sierpnióweczki 2011 ;) | Forum dla mam

Siehankowa trzymam za Was kciuki 😘 😘 a możesz mi jeszcze opisać tą wysypkę którą miał Ksawier...czy ona po czasie zrobiła się sucha? czy były to plamki + krostki ??? bo ja normalnie szału dostanę tak mnie to męczy.... 😞

hmmmm m ma dzis urodziny.. kiedyś gadał, że chciałby na obiad kuraka pieczonego w całości....cóż, nie byłam w sklepie, torta nie upiekłam a w zamrażarce miałam kuraka, tyle że.... bez prawego skrzydła i prawego udka bo kiedyś były mi do pomidorówki potrzebne.......ale cała reszta jest w całości... więc upiekłam mu tego kuraka... inwalidę po amputacji 🤪 🤪 w końcu liczy sie gest prawda???

Foga napisał(a):

hmmmm m ma dzis urodziny.. kiedyś gadał, że chciałby na obiad kuraka pieczonego w całości....cóż, nie byłam w sklepie, torta nie upiekłam a w zamrażarce miałam kuraka, tyle że.... bez prawego skrzydła i prawego udka bo kiedyś były mi do pomidorówki potrzebne.......ale cała reszta jest w całości... więc upiekłam mu tego kuraka... inwalidę po amputacji 🤪 🤪 w końcu liczy sie gest prawda???

🤪 🤪 🤪 teraz to padam na kolana Foga jestes boska 🤪 🤪 jak nie gnijaca dynia, krupnik ala burek to kurczak inwalida!!! brawa dla Ciebie 🤪 🤪

madalena20 napisał(a):

mapa napisał(a):

Madziu napisz proszę coś o rehabilitacji Kuby 🙂
Ile to trwało, itp ?

Kiedy nasza lekarka zaniepokoiła się, że Kuba nie dźwiga głowy miał wtedy ok 2 m-c od razu dała mi skierowanie do poradni neurologicznej, gdzie lekarka zdiagnozowała u niego napięcie podsumowując, że moje dziecko leży jak żaba i że należy jak najszybciej go rehabilitować. Jednak od razu dodała, że są długie kolejki bo dużo dzieci się w tej chwili rehabilituje i zapytała nas czy chcemy czekać w kolejce. Noszz kurcze myślałam wtedy, że wyjdę z siebie. Płakać mi się chciało no ale dla dobra synka chciałam jak najszybciej zacząć ćwiczenia. Na całe szczęście zwolniło się miejsce i już po 1,5 tygodnia od konsultacji neurologicznych zaczęliśmy je. W pierwszej wersji miało być tak, że mieliśmy położyć się na oddział dziecięcy no ale, że ja z Bartoszyc i szpital na miejscu to nie zgodziłam się i wyraziłam chęć dochodzenia do szpitala. Co dziennie oprócz sobót i niedziel uczęszczaliśmy do szpitala. Rehabilitacja trwała prawie cały nasz dzień, przychodziłam o godz. 8-9 a wracałam najczęściej po 15 -16. Przydzielili nam salę z innymi maluchami i ich mamami. Po 4 w każdej sali. Były tam łóżka dziecięce, bo to tak długo schodziło, że były pory na drzemki i jedzenie. Kuba rehabilitował się metodą Vojty i metodą Bobath. O ile Bobath to takie zwykłe ćwiczenia i w sumie do przejścia to ta nieszczęsna Vojta spędzała mi sen z powiek bo płakał na niej niesamowicie. Odbywało to się na zasadzie uciskania pewnych punktów na ciele i blokowania pewnych złych odruchów ciała. Do tego wracając do domu mieliśmy zalecenie jeszcze dodatkowo ćwiczyć z nim wieczorem. A w weekendy 3 razy dziennie po ok 20-30 min obie metody, najpierw Bobath potem Vojta. Pod koniec doszłam do takiej wprawy przy uciskaniu met. Vojty, że nasza rehabilitantka przedstawiała nas za wzór rodzica, który nie mając żadnego przeszkolenia wykonuje je wzorowo. Planowała też nagrać nas przy wykonywaniu ćwiczeń i pokazywać jako film instruktażowy ☺️ 😉 Ale przez to, że szybko się z tym uporaliśmy i zakończyliśmy ćwiczenia to nie było jak do tego się przygotować. Trwało to ok 6 tygodni uczęszczania do szpitala a potem jeszcze w domu przez ok 2 tygodnie tak na wszelki wypadek. Chodź nie ukrywam i przyznam się bez bicia, że już go tak nie męczyłam i ćwiczyłam tylko raz dziennie przed kąpielą. Postępy przyszły z dnia na dzień. Jednego dnia nie potrafił dźwigać głowy, drugiego już ją odrywał a potem co dziennie na coraz to dłużej potrafił ją utrzymać. Do tego przestał zaciskać piąstki a kopał nóżkami ale już nie z powodu napięcia tylko dlatego bo rósł jak na drożdżach i stawał się co raz to silniejszym chłopcem. 🙂
Ot i cała moja historia. 😆
A to Kuba i jego kumple z sali 🙂
[URL=http://ifotos.pl/zobacz/90cd91194_hqshxex.jpeg/][IMG]http://s4.ifotos.pl/mini/90cd91194_hqshxex.jpeg[/IMG][/URL]

hehe Madziu zapomniałam o tym zdjęciu 🙂 takie smyki z Kubusia i Marcela były a teraz po 2 lata mają 🙂 a pamiętasz jak się zamartwiałyśmy 🙂

madalena20 napisał(a):

Kasia napisał(a):

madalena20 napisał(a):

mapa napisał(a):

Madziu napisz proszę coś o rehabilitacji Kuby 🙂
Ile to trwało, itp ?

Kiedy nasza lekarka zaniepokoiła się, że Kuba nie dźwiga głowy miał wtedy ok 2 m-c od razu dała mi skierowanie do poradni neurologicznej, gdzie lekarka zdiagnozowała u niego napięcie podsumowując, że moje dziecko leży jak żaba i że należy jak najszybciej go rehabilitować. Jednak od razu dodała, że są długie kolejki bo dużo dzieci się w tej chwili rehabilituje i zapytała nas czy chcemy czekać w kolejce. Noszz kurcze myślałam wtedy, że wyjdę z siebie. Płakać mi się chciało no ale dla dobra synka chciałam jak najszybciej zacząć ćwiczenia. Na całe szczęście zwolniło się miejsce i już po 1,5 tygodnia od konsultacji neurologicznych zaczęliśmy je. W pierwszej wersji miało być tak, że mieliśmy położyć się na oddział dziecięcy no ale, że ja z Bartoszyc i szpital na miejscu to nie zgodziłam się i wyraziłam chęć dochodzenia do szpitala. Co dziennie oprócz sobót i niedziel uczęszczaliśmy do szpitala. Rehabilitacja trwała prawie cały nasz dzień, przychodziłam o godz. 8-9 a wracałam najczęściej po 15 -16. Przydzielili nam salę z innymi maluchami i ich mamami. Po 4 w każdej sali. Były tam łóżka dziecięce, bo to tak długo schodziło, że były pory na drzemki i jedzenie. Kuba rehabilitował się metodą Vojty i metodą Bobath. O ile Bobath to takie zwykłe ćwiczenia i w sumie do przejścia to ta nieszczęsna Vojta spędzała mi sen z powiek bo płakał na niej niesamowicie. Odbywało to się na zasadzie uciskania pewnych punktów na ciele i blokowania pewnych złych odruchów ciała. Do tego wracając do domu mieliśmy zalecenie jeszcze dodatkowo ćwiczyć z nim wieczorem. A w weekendy 3 razy dziennie po ok 20-30 min obie metody, najpierw Bobath potem Vojta. Pod koniec doszłam do takiej wprawy przy uciskaniu met. Vojty, że nasza rehabilitantka przedstawiała nas za wzór rodzica, który nie mając żadnego przeszkolenia wykonuje je wzorowo. Planowała też nagrać nas przy wykonywaniu ćwiczeń i pokazywać jako film instruktażowy ☺️ 😉 Ale przez to, że szybko się z tym uporaliśmy i zakończyliśmy ćwiczenia to nie było jak do tego się przygotować. Trwało to ok 6 tygodni uczęszczania do szpitala a potem jeszcze w domu przez ok 2 tygodnie tak na wszelki wypadek. Chodź nie ukrywam i przyznam się bez bicia, że już go tak nie męczyłam i ćwiczyłam tylko raz dziennie przed kąpielą. Postępy przyszły z dnia na dzień. Jednego dnia nie potrafił dźwigać głowy, drugiego już ją odrywał a potem co dziennie na coraz to dłużej potrafił ją utrzymać. Do tego przestał zaciskać piąstki a kopał nóżkami ale już nie z powodu napięcia tylko dlatego bo rósł jak na drożdżach i stawał się co raz to silniejszym chłopcem. 🙂
Ot i cała moja historia. 😆
A to Kuba i jego kumple z sali 🙂
[URL=http://ifotos.pl/zobacz/90cd91194_hqshxex.jpeg/][IMG]http://s4.ifotos.pl/mini/90cd91194_hqshxex.jpeg[/IMG][/URL]

hehe Madziu zapomniałam o tym zdjęciu 🙂 takie smyki z Kubusia i Marcela były a teraz po 2 lata mają 🙂 a pamiętasz jak się zamartwiałyśmy 🙂

hehe no teraz jak o tym pomyślę to mimo wszystko mam miłe wspomnienia a to tylko dlatego, że poznałam Was. Kochana a masz może gadu-gadu bo ja i moja koleżanka, która teraz rehabilituje swoją córeczkę mamy do Ciebie parę pytań.

madziu nie mam 😞 a koleżanka już mi napisała maila 🙂a co szymka też musisz rehabilitować?