Znieczulenie zewnatrzoponowe (ZZO) za czy przeciw? | Forum o ciąży

anitek85 moje zdanie jest takie: postaraj sie wytrzymać bez znieczulenia i zdecyduj sie na nie jeżeli już naprawde nie wyrobisz z bólu.

Gdybym miała rodzić drugi raz naprawde nie wiem czy bym zdecydowała sie na ZZO po raz drugi...

Skurcze zaczęły sie po 5 rano, znieczulenie dostałam o 13stej. Już nie wytrzymywałam z bólu. Na poczatku nie chciałam znieczulenia- bałam sie ewentualnych komplikacji ale połozne i mąż namawiali mnie na nie. Położne mówiły, że jestem ledwo żywa i jeżeli to znieczulenie( akurat w tym szpitalu darmowe) jest dostępne to żebym skorzystała. Faktycznie po tylu godzinach skurczy już nie wiedziałam co sie dzieje i co do mnie mówią ci wszyscy ludzie dookoła. Najpierw odmówiłam ale po niecałej godzinie juz prosiłam sie o znieczulenie i krzyczałam gdzie jest anestezjolog 🙂

Natychmiastowa ULGA!!! byłam bardzo zadowolona ze znieczulenia, twierdziłam, że w taki sposób to moge jeszcze piątke dzieci urodzić! nawet poczułam sie senna i mialam ochote na drzemke, prawie nie czułam skurczy...

Godzina 16:30 duże rozwarcie, zaczęły sie skurcze parte i tu pojawił sie problem- nie mogłam przeć! Trudno to opisać w słowach; czułam, że musze przeć ale nie moglam odpowiednio sie napiąć albo mi tak sie wydawało... tak więc ciągle kazali mi przeć, główka wysuwała sie i chowała. Powiedziałam ze juz nie chce zeby podawali mi znieczulenie( podawali kolejną dawke chyba co godzine) i czekałam aż zejdzie. wtedy bez porównania- potrafiłam przeć, wiedziaąłm dobrze w którym momencie zaczac itd
Parłam przez 1,5 godziny!!!
I mówili, ze to dlatego ze dziecko miało duży obwód głowy ale przyczyniło sie to do tego to zneczulenie bo nie czułam nic i parłam za słabo, dlatego tak długo to wszystko trwało.

W rezultacie od długiego parcia mialam spuchniete oczy przez dwa dni- bolały mnie przez ponad miesiac po porodzie
ból głowy, bol klatki piersiowej( na poczatku az ciezko mi sie oddychało) rowniez utrzymywały sie okolo miesiaca po porodzie, nawet uszy mnie bolały hehe

Jednak najgorsze było to, że znieczulenie nie zeszło mi z lewego biodra i lewego pośladka 😞
Byłam zalamana, powiedzieli, że zejdzie moze za miesiac, może za pół roku a moze bedzie potrzebna rehabilitacja 😞
Mineło poltora miesiaca po porodzie i mam tylko lekko odrętwiałą tą część ciała, natomiast w tym samym miejscu mam okropny ból.
Nie mam pojecia od czego ten ból i kiedymi to minie, pojutrze ide do mojego gin i porozmawiam z nim o tym znieczuleniu.


Przepraszam, ze sie tak rozpisałam ale chcialam dokładnie i po kolei wszystko opisać.
Nie potrafie Ci doradzic odnośnie ZZO, na pewno jest to duża ulga ale w moim przypadku było tak ze nic nie czułam, strasznie długo parłam i byłam starsznie obolała od tak dlugiego parcia( nie wspomiam o innych bólach pod samego porodu 🙂)

Nie mogę Ci oczywiście powiedzieć czy masz być za czy przeciw. Dlatego podobnie jak Beatasz napiszę Ci jak to z tym było u mnie - zresztą podobnie nie wytrzymywałam z bólu... 🥴

anitek85 napisał:

Zapytalam wczoraj mojego ginka i powiedzial ze fakt ZZO dziala rewelacyjnie ale wszystko zalezy od anestezjologa i jak za mocno znieczuli to kobieta nie jest w stanie przec tak efektywnie i wtedy uzywaja wakum tzw porod prozniowy.

No właśnie u mnie o mało by do tego nie doszło.

Z możliwości skorzystania ze znieczulenia byłam zadowolona - zwłaszcza, że tam gdzie rodziłam nie dawali tak ot. Trzeba było mieć załatwioną szkołę rodzenia (aby dobrze współgrać później z personelem) oraz rozmowę z anestezjolog (czy się kwalifikuje - bo nie każdy może je mieć).

Wbijali mi się w plecy dwa razy. Musiałam siedzieć w bardzo dziwnej i niewygodnej pozycji. Za mocno znieczulili... bo potem ledwo, ledwo czułam skurcze (które i tak wg. nich, mimo, że przed znieczuleniem okrutnie bolesne, były za słabe). W pewnym momencie wyprosili mojego faceta (miałam mieć poród rodzinny), zawołali kolejnego lekarza. I asekurowali się, uch... właśnie to był vakum. W każdym razie, stał cały zespół lekarski wokół mnie i czekał bym im dała znać kiedy poczuję skurcz... a ja nic... Ledwo czułam, no ale zaczęłam dawać im wtedy znać, właśnie przy tych ledwo wyczuwalnych skurczach. Więc oni wtedy wymusili mi parcie. Dopiero po kilku próbach mały wyszedł. Ale też musiałam się mocno zebrać w sobie. Strasznie stresujące, naprawdę, gdy tak wszyscy patrzą (lekarze i pielęgniarki) po sobie i widzę ich zaniepokojenie i to oczekiwanie. Na szczęście udało się bez "wspomagacza", czyli tego urządzenia - vakum, czy jak mu tam. (Powiem szczerze, że sam jego widok - bo wiedziałam o co chodzi - mnie przeraził, ale i zmobilizował by się starać, mimo wycieńczenia z całych sił.) Po wszystkim dopiero zawołano tatę i był przy maluszku i miał go też zaraz na rękach.

Jednak to nie był koniec kłopotów ze znieczuleniem. W dniu, w którym opuszczałam szpital wyszły powikłania - ból głowy, jakiego w całym swym życiu nie doświadczyłam. Nie mogłam opiekować się dzieckiem... gorzej - nie mogłam podnieść się z łóżka, dojście do toalety to był wyczyn. Mój facet pojechał do szpitala szukać pomocy, a jedyne co się dowiedzieliśmy to, że mam pić kawę, brać tabletki przeciwbólowe - i przeczekać... Na szczęście przeszło.

Tak było u mnie. Choć wierzę, że takie przypadki to nie reguła.