aholewa

Ciąża nigdy nie jest stanem obojętnym emocjonalnie. Ze względu na zmianę gospodarki hormonalnej, a także znaczną zmianę sytuacji życiowej odczucia przygnębienia, smutku, złości, lęku i spadkek energii w pierwszych miesiącach ciąży są naturalne i dotyczą wielu kobiet. Jeśli w ciągu dnia wymienione wyżej emocje przeplatają się z odczuciami nadziei, ekscytacji i radości w oczekiwaniu na dziecko wówczas nie jest to depresja ciążowa, a jedynie charakterystyczna dla tego stanu ambiwalencja uczuciowa. W tym przypadku pomóc może otwarte mówienie o swoich uczuciach, które pozwala uzyskać zrozumienie i wsparcie najbliższych.Warto mówić również o swoich obawach dotyczących reakcji rodziny na pojawienie się nowego członka. O depresji w sensie klinicznym można mówić dopiero, gdy uczucie przygnębienia (nastrój depresyjny) utrzymuje się stale, przez większość dnia, niemal codziennie, przez okres co najmniej 3 tygodni. Dodatkowo towarzyszy temu znacznie osłabienie lub niezdolność do czerpania przyjemności ze wszystkich lub prawie wszystkich czynności wykonywanych w ciągu dnia. Jeśli Pani lub Pani bliscy zauważyli któryś z tych dwóch objawów (lub oba) oraz dodatkowo któreś z poniższych: - bezsenność lub nadmierna senność - utrata wagi lub nadmierny przyrost niespowodowany ciążą, utrata lub wzrost apetytu niespowodowany ciążą - pobudzenie lub zahamowanie psychoruchowe - poczucie bezwartościowości lub poczucie winy - znaczne osłabienie koncentracji - powracające myśli nt. śmierci (lub rozważania nt. samobójstwa) należy jak najszybciej zgłosić się po pomoc do najbliższej poradni zdrowia psychicznego. Ze względu na ograniczone możliwości farmakoterapii w okresie ciąży, najbardziej wskazana będzie psychoterapia, szczególnie w nurcie poznawczo-behawioralnym, której skuteczność jest potwierdzona badaniami klinicznymi i która często daje nadzieję na wyleczenie lub załagodzenie objawów w przewidywalnym terminie. W przypadku decyzji o psychoterapii warto zapytać terapeutę o ukończoną uczelnię i szkołę psychoterapii. Prawdziwej depresji w okresie ciąży nie należy lekceważyć (lub czekać, aż sama minie). Konsekwencją nieleczonej depresji ciążowej mogą być depresja poporodowa i powikłania ciążowe (przedwczesny poród, niska waga uwodzeniowa). Prawdopodobnie depresja u matki wpływa również na późniejsze zachowanie dziecka (zwiększona płaczliwość, niepokój, zwiększona podatność na choroby psychiczne i zaburzenia psychiczne). Dlatego kluczowa jest uważność otoczenia i właściwa reakcja w przypadku zauważenia ww. objawów, tj. niezwłoczne sięgnięcie po profesjonalną pomoc. Często odjum wstydu z powodu niechcianych uczuć i obawa przed nieprzychylną reakcją otoczenia ("przecież powinnam się cieszyć") powstrzymuje kobiety przed proszeniem o wsparcie, co jeszcze bardziej pogłębia objawy. Szczególnie przestrzegam przed szukaniem pomocy w Internecie i tzw. "poradnikach" pozytywnego myślenia. Można tam znaleźć kilka pożytecznych pomysłów na poprawę nastroju, ale na pewno nie remedium na depresję. Pozdrawiam, Alicja Holewa, psycholog.