki, kurz, sierść zwierząt, pleśnie, drażniące wonie unoszące się w powietrzu, np.: dym i nieprzyjemne zapachy, infekcje, np.: zapalenie oskrzeli, pokarmy, np.: mleko krowie, jaja, orzechy, ryby i czekolady, wysiłek fizyczny Zwiększenie ryzyka powodują następujące czynniki: historia rodzinna astmy lub alergii, ekspozycja na zanieczyszczenia powietrza, reakcja na stosowanie niektórych leków, takich jak aspiryna, ibuprofen. inne stany alergiczne, takie jak katar sienny Zapobieganie należy unikać znanych alergenów i zanieczyszczeń powietrza, zażywać regularnie zalecone leki, których nie można pominąć, nawet jeśli samopoczucie jest dobre, unikać stresu Środki diagnostyczne przy astmie wywiad środowiskowy wykonany przez lekarza i historia rodziny, obserwacja objawów, prześwietlenia klatki piersiowej, badania laboratoryjne krwi i płuc, testy alergiczne, zazwyczaj z testami skórnymi Możliwe powikłania w astmie zapalenie płuc, niewydolność oddechowa Środki ogólne eliminacja alergenów i czynników drażniących w otoczeniu, w którym przebywa dziecko, regularne przyjmowanie leków. Warto zapytać lekarza o leki ratunkowe (na wszelki wypadek), siadanie prosto podczas ataku, głębokie oddychanie każdego ranka pomoże rozluźnić zgromadzoną wydzielinę oskrzelową Leczenie astmy - leki Lekarz może przepisać: leki wykrztuśne, aby rozluźnić plwociny, leki rozszerzające oskrzela, aby otworzyć drogi oddechowe, leki dożylne np. kortyzon (tylko w szczególnych przypadkach), aby zmniejszyć w organizmie reakcje alergiczne, leki wziewne przez inhalator, aby zapobiec atakom, które mają mniej działań niepożądanych niż doustne formy, niektóre leki zapobiegawcze do wdychania za pomocą inhalatora Jak leczyć astmę ? W trakcie leczenia należy pozwolić dziecku być aktywnym, przy jednoczesnym unikaniu nadmiernego wysiłku fizycznego. Jeśli atak nastąpi po intensywnych ćwiczeniach, należy posadzić dziecko by odpoczęło. Dieta przy astmie Brak specjalnej diety, ale należy unikać produktów spożywczych, na które dziecko jest wrażliwe. Podawać co najmniej 3 litry płynów dziennie, co powoduje rozluźnienie wydzieliny oskrzelowej. Skontaktuj się z lekarzem jeśli: Twoje dziecko ma objawy astmy, mimo podania środków atak nie ustępuje (nagły wypadek!), pojawią się nowe, niewyjaśnione objawy. Leki stosowane w leczeniu mogą powodować skutki uboczne Objawy mogą być kontrolowane poprzez leczenie i ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych. Dzieci często wyrastają z astmy. Bez leczenia, poważne ataki mogą być nawet śmiertelne. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.
  22. Na dobry początek… Nasze pierwsze wspólne kroki w kuchni warto zaplanować na dzień wolny od pracy. Aby ta zabawa była udana musimy mieć dla dziecka dużo czasu i cierpliwości. Pamiętajmy, że maluchy uwielbiają przesypywać różne składniki i mieszać, a przy tym może się sporo nabrudzić. Musimy wziąć to pod uwagę i wszystko dziecku spokojnie i bez pośpiechu tłumaczyć. Strofowanie go może powodować jedynie zniechęcenie i złą samoocenę. Krok po kroku Kulinarną przygodę zaczynamy od przekazaniu kilku prostych zasad bezpieczeństwa, jakimi należy kierować się w kuchni. Dla naszego smyka kuchnia to miejsce magiczne, w którym z garnków unosi się para, a powietrze pełne jest smakowitych zapachów, to tutaj mama wyczarowuje ciasto i inne pyszności. – Pamiętajmy, aby przed przystąpieniem do jakichkolwiek czynności wraz z dzieckiem dokładnie umyć ręce, a także wszystkie składniki, których będziemy używać. Maluch szybko się uczy i zapamiętuje, a także często kopiuje zachowania rodziców. Dlatego im wcześniej wpoimy mu tę higieniczną zasadę, tym lepiej. Pokażmy też dziecku, że dotykanie gorących garnków, naczyń bądź piekarnika może skończyć się poparzeniem. Możemy to zrobić w prosty sposób dotykając razem z malcem lekko gorącego naczynia. Wówczas zapamięta ono to nieprzyjemne uczucie i będzie wystrzegać się takich sytuacji. Jednak przede wszystkim to rodzice muszą czuwać, czy nie dzieje się nic złego, dlatego pod żadnym pozorem nie zostawiaj dziecka samego w kuchni. Nawet najbardziej rozsądny maluch może wpaść na niebezpieczny pomysł – Mirosława Białogłowicz, prezes zarządu ZPC Piast. Wybieramy przepis i gotujemy Po objaśnieniu dziecku, w jakich miejscach kuchni znajdują się poszczególne składniki oraz pokazaniu, jak odmierzać proporcje, czas na wybranie przepisu. W tym celu możemy pokazać malcowi ilustrowaną książkę kucharską, pełną różnorodnych pomysłów na wyśmienite potrawy. Po takim wstępie możemy już na dobre rozpocząć pichcenie. Nie zapomnij o podstawowej zasadzie, że gotowanie ma być zabawą, a towarzyszyć powinna mu miła i radosna atmosfera. – Pozwól dziecku na samodzielne odmierzanie mąki, cukru lub soli. Z powodzeniem można mu też powierzyć ubijanie jajek, ugniatanie ciasta albo wykrawanie foremkami ciasteczek. Zaś dekorowanie według własnego pomysłu potraw pozwoli najmłodszym rozwijać wyobraźnię i zdolności manualne – dodaje Mirosława Białogłowicz. Przygotujcie kreatywne herbatniczki z imionami Składniki: – 3 opakowania herbatników, np. Petit Beurre ZPC Piast; – czekoladowa polewa: biała i ciemna Sposób przygotowania: Na sztywnej kartce napiszcie wasze imiona, literami mniejszymi od herbatnika. Następnie wytnijcie literki nożyczkami i rozłóżcie na stole. Potem rozłóżcie pergamin, poukładajcie równo ciastka i posmarujcie część herbatników czarną polewą, a część białą. Krawędzie herbatników można posypać kolorową posypką, a kiedy polewa zacznie tężeć, połóżcie na środek wybraną literkę z papieru. Dociśnijcie, chwilę odczekajcie aż polewa stężeje i zdejmijcie literkę z papieru. Puste miejsce powstałe po literce obrysujcie mazakiem cukrowym. Kiedy będziecie już mieli odpowiednia ilość ciasteczek, wymieszajcie je i układajcie imiona swoje i całej rodziny. Frajda gotowa!
  23. Przeciętny polski Tata Dane Głównego Urzędu Statystycznego pokazują, że każdego roku w Polsce „rodzi się” około 400 tys. nowych tatusiów. Jak wygląda przeciętny polski tata? Ma 31 lat (jeszcze do niedawna średni wiek mężczyzn, którzy zostawali ojcami po raz pierwszy, wynosił 29 lat), choć tatusiowie mieszkający na wsiach są nieco młodsi od tych, którzy mieszkają w miastach. Coraz mniej tatusiów można jednocześnie nazwać mężami – dane dobitnie pokazują, że wzrasta liczba dzieci, które rodzą się poza związkami małżeńskimi. Dla porównania – w przeciągu 10. lat odsetek ojców, których dziecko urodziło się przed ślubem, wzrósł aż o 8 punktów procentowych (w roku 2001 wynosił 13 proc., zaś w roku 2011 – już 21 proc.). Mówiąc bardziej obrazowo: 1/5 ojców nie pozostaje w związku formalnym z matką swojego dziecka. Skoro już mowa o związkach nieformalnych, warto wspomnieć o tym, co dzieje się w momencie, kiedy konieczne staje się rozwiązanie związku formalnego. Obecnie, w sytuacji rozwodu władza rodzicielska jest przyznawana 4,4 proc. mężczyzn. Wydaje się, że to niewiele, ale biorąc pod uwagę, że jeszcze do niedawna odsetek ten wynosił zaledwie 3,5 proc., dane wyraźnie sprzyjają ojcom. Coraz częściej przyznawana jest także opieka wspólna. Sam fakt formalności (bądź nie) związku rodziców nie wydaje się w dzisiejszych czasach najważniejszy (coraz więcej osób decyduje się na życie bez ślubu), niepokoi jednak co innego. Z danych wynika, iż prawie co trzecie dziecko w Polsce wychowuje się bez ojca. Oczywiście nie wszystkie z tych przypadków oznaczają, że tata opuścił rodzinę – wielu ojców wyjeżdża z kraju na emigrację zarobkową. Nie ma jednak wątpliwości, że dla dziecka powód nieobecności ojca jest znacznie mniej ważny niż sam fakt, że tatusia na co dzień brakuje – komentują twórcy Portalu UrlopOjcowski.info Wzrasta poziom wykształcenia świeżo upieczonych ojców: przeważają ci z wykształceniem średnim (34 proc.) i wyższym (30 proc.). Znacznie zmniejsza się także odsetek ojców z wykształceniem podstawowym – to obecnie około 6 proc. To pozytywny trend – mimo dbałości o swoje wykształcenie i karierę zawodową ojciec wychowujący dziecko to rzadkość – mężczyźni nie rezygnują z podejmowania drugiej, równie ważnej roli, jaką jest ojcostwo. Ojciec wychowujący dziecko czy tylko z nazwy czy z powołania Czy jednak wypełniają tę rolę należycie? Wiele osób zauważa, że współcześni ojcowie są obciążani bardzo sprzecznymi oczekiwaniami. Mają utrzymać rodzinę, zarabiać dużo albo jeszcze więcej, a do tego wychodzić z pracy wcześnie, dzielić się z żoną obowiązkami pół na pół (z przewagą dla niego), opiekować się dziećmi oraz zapewniać im rozrywkę. A jak widzą siebie sami tatusiowie? Niedawne badania przeprowadzone przez ośrodek TNS OBOP wskazują, że prawie 60 proc. ojców uznaje, iż w równym stopniu co matka angażuje się w wychowanie dzieci. Czy mamusie to potwierdzają? Nie do końca – zdecydowana większość badanych kobiet ma spore podstawy do niezadowolenia. Sondaż ukazuje bowiem, że ojcowie nie mają zazwyczaj stałych obowiązków związanych z opieką nad dzieckiem (dla przykładu: 9 proc. budzi je rano i odprowadza do szkoły lub przedszkola; 7 proc. pomaga im w lekcjach, a o tym, jak minął dzień, rozmawia z dziećmi jeszcze mniejszy odsetek tatusiów – choć ciężko to przecież uznać za obowiązek). A tzw. statystyczny polski ojciec poświęca dziecku zaledwie – pół godziny dziennie (choć inne statystyki podają, że o 23 minuty więcej…). A jednak, jak się okazuje, to wcale nie mniej niż tatusiowie z innych krajów. W Europie naszych ojców przebijają jedynie Hiszpanie (60 minut) oraz Brytyjczycy. Na świecie najwięcej czasu z dziećmi spędzają Australijczycy oraz Amerykanie (odpowiednio 69 i 62 minuty). Chcieć nie zawsze móc Cóż, pierwsze wnioski, jakie się nasuwają to te, że rodzicielstwo nadal bardziej jest utożsamiane z postacią matki. Czy jednak rzeczywiście winni są temu sami tatusiowe? Nie do końca! Dlaczego bowiem do niedawna urlop macierzyński trwał pół roku, a ojcowski jedynie dwa tygodnie – początkowo tydzień? Dlaczego macierzyński przyznawany jest „z urzędu”, a o ojcowski trzeba złożyć wniosek i koniecznie zmieścić się w terminie? Doceńmy zmiany, jakie proponuje prawo np. planowany urlop rodzicielski. Być może już niedługo także i słupki w sondażach staną się dla ojców bardziej korzystne – mówią twórcy Portalu UrlopOjcowski.info
  24. Kwestia użytkowania fotelików samochodowych przez rodziców w różnych sytuacjach codziennych okazuje się kontrowersyjnym tematem. Z jednej strony zapewniają one dziecku bezpieczną podróż samochodem. Z drugiej – nieprawidłowe korzystanie z fotelika może się negatywnie odbić na zdrowiu malucha. W ramach Akademii Navingtona, której celem jest edukowanie rodziców w zakresie zapewniania bezpieczeństwa i wygody dzieciom, próbujemy znaleźć złoty środek w tej kwestii. Po co nam fotelik? Powszechnie wiadomo, że na rodziców został nałożony obowiązek przewożenia dzieci w samochodzie w fotelikach ochronnych. Z przepisów o ruchu drogowym wynika, że obowiązek ten dotyczy dzieci do 12 roku życia, nie przekraczających 150 cm wzrostu. Fotelik służy temu, by zapewnić dziecku maksimum bezpieczeństwa, ale głównie podczas podróży samochodem. Jego konstrukcja pozwala na zminimalizowanie ewentualnych urazów podczas stłuczki czy zderzenia. Z czego zatem wynikają kontrowersje? – Zauważyliśmy, że niektórzy rodzice używają fotelika samochodowego niezgodnie z jego przeznaczeniem – mówi Ewa Machura, projektantka z firmy Deltim produkującej wózki i akcesoria dziecięce marki X-lander i Navington. – Zamontowanie fotelika na ramie wózka jest niewątpliwie bardzo przydatną funkcją, gdy w grę wchodzi szybkie przetransportowanie dziecka np. do żłobka czy przychodni. Niepokojącą tendencją jest jednak to, że coraz częściej można zauważyć rodziców, którzy wożą maluchy w foteliku podczas wielogodzinnych spacerów po parku lub zakupów w centrum handlowym – dodaje Ewa Machura. Najważniejsze zdrowie dziecka Osoby na co dzień zajmujące się dbaniem o prawidłowy rozwój maluchów nie mają wątpliwości co do negatywnego wpływu takich praktyk na zdrowie dziecka. Sugestią wielu lekarzy dziecięcych jest to, aby noworodek przebywał w foteliku maksymalnie 2 godziny w ciągu doby. – Długie, nieraz wielogodzinne przebywanie niemowlęcia w foteliku samochodowym źle wpływa na dopiero rozwijające się ruchowo dziecko – mówi Elżbieta Szeliga, fizjoterapeuta i certyfikowany terapeuta metody NDT-Bobath z 35 letnim doświadczeniem w pracy z niemowlętami i dziećmi. – Nie ma ono możliwości rozwijania prawidłowej aktywności ruchowej całego ciała przeciw grawitacji. Niemowlę nie siedzi w nim prosto. Układa głowę i ciało asymetrycznie, co może utrudnia budowanie symetrii ciała i rozwój symetrycznego wodzenia wzrokiem. Nogi dziecka w foteliku rozkładają się na boki, co powoduje napięcie odgięciowe w odcinku lędźwiowym, a to z kolei powoduje obniżenie napięcia w mięśniach brzucha – dodaje Elżbieta Szeliga. Pamiętaj o gondoli i spacerówce Kiedy już wiemy, że długotrwałe przesiadywanie dziecka w foteliku nie wpływa za dobrze na jego komfort i rozwój, warto zastanowić się nad alternatywnym rozwiązaniem. Najprościej będzie po prostu odpowiednio się przygotować do długiego spaceru lub zakupów. Wystarczy zabrać ze sobą gondolę albo spacerówkę, w której bezpiecznie i wygodnie położymy malucha. Korzystajmy zatem ze wszelkich udogodnień, ale z głową, mając na uwadze głównie zdrowie dziecka.
  25. Bezpieczeństwo przede wszystkim Decydując się na samochodową wyprawę, jeszcze przed pakowaniem bagaży, powinniśmy sprawdzić stan techniczny pojazdu. Wydaje się to oczywistą kwestią, jednakże zdarza się nam o tym zapomnieć. Przed dłuższą podróżą, musimy sprawdzić również stan techniczny fotelika samochodowego. Warto pamiętać, że według prawa, dzieci które nie ukończyły 12 lat, muszą być w nim przewożone. Dlaczego to takie ważne? – Jazda w foteliku ochronnym pozwala maksymalnie zabezpieczyć dziecko przed ewentualnymi urazami. Fotelik powinien być dostosowany do wagi oraz wieku dziecka. Ten dla najmłodszych podróżnych montuje się tyłem do kierunku jazdy – mówi Ewa Machura, projektantka z firmy Deltim, produkującej wózki i akcesoria dziecięce marki Navington i X-lander. – Fotelik z regulowaną wysokością zagłówka można maksymalnie dopasować do potrzeb dziecka, aby dłuższa podróż była dla niego jak najbardziej komfortowa – dodaje Ewa Machura. Co zabrać ze sobą? Przy pakowaniu wszystkich niezbędnych rzeczy nie możemy zapomnieć o osobnej torbie z rzeczami dla dziecka. Powinny się w niej znaleźć m.in. mokre chusteczki, jedzenie, picie i komplet ciuszków na zmianę. W przypadku zaplanowanego weekendu na świeżym powietrzu warto pamiętać także o czapce oraz kremie z filtrem chroniącym delikatną skórę dziecka przed promieniami UV. Pamiętajmy, by w ferworze pakowania nie umieścić tej torby w bagażniku. Powinna się znajdować w łatwo dostępnym miejscu w środku pojazdu. Tuż przed samą jazdą dobrze jest wywietrzyć samochód. Nie należy stosować intensywnych zapachów ani odświeżaczy powietrza, gdyż mogą one zemdlić dziecko. Warto też zadbać o odpowiednią temperaturę w samochodzie. Jeżeli planujemy wyruszyć w nocy lub o świcie, gdy temperatura na zewnątrz jest jeszcze niska, nagrzejmy wcześniej wnętrze. Nie będziemy musieli potem rozbierać dziecka w trakcie jazdy i wypinać go z fotelika. Daleko jeszcze? Najlepszym momentem na rozpoczęcie podróży samochodowej jest okres drzemki malucha. Dzięki temu pierwsze kilka godzin jazdy upłynie nam w ciszy i spokoju. Gdy jednak dziecko się obudzi, dobrze mieć w zanadrzu pomysły na uatrakcyjnienie dalszej części podróży. Ulubiony pluszak czy książeczka mogą okazać się nieocenione w przezwyciężaniu samochodowej nudy. Warto jednak dozować dziecku atrakcje i nie wyciągać wszystkich zabawek na raz. W przypadku starszych dzieci można wykorzystać zmieniający się za oknem krajobraz. Wypatrywanie zwierząt, układanie historyjek czy wspólne śpiewanie spowoduje, że podróż minie dziecku szybko i ciekawie. Pamiętajmy o tym, że po około 2-3 godzinach jazdy musimy wyjąć malucha z fotelika i przewietrzyć samochód. W tym czasie, w zależności od wieku malucha, można ponosić go na rękach lub pozwolić mu na krótki spacer.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...