Znajdź zawartość

Jest to schorzenie o stosunkowo krótkiej historii – pierwsze przypadki gorączki trzydniowej opisano w 1910 roku, a jej przyczynę znaleziono dopiero 77 lat później. Trzydniówka, to ostra choroba zakaźna o małej zaraźliwości. Jej wystąpienie spowodowane jest wirusem human herpesvirus 6 (HHV6). Wirus jest szeroko rozpowszechniony u dzieci między 6. a 36. miesiącem życia i bywa chorobą dziedziczną (1% przypadków). Nie należy się zbytnio przejmować powikłaniami – przebieg choroby jest stosunkowo łagodny i nie niesie ze sobą żadnych powikłań. Przebieg i objawy trzydniówki Pierwszym i charakterystycznym objawem jest wysoka gorączka (od 39 do 40 stopni C), utrzymuje się nawet do 5 dni, lecz w najczęściej trwa od 1 do 3 dni (stąd nazwa choroby). Jak zawsze w przypadku gorączki, dziecko należy uważnie obserwować – podajemy środki obniżające temperaturę, więcej napojów, lekkie posiłki oraz konsultujemy się z lekarzem. Jeśli mimo podanych środków temperatura nie spada, a do tego pojawiają się inne objawy, należy udać się z dzieckiem na badania. Gorączka często kojarzona jest z przyczyną ząbkowania, zwłaszcza, gdy dziecko mimo jej wystąpienia jest żywotne, ma apetyt i ochotę do zabawy, dlatego na tym etapie nie wiadomo czy nasz maluszek ma trzydniówkę - czekamy na kolejne ewentualne objawy. Charakterystycznym objawem rumienia nagłego może być powiększenie węzłów chłonnych, ucha środkowego, lekki nieżyt gardła i katar. Może wystąpić nawet biegunka, a w bardzo rzadkich przypadkach drgawki. Często też bywa, że dziecko oprócz wysokiej temperatury nie wykazuje żadnych innych objawów. Bezpośrednio po ustąpieniu gorączki kolejną i bardzo typową dla trzydniówki oznaką jest wysypka na całym ciele. Dopiero po tym najczęściej można domyślić się, z czym mamy do czynienia. Od tej chwili nasz maluszek przestaje być źródłem zakażenia dla innych. Wykwity mają charakter małych, czerwonych plamek występujących przede wszystkim na tułowiu i szyi, czasem również na twarzy, rękach i nogach. Leczenie trzydniówki Plamki znikają samoistnie po kilkunastu godzinach, nie jest więc wskazane żadne leczenie. Zasadniczo jedynymi lekami, jakie należy podawać dziecku są środki obniżające temperaturę. Choroba jest bezpieczna, wymaga jedynie leczenia objawowego (obniżenie temperatury).

Objawy Zespołu Reye'a U dzieci do lat dwóch, pierwszymi oznakami mogą być biegunka oraz przyśpieszony oddech. U starszych, początkowymi objawami są: przewlekłe wymioty, apatia, ciągła senność Gdy choroba postępuje, objawy mogą być następujące: drażliwość, agresywne i nieracjonalne zachowanie, osłabienie lub porażenie kończyn górnych i dolnych, podwójne widzenie, utrata przytomności, dezorientacja, zaburzenia mowy, ataki, napady, utrata słuchu Przyczyny powstania Zespołu Reye'a Zespół Reye'a ma tendencję do występowania rodzinnego, jest potencjalnym wskazaniem do transplantacji wątroby. Zespół Reye'a zwykle jest następstwem zakażenia wirusem np. po przebyciu grypy, ospy wietrznej i innych chorób wirusowych. Bezpośrednia przyczyna choroby jest nieznana, lecz może być związana z działaniem niektórych leków, np. kwasu acetylosalicylowego (aspiryny), dlatego też podawanie aspiryny dzieciom, które mają mniej niż 16 lat jest niewskazane (poza chorobą Kawasaki i wskazaniami do leczenia przeciwkrzepliwego). Zapobieganie nie podawaj dziecku aspiryny bez zaleceń lekarza, jeśli choroba jest zdiagnozowana jako wirusowa, NIE podawaj dziecku aspiryny. Środki diagnostyczne obserwacja objawów, badanie lekarskie, badania laboratoryjne, takie jak badania krwi, czynności wątroby i analizy płynu mózgowo-rdzeniowego (z kręgosłupa) Możliwe powikłania przy Zespole Reye'a Uszkodzenie mózgu, śpiączka lub śmierć wywołane przez ciśnienie na mózg. Leczenie Zapołu Reye'a Środki ogólne Ze statystyk wynika, że 80% chorych przeżywa. Większość wraca do całkowitego zdrowia, ale zdarzają się również uszkodzenia mózgu w różnym stopniu. Leki Lekarz może przepisać: płyny podawane dożylnie, leki zmniejszające obrzęk mózgu, leki przeciwzakrzepowe podczas długotrwałego leżenia w łóżku, antybiotyki do walki z zakażeniem bakteryjnym - jeżeli nadal się ono rozwija Leżenie w łóżku jest konieczne. Czytanie lub oglądanie telewizji jest dopuszczalne. Stopniowo można wracać do wykonywania zwykłych, codziennych czynności. Skontaktować się z lekarzem, gdy Twoje dziecko ma objawy zespołu Reye'a, zauważysz senność lub inne zmiany psychiczne! (szczególny wypadek!) po hospitalizacji nie ma żadnych objawów zespołu Reye'a, ale u dziecka utrzymuje się gorączka, pojawiają się nowe, niewyjaśnione objawy (leki stosowane w leczeniu mogą powodować skutki uboczne). Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.

Lambioza (inaczej Giardia). Są to pasożyty należące do grupy wiciowców. Występują licznie na całym świecie oraz należą do najczęściej spotykanych u ludzi, zwłaszcza tam, gdzie są złe warunki sanitarne. Człowiek zaraża się nimi drogą doustną, poprzez zjedzenie zakażonego cystami lamblii pokarmu lub wypicie zakażonej wody. Następnie w przewodzie pokarmowym człowieka przekształcają się w postać dorosłą, która w bardzo szybki sposób się mnoży i rozprzestrzenia do dróg żółciowych, oraz pęcherzyka dając objawy jego zapalenia. Są wydalane z kałem w postaci cyst, które są bardzo odporne na warunki atmosferyczne i potrafią bardzo długo przeżyć. To powoduje, ze bardzo łatwo sie nimi zarazić. Bardzo często nosiciele lamblii nie wiedzą, że nimi są, ponieważ nierzadko pasożyty te nie wywołują objawów u swojego żywiciela. Do najczęstszych objawów należą: wzdęcia, przewlekłe lub nawracające biegunki, nudności i wymioty, stany podgorączkowe, bóle brzucha, reakcje skórne takie jak: wysypki, świąd. W celu rozpoznania zakażenia lambliami należy wykonać badania kału na pasożyty (3 razy) lub badania kału testem ELISA. W przypadku wykrycia pasożyta stosuje się antybiotyki, chemiotrrapeutyki (matronidazol, nitrofurantoinę tynidazol) oraz witaminę C. Badaniu oraz ewentualnemu leczeniu powinni poddać się także współmieszkańcy osoby zarażonej. Owsica Owsiki ludzkie są to nicieniowce, występujące u ludzi w jelicie grubym. Jedynym ich żywicielem jest człowiek. Bardzo często można je zobaczyć „gołym okiem” w kale u dzieci, gdzie często osiągają rozmiary do 1 cm. Są to białe cienkie niteczki, które wywołują swiąd odbytu. Zakażenie następuje poprzez: zjedzenie zakażonego pożywienia, retroinwazję (pasożyty przekształcające się z larwy wracają z okolic odbytu do jelita), autoinwazję, kiedy dziecko poprzez drapanie się w okolicach odbytu przenosi pasożyty do ust, inhalację ( jaja unoszą się w powietrzu np. w łazience). Owsikami najczęściej zarażają się dzieci, jednak mogą się zdarzyć w każdym wieku. Objawy owsicy u dzieci utrata apetytu, spadek masy ciała, bladość skóry, podkrążone oczy, osłabienie, bezsenność, nadpobudliwość z powodu świądu, wypryskowe zmiany w okolicach odbytu, pobudzenia ruchowe, trudności w koncentracji, zgrzytanie zębami. U dziewczynek powikłaniem nie leczenia zakażenia owsikami może być zapalenie okolicy narządów płciowych, a u obu płci zapalenie wyrostka robaczkowego. Leczenia odbywa się poprzez bezwzględne przestrzeganie higieny, gotowanie bielizny i pościeli oraz przyjmowanie leków (pyrantelum, vermox) , które niszczą tylko osobniki dorosłe, dlatego powinno się powtórzyć kurację po 2 tygodniach. Glistnica Pasożyt występujący na całym świecie, ale najczęściej w regionach o ciepłym i wilgotnym klimacie. Dojrzałe samice składają w przewodzie pokarmowym jaja, które są następnie wydalane z kałem. Po pary tygodniach dojrzewania stają się inwazyjnymi osobnikami. Najczęściej zarażamy się nimi poprzez zjedzenie zakażonego pokarmu, ubrudzonego ziemią, lub niedomytych warzyw. Jaja dostają się do jelita, gdzie wykluwają się larwy. Następnie dostają się do krążenia człowieka, płuc, tchawicy, skąd zostają odkrztuszone lub ponownie połknięte. Znowu trafiają do jelita, gdzie rozwijają się w dorosłe osobniki, żyjące do 2 lat. Objawy glistnicy kaszel, ból brzucha, plwocina z krwią, brak apetytu, wzdęcia wymioty, biegunki lub zaparcia, tłuszczowe stolce, gorączka, spowolnione tempo wzrostu dziecka, wychudzenia, zgrzytanie zębami podczas snu, nasilenie alergii. Jak stwierdzić glistnicę? Należy wykonać badanie kału na obecność pasożytów lub zrobić test immunologiczny. Leczenie polega na przyjmowanie leków (mebendazol, zentel, pyrantelum) oraz powtórzenia przebytej kuracji po 3-6 miesiącach. Toksokaroza Jest to bardzo niebezpieczna choroba pasożytnicza, pochodząca od zwierząt. U ludzi nie rozwijają się te pasożyty do końcowego stadium, tylko pozostają w postaci larw. Źródłem zakażenia dla ludzi jest ziemia (piaskownice), spożyty pokarm, kontakty z zakażonymi zwierzętami oraz z ich odchodami. Najczęściej ofiarami tego pasożyta padają dzieci z powodu zbyt rzadkiego mycia rąk. W organizmie człowieka wykluwają się larwy, wędrują do krwiobiegu, oraz dalszych narządów, powodując ich stan zapalny oraz ich niszczenie. Larwy pozostają żywe w ciele człowieka nawet kilka lat. Objawy toksokarozy: 1. w postaci ocznej pogorszenia widzenia, patologiczne zmiany w gałce ocznej 2. w postaci mózgowej: zapalenia mózgu, drgawki, 3 w postaci ogólnej: temperatura ponad 39 stopni, osłabienie, leukocytoza, wysoka eozynofilia, powiększenie wątroby, wzrost stężenia immunoglobin klasy IgG, IgM, IgE, nudności, u dzieci często występuje zapalenie płuc, kaszel, duszność, nasilenie objawów alergii. Rozpoznanie jest dosyć trudne, ponieważ składa się na nie kilka objawów naraz ( powiekszenie wątrobu, eozynofilia itd.), badania immunoserologiczne (testy ELISA), zdjęcia rtg płuc, usg, tomografia komputerowa narządów dotkniętych inwazją. Rozpoznaną toksokarozę powinno się leczyć w specjalistycznych ośrodkach. Im szybciej rozpoznana choroba i podjęte leczenie , tym mniej szkód w organizmie. Zaniedbanie choroby powoduje nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Toksoplazmoza Jest to choroba pasożytnicza wywołana przez pierwotniaka. Najczęstszymi nosicielami wśród zwierząt są koty. Dlatego lepiej nie mieć do czynienia z ich odchodami. Zarażenie może nastąpić poprzez spożycie zakażonego, niedogotowanego mięsa (świnie, kozy, owce, drób). Toksoplasma w organizmie bardzo szybko się rozmnaża i niszczy tkanki żywiciela. Organizm odbudowuje zniszczone obszary oprócz miejsc bardzo zniszczonych lub gałki ocznej. Po pewnym czasie zakażenie mija, ale pierwotniak często nadal w ciele pozostaje. Może się uaktywniać w okresie osłabienia organizmu. Toksoplazmoza szczególnie zagraża kobietom w ciąży. Dlatego wskazane jest wykonywanie badań w jej kierunku w celu zapobiegnięciu narażeniu płodu. Zapobieganie: zakładanie gumowych rękawiczek do czyszczenia kuwet kocich, unikanie kontaktu z ziemią (gumowe rękawice do prac w ogrodzie), dokładne dogotowywanie mięsa, dokładne mycie warzyw i owoców. Tak więc, jeśli będziemy przestrzegać higieny, dokładnie myć warzywa oraz owoce, dogotowywać mięso to zmniejszymy możliwość zarażenia pasożytami. Myślę, ze warto przestrzegać tych wymagań, bo posiadanie wyżej wymienionych „pupilków” nie należy do przyjemnych, szczególnie, kiedy dotyczy to dzieci.

Objawy zapalenia spojówek Poniższe symptomy mogą występować na jednym lub obu oczach: jasna, zielona lub żółta wydzielina z oka, ból oczu, pieczenie, nadwrażliwość na jasne światło, sklejanie się rzęs lub nawet powiek na skutek obfitej wydzieliny ropnej, obrzęk powiek, zaczerwienienie oczu, intensywne swędzenie Przyczyny zapalenia spojówek Zapalenie spojówek może towarzyszyć przeziębieniom lub chorobom wieku dziecięcego, takim jak odra. Najczęściej będą to zakażenia wirusowe i infekcje bakteryjne. Choroba może być wynikiem reakcji alergicznej, np. na: pyłki roślin, środki chemiczne, nadfioletowe promieniowanie słoneczne, oddziaływanie silnego światła pyłki lub inne substancje. Do częstych przyczyn powstania zapalenia spojówek należy korzystanie przez dziecko z takich rozrywek jak pływalnie, gdzie do oczyszczania wody nadal stosuje się chlor, powodujący podrażnienia oczu. Basen kąpielowy to także skupisko bakterii kałowych, tzw. zapalenie proste powodują takie czynniki jak: nieodpowiednie oświetlenie, silny wiatr, kurz, mechaniczne zanieczyszczenia lub zatarcia oka, drażniące dymy, opary i gazy Mogą to być również zaburzenia tzw. filmu łzowego, czyli zespół suchego oka. Skłonność do zapaleń spojówek mają te osoby, których wady wzroku korygowane są nieodpowiednimi okularami. Nosząc za słabe lub za silne szkła drażniące gałkę oczną, powodują jej zmęczenie, co w konsekwencji prowadzi do stanów zapalnych. Zapobieganie zapaleniom spojówek pilnować, by dziecko często myło ręce i nie dotykało nimi oczu, unikać miejsc o dużym zanieczyszczeniu powietrza, pomieszczeń nie wietrzonych i zadymionych, nie należy używać wspólnych gąbek, ręczników itp., dzieci dotknięte schorzeniem powinny nosić okulary przeciwsłoneczne Możliwe powikłania w zapaleniu spojówek Nieleczone zapalenie spojówek może rozprzestrzenić się na rogówkę i doprowadzić do trwałego obniżenia ostrości wzroku! Leczenie zapalenia spojówek Zalecenia ogólne wskazane jest częste mycie rąk i wycieranie ich jednorazowymi ręcznikami, usuwanie nagromadzonej na brzegach powiek wydzieliny przy pomocy wilgotnych wacików, stosowanie ciepłych lub chłodnych okładów z przegotowanej wody, ograniczenie aktywności fizycznej w okresie występowania ostrych objawów, jeżeli stan oczu nie poprawia się po 2-3 dniach leczenia, może oznaczać, że infekcja spowodowana jest przez bakterie oporne na stosowane leki, wirusy lub może okazać się, iż jest to uczulenie. Konieczne są wtedy dalsze badania Leczenie farmakologiczne Stosuje się krople i maści z antybiotykami, sulfonamidy lub leki przeciwwirusowe. Większość okulistów uważa, że przy nieznanej przyczynie nie należy stosować leków sterydowych, aby nie doszło do rozszerzenia infekcji. W cięższych przypadkach stosuje się antybiotyki doustne. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.

Objawy pleśniawek białe, kremowo-żółte plamki, przypominające resztki mleka, które przylgnęły do wewnętrznej strony policzków, do dziąseł lub podniebienia. Pojawiają się także na języku. Próba ich starcia kończy się krwawieniem, suchość ust, czasem ilość pleśniawek jest tak znaczna, że pokrywają grubą warstwą język i śluzówkę jamy ustnej dziecka, sprawiając ból. Maluch wówczas płacze, ma gorszy apetyt, mało pije, jest niespokojny w trakcie spożywania posiłków (zwłaszcza kwaśnych i gorących), ma podwyższoną temperaturę Przyczyny występowania pleśniawek Pleśniawkom i aftom sprzyjają: leczenie antybiotykami, złe warunki higieniczne, zakażenie w czasie karmienia Zwiększenie ryzyka występowania afty złe odżywianie, korzystanie z leków, które tłumią odporność choroba i obniżona odporność, HIV Zapobieganie pleśniawkom jeśli musisz podać dziecku antybiotyki, pamiętaj aby piło maślankę lub jogurty w trakcie leczenia, w celu uzupełnienia pożytecznych bakterii w przewodzie pokarmowym, regularne szczotkowanie zębów i wizyty u stomatologa, przestrzeganie podstawowych zasad higieny, zwróć uwagę na to, by myć rączki dziecka po każdym spacerze, czy zabawie na podłodze, pamiętaj o umyciu zabawek raz na dwa, trzy miesiące, u niemowląt, u których wyrżnęły się pierwsze ząbki, trzeba przecierać je jałowym gazikiem, lub specjalną szczoteczką dla niemowląt. Pamiętaj także o starannym myciu smoczków i butelek dziecka, a następnie o ich wyparzaniu, po każdym karmieniu maluszka mlekiem, można dać mu do picia trochę herbatki lub samej wody; doprowadzi to do „wypłukania” resztek mleka z jamy ustnej dziecka. Można to wykonywać zwłaszcza u noworodków, które jeszcze nie mają ząbków Środki diagnostyczne przy afcie obserwacja objawów, wywiad lekarski oraz badanie przez lekarza Możliwe powikłania przy pleśniawkach Pleśniawki (choć rzadko), rozprzestrzeniają się w krtani, przewodzie pokarmowym, w układzie oddechowym, czy na skórze. Leki na pleśniawki Możemy płukać buzię dziecku naparem z szałwii, rumianku albo płynami odkażającymi (septosanem, dentoseptem). Jeśli to nie pomoże, należy zwrócić się do lekarza, który zaleci przecieranie zmienionych chorobowo miejsc Aftinem lub gencjaną (roztworem wodnym), lub Nystatynę do pędzlowania jamy ustnej. Dzieci starsze mogą płukać usta płynem Tantum Verde. W ciężkich przypadkach stosuje się leki przeciwgrzybiczne, podawane doustnie. Gdy zakażeniu grzybami towarzyszy również zakażenie bakteryjne, niezbędne staje się podanie antybiotyku. Leczenie zwykle usuwa tę infekcję w ciągu 3 dni, lecz choroba ma tendencję do nawrotów. Dieta w przypadku afty Starsze dzieci powinny utrzymać odpowiednią podaż płynów z mleka, lodów, budyniu, wody, herbaty lub innych napojów i żywności, która jest łatwa do przełknięcia. Słomka ułatwi picie, jeśli plamy są bolesne. Po jedzeniu należy przepłukać jamę ustną 3 razy dziennie lub częściej roztworem soli (w proporcji: ½ łyżeczki soli na 250 ml wody). Skontaktować się z lekarzem, gdy: zauważysz niepokojące cię zmiany w jamie ustnej dziecka, niemowlę nie przybiera na wadze lub wystąpi u niego niewyjaśniona utrata masy ciała, powstaną objawy odwodnienia (zapadnięte oczy, słaba elastyczność skóry i letarg), zauważysz zmiany na skórze lub w okolicach narządów płciowych, zaobserwujesz objawy wtórne zakażenia bakteryjnego (ból, zaczerwienienie, bolesność, obrzęk) pojawiające się w ustach, powyższym objawom towarzyszy gorączka Pleśniawki, afty zazwyczaj nie powodują żadnych dolegliwości, o ile nie są zbyt liczne Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.

Dla zobrazowania; na jeden centymetr długości przypada 1000 sztuk robaków ułożonych jeden koło drugiego. Pasożyty przytwierdzają się do jelita za pomocą specjalnych przyssawek umiejscowionych na stronie brzusznej. Objawy lambliozy nagła biegunka i bóle brzucha - niektóre dzieci mogą mieć tylko niestrawność i łagodną biegunkę, stan podgorączkowy (niezbyt często), luźne stolce o przykrym zapachu, wzdęcia brzucha, apatia i zmniejszenie apetytu Przyczyny powstania lambliozy Pasożyty Giardia dostają się do organizmu poprzez zanieczyszczoną żywność lub wodę, rozmnażając się w jelicie cienkim. Powodują miejscowy stan zapalny, w reakcji na który występują biegunki i inne objawy. Dodatkową cechą, która wyróżnia te pierwotniaki jest długa żywotność, sięgająca nawet do 3 tygodni. Te cechy sprawiają, że pasożyty są trudne do wytępienia. Najczęstszymi ofiarami lamblii są dzieci w wieku 2-5 lat. Do zarażenia dochodzi zwykle w okresach wiosennych i letnich. Zakażone dziecko jest źródłem wydalania ogromnej ilości cyst, (kilkadziesiąt milionów w 1 gramie kału), stąd łatwość rozprzestrzeniania się zakażenia w środowisku rodzinnym i między dziećmi w pewnych skupiskach np. w żłobku czy przedszkolu. Jedną z częstszych przyczyn zarażeń jest spożywanie niemytych owoców, warzyw lub picie nieprzegotowanej wody. Cysty tego pasożyta mogą przetrwać w wodzie do 3 miesięcy, gdyż Giardia lamblia są oporne na chlor! Lamblią dziecko może również zarazić się w ubikacji, w skutek nie mycia rąk. Do zarażenia zachodzi często pośrednio, wskutek kontaktu z kałem niektórych ssaków i ludzi, np. roznoszony przez muchy lub leżący na trawniku lub w piaskownicy. Zapobieganie lambliozie należy poić dziecko wyłącznie przegotowaną wodą, często myć dziecku ręce, zwłaszcza przed posiłkami, aby uniknąć złapania infekcji od innych osób, przestrzegać starannej higieny osobistej, zwłaszcza w przypadku wystąpienia biegunki, nie podawać dziecku niegotowanej żywności, która mogła zostać wypłukana w zanieczyszczonej wodzie, nie podawać dziecku źle przechowywanej żywności Środki diagnostyczne wywiad lekarski oraz badanie. Określenie historii zarażenia, obserwacja objawów, laboratoryjne badania kału w celu wykrycia pasożytów (konieczne może być powtórzenie w przypadku negatywnych wyników wczesnych badań) Możliwe powikłania w lambliozie przewlekłe zapalenie jelit, odwodnienie, zaburzenia wchłaniania utrata wagi Leczenie lambliozy nie podawaj dziecku leków na problemy żołądkowo-jelitowe bez recepty - mogą maskować objawy, ponieważ badania kału są często fałszywie dodatnie, lekarz może leczyć dziecko na podstawie wywiadu klinicznego i badania, lekarz może przepisać przeciwpasożytowy lek, który jest bardzo skuteczny Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.

Objawy zapalenia napletka ból, zaczerwienienie i obrzęk penisa, powiększone węzły chłonne w pachwinach, owrzodzenie prącia, pieczenie podczas oddawania moczu (rzadko), dreszcze i gorączka (rzadko), krostkowa wydzielina z penisa (rzadko) Przyczyny powstania zapalenia napletka Infekcja bakteryjna pod napletkiem, która rozprzestrzeniania się na penisa. Zwiększenie ryzyka zakażenie bakteryjne, zakażenie grzybicze, mechaniczne uszkodzenie napletka Zapobieganie zapaleniom napletka u dziecka Najlepszym sposobem zapobiegania jest regularne, codzienne oczyszczanie napletka i żołędzi, najlepiej wodą z mydłem. Należy unikać silnych mydeł. Środki diagnostyczne przy zapaleniu napletka historia i wywiad przeprowadzony przez lekarza, w niektórych przypadkach badanie laboratoryjne kultur bakteryjnych Możliwe powikłania w zapaleniu napletka u niemowlaka owrzodzenie prącia, rozprzestrzenianie zakażenia do głębszych warstw skóry penisa, przewlekłe zapalenie żołędzi i napletka może doprowadzić do raka prącia Środki ogólne przy zapaleniu napletka u niemowlaka Częste mycie ciepłą wodą w celu łagodzenia bólu. Leki na zapalenie napletka Lekarz może przepisać antybiotyk, łagodny środek przeciwbólowy oraz specjalistyczny krem. Skontaktować się z lekarzem, gdy: Twoje dziecko ma objawy zapalenia żołędzi, objawy nie ustąpią w ciągu 3 dni, pomimo leczenia, jeśli zapalenie żołędzi i napletka (Balanitis) powtarza się, zastanów się nad obrzezaniem Zapalenie zazwyczaj udaje się wyleczyć w czasie od 1 do 2 tygodni prawidłowego leczenia. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.

Schorzenie występuje również w przypadku utraty krwi, inwazji pasożytów oraz w okresie dynamicznego wzrastania w wieku dojrzewania. Objawy niedokrwistości z niedoboru żelaza zmęczenie, senność, lub przeciwnie nadmierne pobudzenie brak apetytu - głównie u dwu-trzy-latków (objaw ten może poprzedzać zmiany w obrazie krwi, mówimy wtedy o niedokrwistości utajonej), brak przyrostu masy ciała, biegunka, zajady w kącikach ust, łamliwość paznokci, wypadanie włosów, kołatanie serca, u starszych ból i zawroty głowy, słabo różowe spojówki i śluzówki jamy ustnej, badania morfologiczne wskazują obniżenie poziomu hemoglobiny poniżej 10 g%, a krwinki są mniejsze i słabiej wybarwione Przyczyny niedokrwistości Niedostateczne dostarczanie żelaza z pokarmem: zaburzenia łaknienia dieta uboga w żelazo (wegańska, makrobiotyczna) Niewystarczające spożycie żelaza: Od 6 miesięcy do 2 lat, dzieci spożywają duże ilości mleka, co sprzyja obniżeniu poziomu żelaza w organizmie Nieprawidłowe wchłanianie żelaza zawartego w pożywieniu: przewlekła biegunka, zespoły złego wchłaniania Zwiększone zapotrzebowanie na żelazo: okres szybkiego wzrostu Utrata krwi i przewlekłe krwawienie: krwawienie z przewodu pokarmowego - pasożyty jelitowe, krwawienia z powodu skaz krwotocznych, krwawienia przewlekłe z dróg moczowych, nerek, nosa, samookaleczenia Zwiększenie ryzyka ubóstwo, które powoduje niedostatek jarzyn, mięsa, jaj i przy dużej ilości zbóż (mąki, kasze oraz dieta bogatomleczna sprzyja obniżeniu poziomu żelaza w organizmie), dieta makrobiotyczna i wegańska, utrudniony jest wówczas proces wchłaniania przez zawarte w nich szczawiany, fityniany, fosforany Zapobieganie niedokrwistości Utrzymanie odpowiedniej ilości żelaza w organizmie przez dobrze zrównoważoną dietę lub suplementy żelaza. Środki diagnostyczne obserwacja objawów, historia i badanie przez lekarza, badanie kału w celu wykrycia robaków, badanie krwi, szczególnie hemoglobiny, czerwonych krwinek, hematokrytu i wskaźników krwi Środki ogólne Najważniejszą częścią leczenia niedokrwistości z niedoboru żelaza jest niwelowanie przyczyn. Niedobór żelaza można uzupełniać poprzez doustne podawanie suplementów żelaza. Zastrzyki i transfuzje krwi są bardzo rzadko potrzebne. Leki Lekarz może przepisać suplementy żelaza. PAMIĘTAJ Przedawkowanie żelaza jest niebezpieczne. Spożycie żelaza w nadmiarze może powodować zatrucie. Przechowuj suplementy żelaza w miejscu niedostępnym dla dzieci. Żelazo podawaj dziecku na czczo (co najmniej pół godziny przed posiłkiem) dla najlepszego wchłaniania. Jeśli Twoje dziecko cierpi na rozstrój żołądka, możesz podać je z małą ilością pokarmu (z wyjątkiem mleka). Przyjmowanie suplementów żelaza musi potrwać od 2 do 3 miesięcy, aby zaobserwować w badaniach krwi powrót do normy. Przyjmowanie płynnych suplementów żelaza może spowodować odbarwienie zębów. Dzieci powinny pić płynne żelazo przez słomkę. Suplementy żelaza mogą również powodować biegunki lub zaparcia. W przypadku przyjmowania innych leków, należy odczekać co najmniej 2 godziny po zażyciu żelaza. Leki zobojętniające sok żołądkowy, a zwłaszcza tetracykliny mogą spowodować problemy z wchłanianiem żelaza. Dieta przy niedokrwistości podawaj dziecku dużo białka i żelaza znajdującego się w żywności; w mięsie, fasoli i zielonych warzywach, przyjmowanie błonnika zapobiega zaparciom Skontaktować się z lekarzem, gdy: Podczas leczenia występują nudności, wymioty, ciężka biegunka lub zaparcia. Niniejszy tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. W przypadku każdej choroby zawsze należy konsultować się z lekarzem. Redakcja serwisu nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności za treść artykułu oraz treść komentarzy.