styczniowe maleństwa 2010 | Forum o ciąży

Cześć dziewczyny,

poruszyłyście temat nad którym ja się intensywnie zastanawiam i nie wiem co zrobić.
Do tej pory pracowałam w szkole (podstawowa i gimnazjum) na świetlicy, ale od września zwalnia się stanowisko wychowawcy do 6-latków no i mam szansę je objąć (umowa na stałe). To już nawet pewniak bo mam obiecane ze strony dyrekcji. Zawsze chciałam mieć taka pracę, takie zresztą mam wykształcenie - nauczanie wczesnoszkolne, no i wiem że ta praca dałaby mi 100% satysfakcji zawodowej. Ale teraz stanęła na drodze Helenka i jak sobie pomyślę że takie pół roczne dziecko mam oddać niani, grrr....
Jestem między młotem a kowadłem, mój mąż bardzo dobrze zarabia i mogłabym zostać w domu przy dziecku, ale stracę wtedy szansę na moją wymarzoną od dziecka pracę...

Post zawierał cytat z wypowiedzi lub wypowiedź zawierającą treść dotyczącą spamowania. Post został usunięty. Jeśli to tylko cytat, to z góry przepraszam - Admin.

Ta zakładka KOMENTARZE jest po lewej stronie, a nie jak pisałam po prawej.

Syla Tobie serdecznie gratuluje i życzę wszystkiego co najlepsze na nowej drodze życia.

Ja za 5 dni mam 2 rocznicę ślubu ( od dwoch tygodni obmyslam niespodziankę), a pamietam ten dzień jakby to było wczoraj 🙂

GUNIA ja ci powiem tak szczerze, gdyby mój mąż dobrze zarabiał nie zastanawiałabym sie ani chwili, zobaczysz jakie to szczęście być przy dziecku...:y) a praca nie zając nie ucieknie, napewno jeszcze zdazy się okazja żebyś miała wymarzoną pracę. Gdyby to mnie dotyczyło nie wahałabym się ani sekundy.

JAGÓDKA a co do pomocy rodziców moi również bardzo nam pomagają. I właśnie oni zajmną sie maleństwem. Ja bardzo się cieszę chociaż z tego że ta godzinke bede mogła wcześniej wyjść z pracy ze wzgledu na karmienie. 😉

GUNIA ja ci powiem tak szczerze, gdyby mój mąż dobrze zarabiał nie zastanawiałabym sie ani chwili, zobaczysz jakie to szczęście być przy dziecku...:y) a praca nie zając nie ucieknie, napewno jeszcze zdazy się okazja żebyś miała wymarzoną pracę. Gdyby to mnie dotyczyło nie wahałabym się ani sekundy.

JAGÓDKA a co do pomocy rodziców moi również bardzo nam pomagają. I właśnie oni zajmną sie maleństwem. Ja bardzo się cieszę chociaż z tego że ta godzinke bede mogła wcześniej wyjść z pracy ze wzgledu na karmienie. 😉

Ania tak jak mówisz tak i niemal wszyscy mi mówią. Tym bardzie że zawód który wybrałam nie jest jakoś ekstra płatny ( jakieś 2200zł), i połowę pensji musiałabym oddać niani.
Tylko problem tkwi w mojej osobie, w mojej głowie... zawsze byłam bardzo ambitna, zaraz po studiach zaczęłam pracę zawodową i boje się tej przerwy (nie wiem dlaczego tak jest, nie potrafię wytłumaczyć) 😞

Jagoda cieszę się że mogłam pomóc, sama na jakieś 40 komentarzy wystawiłam same pozytywy i dwa neutralne (bo raz dostałam inny kolor niż wybrałam, a innym razem długo (3 tyg) czekałam na przesyłkę 😠

Na szczęście nie muszę teraz podejmowac decyzji, mam czas gdzieś do kwietnia - maja.
Ach pewnie będę sie tak wahać do stycznia ( moje mysli są egoistyczne 😠 ), ale jak maleństwo przyjdzie na świat, to moje priorytety same się poprzestawiają i dziecko będzie najważniejsze!!!

ja niestety też prawdopodobnie będę musiała wrócić po macierzyńskim z powodów finansowych, u nas niestety nie możemy liczyć na pomoc rodziców zarówno w kwestii finansowej jak i opieki nad dziećmi, wszyscy pracują zawodowo za marne grosze (mała miejscowość więc niskie płace). mąż ma możliwość wyjazdu za granicę, wówczas mogłabym pozostać z maleństwem w domu, ale wtedy zostanę bez męża, i tak źle i tak nie dobrze, ale czas pokaże....

Niestety wiele kobiet ma taki dylemat no ale wiecie co, ze wszystkim damy sobie rade ja zawsze powtarzam ze najważniejsze żeby nasze dzieciaczki były zdrowe.. 🙂 z resztą sobie jakoś poradzimy, 😘

gunia ja też nie zastanawiałabym się nad powrotem do pracy w sytuacji jaką opisujesz, u mnie jest to uzależnione od finansów, ludzie przez całe życie poszukują zadowalającej pracy zawodowej więc na to masz jeszcze czas

i tu masz Aniu 100% rację

witam czwartkowo.

Moja Lena też daje po żebrach zwłaszcza wtedy jak w końcu sobie usiądę albo w końcu sie położę. Wczoraj cały dom już spał a ja czekałam aż się wyszaleje. Prężyła się tak ,że wydawało mi się że tymi kosteczkami przebije mi skórę. No i niestety też wymusza na mnie pozycję ,w której to jej jest wygodnie czyli na wznak. Jak się tylko położę na którymś boczku to nie idzie zasnąć - tak się awanturuje!
Oczywiście w nocy jak wstałam na siku to też się przebudziła 😉

Co do powrotu do pracy to z Julką zostałam w domu przez pół roku i osobiście uważam że tyle wystarczy pod warunkiem że znajdzie się odpowiednią nianię i że się nie dopłaca do interesu. Jetem natomiast przeciwniczką wychowywania dzieci przez dziadków 😉

Jadę dziś do mojej gin i mam do Was małe pytanko. Czy wasi partnerzy wchodzą z Wami do gabinetu i są obecni podczas badania? Ja zazwyczaj zostawiałam męża na korytarzu bo jeździliśmy do tej pory też z Julką a dzisiaj się wybieramy sami i chce żeby ze mną wszedł bo zamierzam porozmawiać z gin na temat porodu. Widziałam już kiedyś jak wchodziła dziewczyna z partnerem więc moja pani doktor na pewno nie ma nic naprzeciw ale tak z czystej cieekawości pytam jak to jest u Was?

Niby tak, mam jeszcze na to czas, ale teraz dostałam taką szansę, jeśli z niej nie skorzystam, kto mi da gwarancje że za parę lat dostanę ją znowu?
Tak jak piszesz Katapio, niektórzy szukaja jej całe życie, ale też wielu pluje sobie w twarz że miało kiedyś szansę i z niej nie skorzystało.
Takie życiowe decyzje nie nalezą do łatwych, a ważne jest żyć zgodnie ze swoim sumieniem, żeby niczego nie żałować.
Czas pokarze swoje...

Moje maleństwo sie pręży i fika, chyba daje jakieś znaki mamusi 🙂
Jagoda wczesniej pisałaś że boisz się że Twój Ksawcio to taki mały rozbójnik :laugh: Ale nie ma powodów do obaw, ja też ostatnio mojej gin mowilam że mam wrażenie że mała wogóle nie śpi i cały czas buszuje, a ona na to " 😜roszę się nie dziwić, to jej jedyne zajęcie i zadanie na dzień dzisiejszy". I wtedy sobie pomyslałam, że martwiłabym sie gdybym nie czuła tych wszystkich fikołków.

Pinacolada u mojego gina jest tak że zawsze moge wejsć z moim mężem do gabinetu, miejsce gdzie odbywa się badanie jest w innym pomieszczeniu wiec nie ma zadnego problemu. Mąż czeka przy biurku bo tam zawsze są dwa krzesełka przygotowane. Więc wszystko zależy jak usytuowany jest gabinet i jak ty się będziesz czuła, ale też czasami widziałam że jak po badaniu lekarz woła tatusia z poczekalni że może już wejść i wtedy jest czas na spokojną rozmowę w trójkę 🙂

Piniacolada wogóle sie nie zastanawiaj tylko wchodź z mężem, jeśli on tego chce.
Mój był ze mną 2 razy, bo zależała mu na zobaczeniu USG. Na samym początku i jak sprawdzalismy płeć i przez to bardzo zbliżył i zżył sie z dzieciatkiem, pamietam jego łzy w oczach 🙂
Tylko zanim wszedł, z grzecznosci zapytałam lekarza, czy mąż może być obecny przy badaniu?

ja od samego początku zawsze jestem z mężem, panowie miło się witają uściskiem ręki, dyskutują, podczas usg (a mam robione za każdym razem 😉 jest przy mnie , podczas badania na "helikopterku" wraca za zasłonkę i tak czeka przy biurku lekarza, potem do końca wizyty jesteśmy razem, uważam że to coś zupełnie normalnego, wiele dziewcząt przede mną i za mną też przychodzi z partnerami

hej kochane mamusie
40 str zaległości i nie mam jak tego przeczytac bo czas mnie goni 🙂

ale nadrobie 🙂

byłam we wtorek u lekarza i z maleńka wszystko oki 🙂 skacze jak szalona a szczególnie jak Tatuś reke przyłoży 🙂

Jarek juz w domu i mam mała szkołe co mnie czeka w styczniu bo trzeba przy nim robić wszystko... karmic , myc a nawet tyłek wycierac 😞

siedze cały czas na wsi wiec nie ma mnie na forum i strasznie mi Was brakuje 😞

ale mi teraz czas leci 🙂

w sobote zaczynam 28 tc 🙂 7 miesiąc 🤪 🤪 🤪

Witam się czwartkowo!
Syla jak Ty ślicznie wyglądałaś! Jeszcze raz życzę szczęścia i miłości na nowej drodze życia!
Wiecie co mój synek to straszny zazdrośnik o mojego męża. Nie moge się do niego przytulić, bo zaraz go kopie. Śmiesznie jest. Mój malutki zazdrośnik 🙂
Co do wizyty u lekarza to ja tego problemu nie mam bo tutaj się nie chodzi do ginia więc problem rozwiązany. CO prawda mąż zawsze chodzi ze mna do szpitala by tłumaczyc to czego nie zrozumiem, ale i tak się tam niczego szczególnego nie dowiedział bo to są dziwni ludzie i nawet Ci nic nie wytłumaczą. Ehhh szkoda słów.