O WSZYSTKIM 2010!!!! | Forum o ciąży

KOCHANE UZUPEŁNIŁAM -jak kogos nie ma to sorki ale nie mam fotek , jak sa błedy pisac to poprawie
[URL=http://fotoo.pl/hosting-zdjec/2010-12/129ff5db/mamuski.jpg.html][IMG]http://fotoo.pl/zdjecia/thumbs/2010-12/129ff5db.jpg[/IMG][/URL]
[URL=http://fotoo.pl/][IMG]http://fotoo.pl/zdjecia/files/2010-12/129ff5db.jpg[/IMG][/URL]

MIEĆ KOGOŚ KTO ZROZUMIE CIE BEZ ZBĘDNYCH SŁÓW BO PRZECHODZI W TYM SAMYM CZASIE TO SAMO - BEZCENNE..
MIEĆ KOGOŚ PRZY KIM MOŻESZ KRZYCZEĆ , PŁAKAĆ, ŚMIAĆ SIĘ DO ŁEZ Z TEGO SAMEGO POWODU - BEZCENNE
MIEĆ KOGOŚ KOMU MOŻESZ SIĘ WYŻALIĆ A ON CIE ZROZUMIE - MOŻE NIE PRZYTULI ALE OGRZEJE CIEPŁYM SŁOWEM LUB SPROWADZI NA ZIEMIE - BEZCENNE

KOCHANE DLA WAS ZA WASZĄ PRZYJAŹŃ, WSPARCIE, SŁODKIE I GORZKIE SŁOWA I CHWILE, ZA LITRY WYLANYCH ŁEZ I MILIARDY UŚMIECHÓW,
PO PROSTU ZA TO ŻE JESTEŚCIE

ANYCOOL

k...a p...o.tych facetów czy co 😠 😠 😠
okaa racja 😎 popieram 😜
Madzia skarbie nie daj sie przeciez silna z ciebie babka i niech tak zostanie 😁 🤪moze tego nie moze tesc zniesc 🤢 🤢
ucaluj Livke od cioci i slinakowatego buziaka przesyla Maksio--- a zeby lepiej sie jej oddychalo kup masc majerankowa i smaroj po nosek a i do woreczka z materialu albo do cienkiej skarpetki potlucz czosnku z 2 zabki i powieś w lozeczku bedzie smierdziec jak u skunkasa w norze ale malej lepiej sie bedzie oddychac ... Maksiowi przeszedl katar po 2-3 dniach a w nocy spal bez problemu

u mnie to samo co u Buziaczki ☺️

kochane o ja cie krece a ja tu na swojego narzekam ... az mi wstyd ☺️ ☺️ czasem owszem wkurzam sie na niego , ale jak pierdalne piescia w stol i warkne pozadnie to klepki wskakuja na swoje miejsce ... na szczescie u nas rodzice i tescie sie nie wpierdzielaja jak maja cos mowia otwarcie i rozwiazujemy problemy razem a jak nie trzyma mojej strony to jest awantura- nawet jak ma inne zdanie to w klutni np z dziadkiem jego zasranym obowiazkiem jest trzymac moja strone ... bo teraz to my jestesmy najwazniejsi i jak ma jakies hallo to nie do mamusi na skarge tylko do pokoju obok na obgadanie wszystkiego... ja mam jedna zasade zeby nigdy nie klasc sie do lozka pokluconym bo rano jest jeszcze gorzej ...

aniu kochana naprawde tak kiepsko u was 😞 😞... a nie mozesz wyprowadzic sie do swoich rodzicow????
a tak na marginesie po ku..we czekac az mala pojdzie do przedszkola poszukaj sobie kogos juz teraz moze przejzy na oczy.... ☺️ ☺️ ☺️ 😮 😮

buziaczka a wy mieszkacie z rodzicami Pawła??? moze wyprowadz sie do swoich rodzicow z Livka moze cos zrozumieją

malutka90 napisał(a):

u mnie to samo co u Buziaczki ☺️

kuzwa meksyk tych chlopow to do jednego wora zapakowaz zawiazac supel i do lodowatej wody na kilka godzin moze otrzezwieja ZASRANCY- PIEPRZONE MAMINSYNKI 🤢 😠 😠

dziweczynki dla was

[URL=http://fotoo.pl/hosting-zdjec/2010-12/911bb3fb/74736151.jpg.html][IMG]http://fotoo.pl/zdjecia/thumbs/2010-12/911bb3fb.jpg[/IMG][/URL]

TROCHE DLUGIE ALE WARTO PRZECZYTAC

Na błękitnym niebie zajaśniało słoneczko. Nastał radosny świt. Słoneczko ruszyło w drogę. Wspinało się w górę coraz śmielej, mówiło: jestem!", słało wokół złociste promyki. Czasem przelatywały koło niego chmurki, małe i większe, białe i te ciemniejsze - bywało, że je przesłaniały, ale zawsze na krótką chwilę. Łagodny, ciepły wietrzyk przeganiał obłoki, odsłaniając uśmiechniętą buzię.

Słoneczko wzrastało. Było już wysoko na niebie. Rozglądało się dokoła z ciekawością, patrzyło na świat.

- Jaki świat jest piękny! - zachwycało się.

W swojej drodze przemierzało różne krajobrazy, widziało rozmaite istoty - zbliżały się do niego, prosząc, aby je ogrzało swoim ciepłem. Poznając świat, Słoneczko zauważyło, że jest on pełny innych słońc - tak różnych, iż zdawać by się mogło, że nie ma dwóch takich samych. Jedne były bliższe, inne dalsze, ale wszystkie nieustannie przemierzały niebo. I ciągle pojawiały się nowe. Czasami któreś z nich zanurzało się pod linię horyzontu - wtedy wokół tego miejsca robiło się ciemno, a najbliższe istoty odczuwały chłód. Ale po pewnym czasie inne słońca rozświetlały przestrzeń i słały ciepłe promyczki.

Słoneczko nie ustawało w swojej wędrówce. Widziało coraz więcej. Coraz bardziej też zastanawiało się nad sobą.

- Jakie jestem?

I nagle odczuło powiew chłodu! Zmartwiało ze strachu.

- Co się stało? Przecież chmury są daleko.

Żeglowało dalej. Ale niebo nie było już takie czyste i jasne. Coraz więcej chmur przesłaniało błękit, a im któraś była większa i ciemniejsza, tym groźniejszym chłodem od niej wiało.

Jedna z chmur zbliżyła się, dotknęła Słoneczka. Zmroził je chłód.

- Co się dzieje? Boję się zimna!

Zapłakało, a gorące łzy przebijały chmury, lecąc w niebo.

Nagle powiał ciepły wiatr. Chmury rozstąpiły się, pierzchały, odsłaniając błękit nieba, na którym błyszczało inne słońce - ciepłe i jasne.

- Nie bój się - powiedziało - Na niebie jest dużo chmur. Ale zawsze jest ktoś, dzięki komu można się ogrzać. Nie smuć się i nie martw. Jeśli chcesz, będę przy tobie.

Wtedy Słoneczko zrozumiało. Zrozumiało własny lęk. I wiedziało już, że nie jest samo ze swoim strachem. Wiedziało, że zawsze są inne słońca, a ciepły wiatr, który niosą, osuszy każdą łzę i ogrzeje każde wnętrze.

Codziennie wschodzą nowe słońca. Codziennie każde z nich przemierza czas i przestrzeń. Codziennie każde słońce świeci dla kogoś.