Marcóweczki 2012 | Forum dla mam

Ja kocham moje małe nad życie, bardziej niż kogokolwiek innego. Do tego stopnia ją kocham, że nawet nie wyobrażam sobie, że mogłabym drugie dziecko pokochać równie mocno. Nie wyobrażę sobie tego póki tego drugiego nie będę miała 😉 Czasem bym chciała by była bardziej niegrzeczna to może łatwiej by mi było iść do pracy, z podejściem jak niektóre kobiety - że ta praca byłaby odpoczynkiem. Nie umiem się na nią złościć o nic, nawet jak aniołem w danej chwili nie jest. Podobnież też jestem osobą wyjątkowo cierpliwą i trudno wyprowadzić mnie z równowagi. Mama uważa, że nadawałabym się do wychowywania chłopców 😉 Moja mama utrzymuje, że chłopcy są bardziej niegrzeczni 😜 Mama Doroty by się z tym nie zgodziła 😉
Cóż największy test cierpliwości dopiero przede mną 🙂 Przy dwulatku się okaże czy to co myślą o mnie najbliżsi to prawda 🙂

No i w wychowaniu chłopa jestem bardzo konsekwentna to może przy dziecku też się uda 😎 😎 😎

sztunia napisał(a):

astta najwiekszym sukcesem jest przyznawanie sie do błedów
ja od poczatku konsekwentna byłam a czasem potrafie tylko ryja wydrzec a co gorsze klepnac bo nie potrafie bo mnnie przerasta.
i pamietajmy ze najlepszy rodzic to rodzic dajacy poczucie bezpieczenstwa milosci konsekwencji

kapac

No i ja to właśnie Sztunia nazywam niekonsekwencją...

lady_m4ryjane napisał(a):

Ja kocham moje małe nad życie, bardziej niż kogokolwiek innego. Do tego stopnia ją kocham, że nawet nie wyobrażam sobie, że mogłabym drugie dziecko pokochać równie mocno. Nie wyobrażę sobie tego póki tego drugiego nie będę miała 😉 Czasem bym chciała by była bardziej niegrzeczna to może łatwiej by mi było iść do pracy, z podejściem jak niektóre kobiety - że ta praca byłaby odpoczynkiem. Nie umiem się na nią złościć o nic, nawet jak aniołem w danej chwili nie jest. Podobnież też jestem osobą wyjątkowo cierpliwą i trudno wyprowadzić mnie z równowagi. Mama uważa, że nadawałabym się do wychowywania chłopców 😉 Moja mama utrzymuje, że chłopcy są bardziej niegrzeczni 😜 Mama Doroty by się z tym nie zgodziła 😉
Cóż największy test cierpliwości dopiero przede mną 🙂 Przy dwulatku się okaże czy to co myślą o mnie najbliżsi to prawda 🙂

Oby Lady, oby. Życzę Ci tego, bo jak urodziłam Bartka i póki był mały to mówiłam dokładnie to samiuteńko, co Ty powyżej.... Jedno dziecko to jedno dziecko. Dwójka to level hard, ale kocha się tak samo, chociaż naprawdę ciężko to sobie wyobrazić, poki ma sie tylko jedno 🙂 wiem po sobie, miałam teraz w ciąży z Wiką tą samą rozkminę.

i uwierz mi - chłop, a dziecko to są dwie całkowicie różne sprawy 🙃 🙃 🙃

Dzisiaj mam w domu anioła, pokój od rana wysprzątany, śniadanie zjedzone, grzeczniutki, milutki, och jeju.
A ja zamiast się cieszyć to myślę - jak długo to potrwa 🤨

Szlaban na rower i bajki trwa, szlaban na palmtopa jego ukochanego również.
Jedziemy na ćwiczenia na basen.

Astra dzieci różne charaktery mają. Np. ja byłam bardzo grzeczna, a do przedszkola nie chodziłam. Rzadko kiedy mamę z równowagi wyprowadzałam. Chyba na pewne cechy wrodzone nie ma sposobu. Ciężej buntowników wychować po prostu. Łukasz też jak zaczął już chodzić i gadać to był kawał czorta. Specjalnie matce na ulice wybiegał, raz nawet wpadł pod samochód. Mi takie rzeczy to nawet do głowy nie przychodziły. Ja zawsze byłam spokojna. Mamę za rączkę trzymałam, dużo nie biegałam (ja to generalnie nie byłam bardzo ruchliwa heheh i do tej pory sportu nie lubię 😁). Wika może być całkiem inna od Bartka.

izunia1986op napisał(a):

Astra tak sobie mysle,ze moze babcia go rozpiescila i on chce w domu robic to samo?
Babka cos gada ,a on swoje ....tak teraz sobie mysle,ze z Toba chce to samo robic.GAdaj sobie mamo ,a ja swoje.

Izu no właśnie to nie o babkę i dziadka chodzi, bo oni też go krótko trzymają z tego, co widzę. Rozpieszczacz numer 1 to prababcia, która od miesiąca tu jest i broni go ze wszystkim. Ale trzeba mu uświadomić granice, z kim sobie może to sobie może, ze mna, tatą i dziadkami nie i ciężko mu to przyjąć do wiadomości.

Lady ja też byłam grzeczna a nie chodziłam do przedszkola, cichutko siedziałam i caly dzień potrafiłam malowac. Tylko mi właśnie chodzi o ten charakter, Bartek od początku był żywym srebrem i może byłby spokojniejszy jakbym go do tego przedszkola jakimś cudem wepchnęła, kontakt z dziećmi, ogólnie przyjęte normy, może więcej aktywności, itd. Nie wiem już. Każdy mi mówi,że przesadzam, że wyolbrzymiam, bo Bartek jest wspaniałym chłopakiem, a dzieci idealne nigdy nie były, nie są i nie będą...no może i tak...
A może mam rację...? Chcę go dobrze wychować i dlatego jestem taka sfrustrowana 😁 i wszystkim się przejmuję. Szukam najlepszej drogi żeby do niego dotrzeć, a wydaje mi się czasami że przerobiliśmy już wszystko...
Byki to byki, Lady 😁 a Bartek jest koziorożcem.

Siedzę i czekam aż tą dupę odmoczy...zimno mi coś. Co się wystałam w kolejce do kasy to masakra, na te termy nawet z Lublina poprzyjeżdżali, no matko święta, bez przesady, znowu takie cudo to nie jest 🙃 🙃 🙃

sztunia napisał(a):

astra a ja darcie japy czy klapsa nazywam brakiem pomysłu na bachora i wielka porażką
Majka kilka razy dostała klapsa i za każdym razem mam zryty beret przez to
konsekwencją dla mnie jest np. to że jak ma bane na słodycze, to tego słodycza nie dostanie
że jak raz coś powiem to zdanie nie zmienie
i nigdy nie odpowiadam dziecku "bo tak"

przykład mojej chrzesnicy któa była okropna na wakacjach
a z nimi byłam w pokoju bo byłam sama
gówno 6-cio letnie gdy dowiedziało się że nie bedzie skakac dzis na gumach bo ma kare
odpowiedziała " i tak sobie zaraz zapomnisz i i tak bede skakac"
mamusia oczywiscie obiecała ze napewno nie
za dwie godziny Zuzia skakała
to jest dla mnie niekonsekwencja rodzica, który mówi żeby mów2ic

Nie no 😁 takie hopki to u mnie nie mają miejsca, jak coś mówię, to nigdy zdania nie zmieniam, jeszcze nigdy mnie nie uprosił, nie wymusił niczego na mnie, nie wypłakał, nie urobił, zresztą ani mnie, ani męża. Dziadkow pewnie tak, wielokrotnie, kilka razy się z nimi posprzeczałam, że dziecko wychowują rodzice i żeby mi go tak nie wybijali z rytmu swoimi metodami, bo nie będzie wiedział kogo słuchać w końcu. I naprawdę się zmienili. Ale prababcia ma 80 lat i z nią już nie jest tak łatwo, ona ma zawsze "to dziecioszek jest, dejta mu spokój, będzie duży to bedzie grzeczny" i jej się nie przetłumaczy... A gnojek wykorzystuje to do granic możliwości, zwracam uwagę po kilka razy, aż w końcu idę, biorę za chabety i przyprowadzam do pokoju, obmyślając w drugim taką karę, żeby popamiętał.
Krzyk i klapsy są dla mnie niekonsekwencją jedyną jaką widzę czasem u siebie, zresztą to jest niekonsekwencja bardziej wobec siebie, bo to ja sobie obiecuję,że już więcej nie krzyknę i nie dam klapsa, a właśnie ta bezsilność i brak pomysłu powodują porachę... 🙃 🙃

Aj, póki małe to małe, jak rosną to rozkmina za rozkminą 😁