Znajdź zawartość

Kim jest Hello Kitty? Znak graficzny Hello Kitty – okrągła główka kota z noskiem, wielkimi uszami, trzema parami wąsów i charakterystyczną kokardką – powstała w latach siedemdziesiątych w japońskiej firmie Sanrio. Jej projektantką jest Juko Yamaguchi. Kotka zaczynała jako znaczek ozdabiający portmonetki, ale dzięki gigantycznemu zainteresowaniu tym produktem, w piorunującym tempie powstało łącznie 22.000 różnych oryginalnych produktów z jej wizerunkiem oraz kolejne tysiące nieoryginalnych. Popularność Hello Kitty wykorzystywana jest też w różnych kampaniach społecznych. Jest to miedzy innymi „twarz” UNICEF-u (od 1983 roku) oraz japońskiego odpowiednika akcji walki z rakiem piersi, znanej także u nas „Różowej wstążki”. Za co kochamy Hello Kitty? Na pierwszy rzut oka Hello Kitty to nic specjalnego, ale od razu czujemy sympatię do kotka. W języku japońskim jest na to odpowiednie słowo – kawai – które oznacza, że dana osoba jest miła, sympatyczna, śliczna i po prostu milusia, jak najlepiej można to przetłumaczyć na język polski. W Hello Kitty zakochujemy się jednak z innych powodów. Przypomina ona twarz dziecka swoją kreską, a wielkie oczy są dla nas wręcz uosobieniem czegoś, co należy lubić. Dlaczego więc tak znana i lubiana postać jest pozbawiona ust? Brak ust u Hello Kitty jest symptomem tego, co już zostało wspomniane powyżej. Dla kawai ważne są wielkie oczy i mały nosek. Usta są niepotrzebne. Mówi się dzisiaj, że jest to symbol dostępności wizerunku dla wszystkich narodów mówiących w różnych językach, ale takie tłumaczenie powstało najpewniej dopiero po międzynarodowym sukcesie Hello Kitty. Jej wizerunek wpisuje się w koncepcje mangi skierowanej głównie dla dzieci, czyli japońskiej sztuki komiksu mocno inspirowanej europejskim i amerykańskim komiksem lat ’50. W tym stylu graficznym usta zwykle były redukowane do minimum, a myśli i uczucia przekazywane były wyrazem twarzy i w szczególności oczami. Japońska Hello Kitty promieniuje od siebie kawai w sposób, który podbija serca i nie wymaga ust.