Znajdź zawartość

Alergia szczególnie często występuje u mieszkańców dużych, rozwiniętych państw. Jej występowanie jest związane m.in. z nieuniknionym rozwojem cywilizacyjnym i idącym za tym zanieczyszczeniem środowiska. Innymi przyczynami są czynniki genetyczne oraz spożywanie coraz większej liczby produktów zawierających konserwanty, a także nieprawidłowa dieta kobiet w ciąży. Dziedziczenie - czy alergia jest chorobą dziedziczną? Alergia może być dziedziczona. Jeśli cierpi na nią matka, istnieje prawdopodobieństwo, że alergikiem będzie dziecko. Gdy oboje rodzice, ryzyko zwiększa się. Alergia w trakcie ciąży? Kobiety w ciąży powinny unikać dymu tytoniowego i spożywania produktów, które mogą wywołać uczulenie. Należą do nich: owoce tropikalne, truskawki, bakalie, pomidory, ryby morskie, wywary z mięsa, jaja, mleko i czekolada. Warto też przedyskutować swoją dietę z lekarzem. Gdy dziecko jest już na świecie Najlepszą ochroną dla niemowlęcia jest mleko matki zawierające hormony i komórki odpornościowe, które chronią je przed alergiami. Im dłużej karmisz dziecko swoim mlekiem, tym dla niego lepiej, gdyż zmniejszasz w ten sposób ryzyko wystąpienia u niego uczulenia. Jeśli tego nie robisz, podawaj mu specjalne odżywki dla alergików, oczywiście po konsultacji z lekarzem. Dziecko cały czas rośnie, nadchodzi w końcu czas, gdy zaczynasz wprowadzać do jego diety nowe produkty. Należy to robić stopniowo, wprowadzając po jednym składniku co kilka dni, aby w razie wystąpienia u niego reakcji uczuleniowej wiedzieć co ją spowodowało i móc wyeliminować ten produkt z jadłospisu. Objawów alergii nie wywołuje pierwszy kontakt z alergenem, dzieje się to dopiero przy następnym, dlatego nie dziw się, że produkt, po którym wczoraj Twoje dziecko czuło się dobrze, dziś spowodował u niego niepożądane reakcje. Postaraj się, aby jak najdłużej nie dawać mu słodyczy i produktów zabarwianych sztucznie, oraz zadbaj, by nie miało kontaktu z dymem tytoniowym, co w przyszłości zmniejszy ryzyko zachorowania na alergie. Czy moje dziecko ma alergię? U dzieci występują dwa rodzaje alergii: pokarmowa i oddechowa, mające różne objawy. W przypadku wystąpienia pierwszej mogą to być: zmiany skórne w postaci krostek i czerwonych plam, suchość skóry, biegunka, kolka, wzdęcia. Druga z nich powoduje: katar, kaszel, napady kichania, duszności, sapkę, zapalenie spojówek. Aby ulżyć dziecku w cierpieniu należy przede wszystkim usunąć przyczynę, a obszary, w których pojawiła się alergia smarować maścią o działaniu łagodzącym. Nie można pozwolić, by dziecko drapało te miejsca i chronić je przed nadmiernym światłem słonecznym, gdyż może to nasilić objawy. Jeśli są one silne, nie znikają bądź powiększają się pomimo usunięcia tego, co je wg Ciebie wywołało, należy udać się do lekarza. Co uczula? Alergenem może być dosłownie wszystko, najczęściej uczulają jednak zwierzęta sierściowe: świnki morskie, koty, psy, myszy, papugi i konie. Najlepszym dla alergika wyjściem jest pozbycie się zwierząt, jednak gdy dziecko jest bardzo przywiązane do pupila i nie chcecie się go pozbywać, należy zadbać, by jego sierść była czysta i nie wypadała. Trzeba więc zwierzęta często kąpać i czesać, aby nie gubiły sierści. Zupełne zaprzestanie jej wypadania jest jednak niemożliwe, dlatego ważne jest też częste sprzątanie domu, oczyszczanie kanap, foteli, dywanów i tym podobnych miejsc, do których łatwo przylega. Uczula również kurz, w którym znajdują się roztocza, a także pyłki roślin, spaliny, kosmetyki, leki, pokarmy. Należy usunąć przyczyny alergii poprzez zredukowanie liczby roślin i usunięcia tych pylących. Zabawki dziecka trzymaj w plastikowych pojemnikach, książki w oszklonych witrynach, aby uniemożliwić osiadanie na nich kurzu. Pościel powinna być często wietrzona, możesz zaopatrzyć się również w specjalne środki przeciw roztoczom do spryskiwania zasłon, pościeli, narzut itp. Testy dermatologiczne Wykonuje się je u dzieci starszych, od trzeciego roku życia. Wcześniej nie dają one prawidłowych wyników. Skierowanie do dermatologa możesz otrzymać od lekarza rodzinnego, jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko jest alergikiem. Testy są bezbolesne, wykonuje się je najczęściej na wewnętrznej części przedramienia, a wyniki otrzymuje się od razu. Na skórę nakłada się 10 kropli alergenu, a następnie delikatnie nakłuwa, aby nie spowodować krwawienia. Jeśli dziecko jest uczulone, po ok. 20 min. na skórze pojawi się reakcja. Możliwe jest też wykonanie testów krwi, np. u bardzo małych dzieci. Jeśli wyniki testów będą pozytywne, lekarz przypisze leki, zapobiegające objawom choroby. Alergia jest chorobą uciążliwą, potrafiącą sprawić wiele kłopotów, jednak można nauczyć się z nią żyć i sprawić, aby nie była dla nas i naszych bliskich udręką. Odpowiednia higiena i poziom czystości w domu, a także regularne przyjmowanie leków nie pozwolą jej zakłócić rytmu naszego życia.

Ulewanie pokarmu u niemowląt jest bardzo powszechnym zjawiskiem i nie jest szczególnie uciążliwe dla bobasa. Praktycznie dotyczy ono każdego maluszka. W rzeczywistości dziecko ulewa niewielkie ilości mleka. Zazwyczaj jest to łyżka bądź dwie. Dziecko nie ulewa samego mleka. Jest ono zmieszane ze śliną i śluzem malca. Treści ulane przez dziecko wyglądem i zapachem przypominają kwaśne mleko. Ulewanie się pokarmu powoduje powstawanie licznych plam na ubrankach maluszka. Dodatkowo towarzyszy temu nieprzyjemny zapach. Aby go zminimalizować i ochronić ubranka przed zabrudzeniem w czasie karmienia warto mieć przy sobie plastikową buteleczkę z wodą zmieszaną z sodą. Tak przygotowaną substancją należy pocierać plamy po ulewaniu. Jest to bardzo dobry i skuteczny sposób na pozbycie się zabrudzeń i nieprzyjemnego zapachu. Przyczyny ulewania się pokarmu u niemowląt Główną przyczyną ulewania pokarmu u niemowląt jest niedojrzałość zwieracza między przełykiem a żołądkiem malca. Dodatkową przyczyną ulewania pokarmu u malców jest nadmiar śluzu, który dziecko usuwa podczas ulewania pokarmu. Kiedy nasz maluszek już jest starszy przyczyną ulewania się pokarmu jest połknięte powietrze podczas spożywania posiłku. Przez odbicie się zmieszane z powietrzem mleko cofa się i powoduje ulewanie. Za kolejną przyczynę ulewania się pokarmu u dzieci uważane jest pozbywanie się przez maluszków nadmiaru spożytego mleka z brzuszka. Jak zapobiec ulewaniu pokarmu u niemowląt? Obecnie nie istnieje żadne lekarstwo, które mogłoby zapobiec ulewaniu się pokarmu u niemowląt. Istnieje jednak wiele wskazówek pozwalających je zminimalizować. Zadbaj o to by dziecko w czasie jedzenia połykało jak najmniej powietrza. W związku z tym: unikaj karmienia malca, gdy płacze trzymaj maluszka jak najbardziej pionowo w czasie karmienia po zakończeniu karmienia trzymaj bobaska w pozycji pionowej zadbaj o to, by otwory w smoczku nie były ani za duże ani za małe w czasie karmienia trzymaj butelkę w taki sposób, by mleko wypełniało cały smoczek po zakończeniu jedzenia malec powinien posiedzieć spokojnie przez chwilę w czasie posiłku warto robić przerwy, aby bobasowi się odbiło Kiedy ulewanie się pokarmu u niemowląt zanika? U większości bobasków ulewanie się pokarmu ustępuje, gdy dziecko zaczyna samodzielnie siedzieć. Jednak zdarzają się też przypadki, gdy ulewanie się pokarmu ustępuje dopiero po ukończeniu pierwszego roku życia. Ulewanie się niewielkich ilości pokarmu u bobasa nie jest szkodliwe dla jego zdrowia, jest wręcz naturalne. Jednak niektóre formy zwracania pokarmu u niemowląt mogą świadczyć o problemach zdrowotnych maluszka. Należy skontaktować się z lekarzem kiedy: ulewanie jest przyczyną niskiego przyrostu wagi dziecka ulewanie jest związane z długotrwałym krztuszeniem się i kaszlem treść ulewana ma zieloną lub brązową barwę ulewanie pokarmu ma charakter wymiotów chlustających

Lambioza (inaczej Giardia). Są to pasożyty należące do grupy wiciowców. Występują licznie na całym świecie oraz należą do najczęściej spotykanych u ludzi, zwłaszcza tam, gdzie są złe warunki sanitarne. Człowiek zaraża się nimi drogą doustną, poprzez zjedzenie zakażonego cystami lamblii pokarmu lub wypicie zakażonej wody. Następnie w przewodzie pokarmowym człowieka przekształcają się w postać dorosłą, która w bardzo szybki sposób się mnoży i rozprzestrzenia do dróg żółciowych, oraz pęcherzyka dając objawy jego zapalenia. Są wydalane z kałem w postaci cyst, które są bardzo odporne na warunki atmosferyczne i potrafią bardzo długo przeżyć. To powoduje, ze bardzo łatwo sie nimi zarazić. Bardzo często nosiciele lamblii nie wiedzą, że nimi są, ponieważ nierzadko pasożyty te nie wywołują objawów u swojego żywiciela. Do najczęstszych objawów należą: wzdęcia, przewlekłe lub nawracające biegunki, nudności i wymioty, stany podgorączkowe, bóle brzucha, reakcje skórne takie jak: wysypki, świąd. W celu rozpoznania zakażenia lambliami należy wykonać badania kału na pasożyty (3 razy) lub badania kału testem ELISA. W przypadku wykrycia pasożyta stosuje się antybiotyki, chemiotrrapeutyki (matronidazol, nitrofurantoinę tynidazol) oraz witaminę C. Badaniu oraz ewentualnemu leczeniu powinni poddać się także współmieszkańcy osoby zarażonej. Owsica Owsiki ludzkie są to nicieniowce, występujące u ludzi w jelicie grubym. Jedynym ich żywicielem jest człowiek. Bardzo często można je zobaczyć „gołym okiem” w kale u dzieci, gdzie często osiągają rozmiary do 1 cm. Są to białe cienkie niteczki, które wywołują swiąd odbytu. Zakażenie następuje poprzez: zjedzenie zakażonego pożywienia, retroinwazję (pasożyty przekształcające się z larwy wracają z okolic odbytu do jelita), autoinwazję, kiedy dziecko poprzez drapanie się w okolicach odbytu przenosi pasożyty do ust, inhalację ( jaja unoszą się w powietrzu np. w łazience). Owsikami najczęściej zarażają się dzieci, jednak mogą się zdarzyć w każdym wieku. Objawy owsicy u dzieci utrata apetytu, spadek masy ciała, bladość skóry, podkrążone oczy, osłabienie, bezsenność, nadpobudliwość z powodu świądu, wypryskowe zmiany w okolicach odbytu, pobudzenia ruchowe, trudności w koncentracji, zgrzytanie zębami. U dziewczynek powikłaniem nie leczenia zakażenia owsikami może być zapalenie okolicy narządów płciowych, a u obu płci zapalenie wyrostka robaczkowego. Leczenia odbywa się poprzez bezwzględne przestrzeganie higieny, gotowanie bielizny i pościeli oraz przyjmowanie leków (pyrantelum, vermox) , które niszczą tylko osobniki dorosłe, dlatego powinno się powtórzyć kurację po 2 tygodniach. Glistnica Pasożyt występujący na całym świecie, ale najczęściej w regionach o ciepłym i wilgotnym klimacie. Dojrzałe samice składają w przewodzie pokarmowym jaja, które są następnie wydalane z kałem. Po pary tygodniach dojrzewania stają się inwazyjnymi osobnikami. Najczęściej zarażamy się nimi poprzez zjedzenie zakażonego pokarmu, ubrudzonego ziemią, lub niedomytych warzyw. Jaja dostają się do jelita, gdzie wykluwają się larwy. Następnie dostają się do krążenia człowieka, płuc, tchawicy, skąd zostają odkrztuszone lub ponownie połknięte. Znowu trafiają do jelita, gdzie rozwijają się w dorosłe osobniki, żyjące do 2 lat. Objawy glistnicy kaszel, ból brzucha, plwocina z krwią, brak apetytu, wzdęcia wymioty, biegunki lub zaparcia, tłuszczowe stolce, gorączka, spowolnione tempo wzrostu dziecka, wychudzenia, zgrzytanie zębami podczas snu, nasilenie alergii. Jak stwierdzić glistnicę? Należy wykonać badanie kału na obecność pasożytów lub zrobić test immunologiczny. Leczenie polega na przyjmowanie leków (mebendazol, zentel, pyrantelum) oraz powtórzenia przebytej kuracji po 3-6 miesiącach. Toksokaroza Jest to bardzo niebezpieczna choroba pasożytnicza, pochodząca od zwierząt. U ludzi nie rozwijają się te pasożyty do końcowego stadium, tylko pozostają w postaci larw. Źródłem zakażenia dla ludzi jest ziemia (piaskownice), spożyty pokarm, kontakty z zakażonymi zwierzętami oraz z ich odchodami. Najczęściej ofiarami tego pasożyta padają dzieci z powodu zbyt rzadkiego mycia rąk. W organizmie człowieka wykluwają się larwy, wędrują do krwiobiegu, oraz dalszych narządów, powodując ich stan zapalny oraz ich niszczenie. Larwy pozostają żywe w ciele człowieka nawet kilka lat. Objawy toksokarozy: 1. w postaci ocznej pogorszenia widzenia, patologiczne zmiany w gałce ocznej 2. w postaci mózgowej: zapalenia mózgu, drgawki, 3 w postaci ogólnej: temperatura ponad 39 stopni, osłabienie, leukocytoza, wysoka eozynofilia, powiększenie wątroby, wzrost stężenia immunoglobin klasy IgG, IgM, IgE, nudności, u dzieci często występuje zapalenie płuc, kaszel, duszność, nasilenie objawów alergii. Rozpoznanie jest dosyć trudne, ponieważ składa się na nie kilka objawów naraz ( powiekszenie wątrobu, eozynofilia itd.), badania immunoserologiczne (testy ELISA), zdjęcia rtg płuc, usg, tomografia komputerowa narządów dotkniętych inwazją. Rozpoznaną toksokarozę powinno się leczyć w specjalistycznych ośrodkach. Im szybciej rozpoznana choroba i podjęte leczenie , tym mniej szkód w organizmie. Zaniedbanie choroby powoduje nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Toksoplazmoza Jest to choroba pasożytnicza wywołana przez pierwotniaka. Najczęstszymi nosicielami wśród zwierząt są koty. Dlatego lepiej nie mieć do czynienia z ich odchodami. Zarażenie może nastąpić poprzez spożycie zakażonego, niedogotowanego mięsa (świnie, kozy, owce, drób). Toksoplasma w organizmie bardzo szybko się rozmnaża i niszczy tkanki żywiciela. Organizm odbudowuje zniszczone obszary oprócz miejsc bardzo zniszczonych lub gałki ocznej. Po pewnym czasie zakażenie mija, ale pierwotniak często nadal w ciele pozostaje. Może się uaktywniać w okresie osłabienia organizmu. Toksoplazmoza szczególnie zagraża kobietom w ciąży. Dlatego wskazane jest wykonywanie badań w jej kierunku w celu zapobiegnięciu narażeniu płodu. Zapobieganie: zakładanie gumowych rękawiczek do czyszczenia kuwet kocich, unikanie kontaktu z ziemią (gumowe rękawice do prac w ogrodzie), dokładne dogotowywanie mięsa, dokładne mycie warzyw i owoców. Tak więc, jeśli będziemy przestrzegać higieny, dokładnie myć warzywa oraz owoce, dogotowywać mięso to zmniejszymy możliwość zarażenia pasożytami. Myślę, ze warto przestrzegać tych wymagań, bo posiadanie wyżej wymienionych „pupilków” nie należy do przyjemnych, szczególnie, kiedy dotyczy to dzieci.

Choroba najczęściej dotyka stawy, skórę i tkankę podskórną. Nie zdiagnozowana i nie leczona, powoduje uszkodzenia serca. Gorączka reumatyczna jest najczęstszą na świecie przyczyną nabytych wad serca u dzieci i ludzi młodych. Kogo dotyczy gorączka reumatyczna? Wszystkich grup wiekowych, zwłaszcza dzieci w wieku przedszkolnym. Objawy gorączki reumatycznej ból, zaczerwienienie, obrzęk i uczucie ciepła w stawach, które charakterystycznie rozprzestrzenia się z jednego stawu na drugi (przemijające bóle stawów). Choroba najczęściej dotyka nadgarstki, łokcie, kolana lub kostki. Zapalenie stawów zwykle ustępuje w 10 do 14 dniach, ale bez leczenia, może przejść w stan zapalny. Charakterystyczne oznaki gorączki reumatycznej to: gorączka, zmęczenie, bladość, duszność, ból brzucha, ból w klatce piersiowej, utrata apetytu, ogólne złe samopoczucie łagodna wysypka na klatce piersiowej, plecach i brzuchu, zatrzymanie wody w organizmie, które powoduje obrzęk nóg i dolnej części pleców, małe, bezbolesne grudki pod skórą, w okolicach łokci i kolan, szybkie bicie serca, szczególnie podczas leżenia, niekontrolowane, mimowolne ruchy ramion i nóg (pląsawica) Przyczyny wystąpienia gorączki reumatycznej Od 1 do 6 tygodni przed wystąpieniem gorączki reumatycznej rozwija się infekcja gardła, spowodowana zakażeniem paciorkowcowym. Choroba jest skutkiem nieprawidłowej reakcji ustroju, tzn. odpowiedzi odpornościowej (immunologicznej) osób predysponowanych do niej genetycznie. W tych przypadkach odpowiedź immunologiczna atakuje nie tylko paciorkowca, ale również niektóre tkanki własnego ustroju. Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na gorączkę reumatyczną historia rodzinna choroby reumatycznej, złe odżywianie, nawracające zakażenia gardła paciorkowcem, niehigieniczne warunki życia Zapobieganie Zapobieganie gorączce reumatycznej polega na niezwłocznym rozpoznaniu i leczeniu paciorkowcowego zakażenia gardła antybiotykiem. Pod żadnym pozorem nie należy leczyć dziecka na własną rękę! Infekcję paciorkowcową należy potraktować odpowiednią dawką antybiotyków, przez co najmniej 10 dni, a w niektórych reumatycznych przypadkach należy zastosować długo działające antybiotyki (czasem nawet do 18 roku życia). Środki diagnostyczne obserwacja objawów, wywiad oraz badanie lekarskie, badania laboratoryjne, takie jak badania krwi, badania gardła i serca (EKG), badanie Echo 2-D, badanie rentgenowskie klatki piersiowej Możliwe powikłania Trwałe uszkodzenie zastawek serca (choroba reumatyczna serca), prowadzące do zastoinowej niewydolności serca. Leki Lekarz może przepisać: sterydy (leki przeciwzapalne) lub aspirynę, aby zmniejszyć stan zapalny, diuretyki dla zwiększania objętości wydalanego moczu, antybiotyki do walki z pozostałymi paciorkowcami oraz innymi bakteriami Przeciwdziałanie Dziecko powinno leżeć w łóżku do momentu, aż choroba ustąpi. Zazwyczaj wymagane jest leżenie przez okres od 2 do 5 tygodni, ale niektóre przypadki wymagają nawet miesięcy. Nie jest wskazane nawet wstawanie do toalety! Dieta Zalecane jest podawanie dziecku płynnych lub lekkostrawnych posiłków we wczesnym stadium choroby, a następnie stopniowe wzbogacanie posiłków prowadzące do normalnej diety o wysokiej zawartości białka, kalorii i witamin. Skontaktować się z lekarzem, gdy: Twoje dziecko ma objawy choroby reumatycznej lub gdy w trakcie leczenia występują poniższe objawy: obrzęk nóg lub pleców, duszność i problemy w oddychaniu, silne bóle brzucha, wymioty lub biegunka, gorączka, kaszel, nowe, niewyjaśnione objawy. Leki w leczeniu mogą powodować skutki uboczne, gdy leki mogą powodować skutki uboczne Choroba ta dzięki odpowiedniemu leczeniu zazwyczaj jest uleczalna. W niektórych przypadkach, gorączka reumatyczna może doprowadzić do uszkodzenia zastawek serca. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.