KWIETNIÓWECZKI 2011 | Forum o ciąży

eunia91 napisał(a):

Tyska_1 napisał(a):

Eunia co Ty mowisz?? a co z twoim mezem?? nie rozmawiasz z nim o problemach? powinien Ci pomoc. Wiadomo.. roznie to bywa, czasami dzieja sie rzeczy ktore sie tylko zbieraja i potem trudno je ogarnac ale od tego mamy bliskich by nam pomagali.

no ja nie mam wsparcia bo nie chce go matrwic nie potrzebnie....... a on nic nie wie i tez chciałby zebym schudła.......

Eunika ja ci po prostu dobrze życzę pocieszać cię nie będę bo nie umiem a jak spróbuję to to może mieć odwrotny efekt
ja o wsparciu w bliskich i rodzinie mam trochę inne zdanie dlatego się nie wypowiem
myśle że problem lezy w głowie a nie w "tuszy" bo trzeba siebie akceptować takim jakim się jest a jak się nie da to wtedy próbować cos robić - skoro teraz nie możesz to daj sobie trochę czasu a na pewno sobie wszystko poukładasz

ja też spadam bo się zasiedziałam 🤪

Ewelinaaleks napisał(a):

gizelda napisał(a):

Eunika jak już cię wywołałam to napisz że coś jeszcze

a to którejś nie wywołam nie znaczy że o niej zapomniałam tak jak np Ewelina z Wa-wy 😠
no i Tyska ale tyskę BOJKOTUJĘ 😁

😉

.

super że jesteś, dzięki 😉

jestem, napiszę na razie tyle ile dziecię pozwoli, najwyżej jak położę go spać dopiszę więcej.. bo niestety po dzisiejszym dniu caaaaaałyyyy czas mi ryczy...i chyba od tego płaczu już pęka mi głowa 🤢

Eunia, a ja Ciebie rozumiem i wsparcie wsparciem ale to takie tylko pierdolenie: bo jak się źle czujesz ze sobą to nawet wsparcie papieża nie pomoże i nie poprawi Ci humoru. Bo to TY się ze sobą źle czujesz w swoim ciele: niestety piszę to z własnego również doświadczenia.
I powiem Ci, że Klaudia dobrze napisała: dość użalania się nad sobą, tylko dupa w troki i czas zrobić coś dla siebie: idź na basen, aerobik a w tym czasie zostaw dziecko mężowi: zobaczysz, że nie tylko ćwiczenia ale też samo wyrwanie się z domu od dziecka dobrze działa na psychikę. I ćwiczenia fizyczne świetnie działają na depresję 😉
trzymam za Ciebie kciuki, żeby się udało i powiedz sobie stop depresjooo !! 🙂

A co w żłobku..
hihe.. i tu mnie humor opuszcza..
to była maskra jakaś: w skrócie: ja się spłakałam, Witek zryczał.
Poszliśmy sobie spacerkiem do tego miejsca, na dzień dobry przywitała nas miła Ciocia, Witek jeszcze radosny, zagadał do niej, poszedł na ręce żebym mogła się rozebrać..i poszliśmy razem do kuchni, bo dzieci miały karmienie..
I wyobraźcie sobie żłobek...
.
.
.
.
.
.
.
.
tak tak.. Wasze wyobrażenia dokładnie odzwierciedlają to, jak to wygląda:
miałam wrażenie, że trafiłam do domu małego dziecka: mimo, że dzieci chyba 10, trzy opiekunki ale wrażenie, że dzieci pozostawione bardziej same sobie, same wzajemnie się zabawiają, takie uczucie.. zasmarkania, porzucenia. Mnie w tym momencie zebrało się na łzy..i powiem Wam, że jest inne uczucie iść tam na sucho, załatwiać sprawy organizacyjne mając jednocześnie świadomość, że dziecko trafi tam za kilka miesięcy, a wejść i wiedzieć że to dziś.

No ale ale..
w pierwszej już minucie naszego tam przebywania jakieś dziecko krzyknęło, jak to dziecko. Ale Witek boi się nagłych krzyków.. i zaczęło się: rozejrzał się tylko, że TYYYLEE dzieci, jeszcze krzyczą, popatrzył na mnie i zaczął RYCZEĆ..
Moje dziecię, którego byłam pewna, że sobie poradzi, odważniak mój mały jeden, ryczał tak, że smarki płynęły po brodzie, łzy ciekły już do uszu 😞. Wyszłam z nim raz: ryczy, wyszlam drugi: ryczy..w końcu razem z dziećmi poszliśmy do bawialni, bo może przy zabawkach troszkę się zapomni.. a tam znowu mnie chce się ryczeć: wraca wrażenie ŻŁOBKA,DOMU DZIECKA ETC..Witek właściwie nie przestaje RYCZEĆ, właściwie nie schodzi mi z rąk, jeżeli zejdzie na chwilę to zaraz pcha się do niego jakieś dziecko z krzykiem radości, a ten znowu ryczy i pcha się na ręce. Generalnie synek mi się porzygał, zasmarkał i jeszcze ze strachu zrobił kupę, co okazało się w domu 😞
Cały nasz pobyt trwał pół godziny, jutro pójdziemy tam z rana, tak, żeby być na 10.
Ale daję sobie możliwość, że żłobek nam nie wypali: Witek nie lubi krzyków, pomimo tego, że wlekę go wszędzie ze sobą ( autobus, pociąg..)przez dom przewijają się ludzie: Witek boi się innych dzieci, boi się takiego skupiska, i chyba czuł moje obawy..
ale to wrażenie domu dziecka, zasmarkanych dzieci..

generalnie: podczas powrotu, gdzie mogłam się wyryczec nad własnym dzieckiem, któe z tego płaczu zaraz zasnęło podjęłam decyzję:
daję mu czas na oswojenie do końca tygodnia, ale nie będę katowac dziecka. jeżeli nam nie pójdzie: po długim weekendzie odwożę go do rodziców. Trudno, będę widziała go raz na dwa tygodnie, ale wiem, ze dziecko będzie wychowywane w atmosferze miłości, radości, gdzie owszem, przewija się też wiele ludzi, ale wiecie: dom to dom..dziecko będzie tulone, będzie jadło kiedy chce a nie kiedy pora jedzenia, będzie spało kiedy i ile chce a nie wtedy kiedy pora..
Tu niestety będzie jednym z wielu: i jeżeli będzie mu tu źle, nie oddam. Nie chcę więcej widzieć takiego płaczu, takiego żalu do mnie.

aaaa. i byłam świadkiem jak jedno z dzieci popchnęło drugie tak, że tamto uderzyło w kaloryfer 🤢 😮
za karę poszło na karnego jeżyka w kącik..
No i Witek jest najmłodszy 9 acz wzrostem przewyższa kilkoro dzieci 😮 😜 )

idę włączyć Witkowi odkurzacz, da mi chwilę spokoju 😉

magda-d87 napisał(a):

alexia_79 napisał(a):

magda-d87 napisał(a):

Dobry!
Ola, mogę Cię o coś spytać? bo mnie to ciekawi

Pytaj 🙂 ale odniosę się potem

ok 🙂
Bo tak teraz nadrabiałam i przeczytałam co napisałaś w jakimś tam poście, już nie pamiętam w którym... że nie możesz zadzwonić gdzieś bo Lenka śpi, to znaczy, że w ogóle u Ciebie jest zwykle cisza taka? Że nie możesz przez tel też gadać?

też miałam wtedy o to zapytać 😮

KASIA po Twoim poście moge tylko napisać OMG 😮