Deprecha jesienna :/ | Forum o ciąży

Ostatnio coraz gorzej czuję się jeśli chodzi o nastrój. Przyczyniła się do tego trwająca ponad miesiąc choroba i to, że całe 4 tygodnie nie mogłam wyściubić nosa z domu. Zaczynam powoli nie wyrabiać. Moje życie było do ciąży bardzo zabiegane, nie miałam nawet czasu na rzeczy, które uwielbiam i musiałam z nich rezygnować. Wiedziałam, że pracę mam zbyt stresującą by móc ją kontynuować w ciąży, ale teraz coraz częściej zastanawiam się czy pójście na zwolnienie od pierwszego trymestru było dobrym rozwiązaniem. Czy nie zdrowiej byłoby żyć normalnie, aktywnie. Wiadomo, że jakieś fory ze względu na ciążę by mi się w pracy należały i nikt nie mógłby mnie zmusić do tego czego bym nie chciała.
Z drugiej strony to zwolnienie na całą ciążę wyszło u mnie samo z siebie. Nie planowałam tego absolutnie. Od drugiego miesiąca miałam całodniowe mdłości i częste wymioty i tak się działo do końca pierwszego trymestru. Prawie miesiąc zwolnienia zdążyłam zaliczyć już w tym czasie. Później chwilowo ożyłam. Poczułam się znacznie lepiej, choć zgaga wciąż mi doskwierała. Ale chociaż skończyły się wymioty i mdłości. Postanowiłam ciągnąć zwolnienie skoro i tak pracodawca już był odciążony od płacenia mi po miesiącu i zasugerował, że dla niego lepiej by tak pozostało, bo i tak muszą kogoś zatrudnić. Zaczęłam więc udzielać się towarzysko, zapisałam się na fitness dla ciężarnych. Codziennie w domu była u mnie inna osoba. Dużo odnalazło się koleżanek ze studiów, które już mają dzieci i kontakt z nimi urwał się (jak to zwykle bywa gdy ludzie prowadzą inne życia).
Tak zaczęła się CHOROBA. Najpierw wyglądało to na zwykłe przeziębienie. Pisałam w innych wątkach coś nie coś o tym. Leczyłam się domowymi sposobami, ale nic nie przechodziło, tylko się pogarszało. Zaczęły się bezsenne noce ze strasznym duszącym kaszlem, brak apetytu i mdłości, wymioty po syropie, który przepisał internista, no i nasilający się strach przed tym jak to wszystko wpłynie na dziecko 😞 Czas sobie mijał, zaliczyłam antybiotyk, wizyty u przeróżnych lekarzy różnych specjalizacji (w tym dwóch profesorów) i choć jest już dużo lepiej, wciąż jeszcze męczę się z napadami duszącego kaszlu, przy którym nie mogę złapać oddechu. Najbardziej duszę się w nocy, przez co mam teraz traumę przed spaniem i chodzę nieprzytomna, niewyspana. Oczywiście w czasie choroby siedzę przez większość czasu sama w domu, z kotką swoją na pociechę. Mąż pracuje do późna. Znajomi albo się pochorowali (nie mogę ryzykować kolejnej infekcji), albo sami się boją zarazić. Mama z tatą dużo mnie odwiedzają, ale to i tak kropla w morzu tej całej samotności. Boli mnie tyłek od siedzenia, nie mam co ze sobą zrobić. Zawsze lubiłam poeksperymentować w kuchni, ale oczywiście na zapach gotowania robi mi się niedobrze. Siedzę tylko przy tym komputerze, oglądam filmy i seriale i dostaję świra. Oczywiście dołuję się też i martwię tym jak ta choroba mogła wpłynąć na dzidziusia mojego ;( USG połówkowe mam dopiero 23 listopada. Dołuje mnie, że nie przybieram na wadzę, że nie mogę dobrze zjeść, bo zaraz się źle czuję (profesor laryngolog odkrył, że kaszel, który pozostał jest konsekwencją refluksu żołądkowego, bo infekcji już żadnej w organizmie nie mam). Ponieważ kaszel i drażliwość gardła ustępują mi na dworze to chociaż zaczęłam trochę wychodzić na spacery póki pogoda ładna (ale też nie dużo, bo nie mam z kim - takie atrakcje to tylko w weekendy). Nie czuję jeszcze ruchów dziecka, nie rośnie mi brzuch (chyba, że od wzdęcia jak zjem coś smażonego). Ginekolog stwierdził, że wszystko jest w porządku i na parę dni poprawił mi humor, bo posłuchałam serdeńka mojego malutkiego trzepoczącego. Teraz znów mnie dopadł niepokój. Brzuch mnie pobolewa od wczoraj po bokach na dole. Chyba w końcu oszaleję 😞 Teraz zobaczę czy wylanie tego wszystkiego na forum wśród innych mamusiek i ich problemów jakoś mi pomoże. Jeśli ktoś nie dotrwał do końca tego posta to się naprawdę nie dziwię 😞 😞 😞

Dużo zajęć mogłabym sobie znaleźć jak wyzdrowieje to bez wątpienia. Tylko, że ja musiałam leżeć w łóżku prawie 3 tygodnie (wypocić się koniecznie), z domu nie wychodziłam prawie 5 i przez to, że mi nie przechodziło dół narastał. To naprawdę można wścieklizny dostać. Wiem, że są kobiety z ciążą zagrożoną i też muszą ciągle leżeć tak jak Ty. Na pewno nie jest wam łatwo. Albo ja taka maruda jestem i przez to, że nagle mam tyle czasu zaczęłam mieć jakieś hipochondryczne skłonności :/ I teraz wszystko mi się wydawało nie tak. Nawet zaczęłam się za innym lekarzem ginekologiem rozglądać, bo uznałam, że mój podchodzi chyba trochę za bardzo na luzie.
A ogólnie mój nastrój jest teraz bardzo w kratkę. Dzisiaj bardziej optymistycznie wszystko widzę, bo też dużo mniej kaszlałam w dzień (chyba w nocy wyczerpałam limit). No i weekend był, więc nie siedziałam sama. Chwaliłam się wszystkim, że wcale nie mam zmiennych nastrojów w ciąży, a to chyba jednak wcale tak nie jest 😉

Acha wyprawkę chętnie bym szykowała, ale jeszcze nie znam płci. Mam nadzieję ze 23 listopada w końcu się dowiem 😉

A ja wreszcie przespałam noc spokojnie 🤪

Moja deprecha zaczęła się, gdy nagle z dnia na dzień dostałam L4 i nakaz leżenia w domu. Myślałam, że zwariuję! Wyłam od rana do wieczora... a potem znalazłam się na tym brzuszku 🙂 Mnie kontakt z innymi ciężarówkami bardzo pomógł. Mozna sie wyzalic i poradzic 🙂

Nikusia102 napisał(a):

[
ps i tylko innym przyszłym mamą nie nudzi się wysłuchiwanie o nieprzespanej nocy, zgadze, lekach, lekarzu czy wyprawce 😁 😁 😁

😁
hehe właśnie dlatego powinnyśmy i trzymamy się razem 🙂
Gdyby nie brzuszek to wyłabym od rana do wieczora, wyżywała się na mężu i ubolewała nad swoim nędznym, nudnym życiem 🙂 a ponad to nie zabrałabym się za zakupy... czekałabym do ostatniej chwili albo nie wiedziałabym za co mam się zabrać... Doradców w postaci mamy, bratowej itd nie brakuje... ja się tylko denerwuję, a tu przynajmniej spokojnie się dzielę przemyśleniami i łączę w dołach innych Brzuszków 🙂

Brzuszkowa terapia naprawdę działa 🙂

Ja dzisiaj jeszcze odwiedziłam moje biuro. Ale się wszyscy ucieszyli 🙂 Akurat mam tam 20 minut spacerkiem, więc nie mogłam nie wykorzystać tej pogody. Jak nie trzeba siedzieć w domu i w łóżku to nastrój jest zupełnie inny.

Muszę się też pochwalić, że miałam badanie CRP, morfologie i mocz wczoraj i wszystkie wyszły prawidłowe. Czas wracać do zdrowia 🙂

No to super 🙂
I łap oklaska za pozytywne myślenie 😆

Dzięki 😘