Znajdź zawartość

Oprócz wymienionych na początku symptomów, mężczyźni z ciążą urojoną wspominali o wahaniach nastroju, zachciankach, zmęczeniu, depresyjności, bezsenności, zmęczeniu oraz bólach zębów. W skrajnych przypadkach ich brzuch był na tyle wzdęty, że wyglądał jak brzuch spodziewającej się dziecka kobiety. Jedenastu panów udało się w związku ze swym stanem do lekarza rodzinnego. U większości objawy występowały tylko na początku ciąży partnerki. U pozostałych ustąpiły przed końcem ciąży. Ci mężczyźni byli tak dostrojeni do swoich kobiet, że zaczęli u siebie wytwarzać te same objawy – wyjaśnia szef zespołu badawczego dr Arthur Brennan. Zespół couvade (od francuskiego couver, wysiadywać, dojrzewać w ukryciu) nie jest uznawany za schorzenie w sensie medycznym. Dopiero teraz wykazano, że naprawdę istnieje. Nie jest też próbą zwrócenia na siebie uwagi, ponieważ symptomy powstają bez udziału woli. Partnerki badanych mężczyzn znajdowały się pod opieką lekarzy ze Szpitala św. Jerzego, dlatego mieli oni dostęp do ich mężów. Nazwa zespołu została przez psychologów zapożyczona z prac antropologów. Mianem "couvade" określano obrzędy odprawiane przez ojców w czasie lub tuż po porodzie. Przedstawiciele płci brzydkiej odgrywali m.in. bóle porodowe partnerki. W ten sposób solidaryzowali się z nią i publicznie demonstrowali uznanie dziecka za swoje własne. Jedni naukowcy wspominają o ludach prymitywnych, inni źródła rytuału szukają w zwyczajach średniowiecznych Basków. Amerykańska antropolog Carole Counihan wspomina, że brzuch mężczyzn przeżywających "współczującą ciążę" może urosnąć do rozmiarów brzucha kobiety w 7. miesiącu ciąży. Niektórzy tatusiowie znacznie przybierają na wadze: od 12 do 14 kg. Wg niej, couvade ma zminimalizować międzypłciowe różnice seksualne w czasie ciąży i umożliwić wspólne przeżycie porodu. Autor: Anna Błońska www.kopalniawiedzy.pl