Cukrzyca ciążowa | Forum o ciąży

Hejka
Czytam Wasze posty o problemach ze spaniem. Nam się mały krzykacz urodził, ona płakała prawie przez cały czas. Rano czasem nic nie zrobiłam bo tylko krzyki. Teraz największe natężenie jest wieczorem od 20-22 ale to nie kolka. Do tego nie je i słabo przypiera na wadze. Robiłam badanie moczu wyszło ok, teraz mam skierowanie na morfologię. Cukier też jej sprawdzałam bo mam obsesję na tym punkcie.
Dopiero wczoraj miała pierwsze szczepienie.
Jak pomyślę o ząbkowaniu to 😮 dobrze, że jeszcze trochę czasu.
anus ja też nie chciałam, żeby mała spała u nas w łóżku. W nocy ją przenoszę jak przyśnie, ale rano zostaje.
Jasia na pewno będzie lepiej
miłego dnia Dziewczyny 😉

Jasia chętnie odpowiem na Twoje pytania.
9 lat temu będąc na początku ciąży miałam trochę za wysoki cukier. Zrobili mi obciążenie glukozą i cukier wyszedł 216, oczywiście diabetolog, dieta a po dwóch tygodniach insulina. Nazywało się, że mam cukrzycę ciążowe, po ciąży okazało się, że została. Nie była ciążowa, z tym, że wcześniej nie wiedziałam że choruję. Musiałam dalej brać insulinę do każdego posiłku i bazową, przeliczać jedzenie itd.
Dwa lata temu Kuba zachorował (miał 6 lat), miał 39 stopni gorączki. Poszłam z nim do pediatry, z tym że poza temperaturą nie miał innych objawów, ani kaszlu, ani kataru. Lekarka kazała zrobić badanie moczy i krwi. A tam w moczu cukier i ketonu. Wiedziałam już co to znaczy. Pojechaliśmy do szpitala. Pielęgniarka podłączyła Kubę pod kroplówkę, mąż patrzy a to kroplówka z glukozą. Wyskoczyłam do niej " z buzią", czy chce zabić moje dziecko. Ona do nas, że to dopiero podejrzenie cukrzycy więc o co mi chodzi. Powiedziałam, żeby zmierzyła Kubie cukier, przecież na szpitalu mają glukometr. Wyszło ponad 360. Kazali nam jechać do szpitala wojewódzkiego, tzn albo zawieziemy go, albo on karetką a my swoim transportem. Pojechaliśmy wszyscy swoim.
Tam została zdiagnozowana cukrzyca i zapalenie płuc. Początku były straszne, od razu zastrzyki z insuliną do każdego posiłku, mierzenie na czczo i 2 godziny po jedzeniu, itd. Kuba nie chciał jeść a ja miałam wyrzutu sumienia, że to moja wina, że on jest chory. Kuba myślał, że wyzdrowieje. Po 8 dniach wróciliśmy do domu, nie potrafiłam opanować jego cukrów, siedziałam po nocach korygując mu cukier. Kuba musiał wrócić do zerówki, ale panie go nie chciały. Dyrektorka, że pomogą mi a wychowawczyni 😞. Wracał do domu i mówił, że słyszał jak opowiadały, że mam go zabrać. W stylu "po co ona go tu przyprowadza?". Nie dałam się, zaprowadzałam go, jeździłam na posiłki, nauczyłam go robić sobie zastrzyki (choć wydaje się to niemożliwe) i mierzyć cukier. Zerówka minęła, poszedł do szkoły. Walczyłam z przeszkoleniem personelu szkoły. W końcu udało mi się na radzę pedagogiczną przyprowadzić diabetologa ( do dziś jestem wdzięczna mojej Pani Doktor). Kuba jest teraz w drugiej klasie. Jest bardzo samodzielny, ale jak dziecko potrzebuje nadzoru. Teraz już większość rzeczy związanych z cukrzycą robimy z marszu. Staram się mu wpić, że nie jest gorszy od innych. Za to na pewno bardziej zorganizowany, obowiązkowy i podchodzący z większą empatią do innych. Przeszliśmy ciężko drogę, ale tak miało być, żebyśmy nauczyli się cenić to co mamy. W końcu każdy ma jakieś problemy.
Mamy konto w fundacji i zbieramy środki na jego leczenie. Teraz apelujemy o 1%.
Ja i Kuba chorujemy a Emilka i mąż są zdrowi.

Wyszedł elaborat, ale myślę że to odpowiedź na wszystkie pytania. 😉
chyba że jeszcze jakieś macie 🙂

Jasia na początku zapytałam lekarza ja sobie inni rodzice radzą z pracą i jednoczesną opieką nad chorym dzieckiem. On mi powiedział, że ma syna nauczyć mierzyć i robić zastrzyki. Pomyślałam, że oszalał, przecież Kuba miał 6 lat. No, ale spróbowałam i okazało się, że można. Chociaż do dziś jak to komuś mówię to nie chcą wierzyć. Z pracy mnie wylali, nie byłam dyspozycyjna. Najpierw byłam załamana a potem uświadomiłam sobie, że nie pogodziłabym pracy i opieki nad synem.
Niedocukrzenie oczywiście się zdarzają, zawsze ma ze sobą glukometr, nosi w plecaku glukozę w tabletkach(żeby nie kusiła do podjadania), w szkole pani ma cole w biurku. Wszyscy nauczyciele wiedzą, a pokoju nauczycielskim jest wielkie zdjęcie Kuby z informacją o cukrzyce, telefonami do nas i o pierwszej pomocy (glukagenie), w dzienniku też są takie informacje.
Jeśli chodzi o w-f to on jest w drugiej klasie i ma większość lekcji z wychowawczynią. Mają basen, pani się oczywiście bała i ja też więc jezdziłam na basen jako dodatkowy opiekun, tak samo na wycieczki itd.
Na początku lekarz myśleli, że to zbieg okoliczności, że mamy oboje, Kiedyś czytałam że jest chyba 2,5% prawdopodobieństwa, że matka z T1 będzie miała dziecko z T1 i zakładali, że my jesteśmy tym prawdopodobieństwem. Mówili, że to nie możliwe że drugie dziecko będzie chore.
Tylko to mi nie dawało spokoju. I niedawno dotarłam do lekarzy, którzy robią badania genetyczne pod kontem dziedziczności cukrzycy i jej innych typów. Tam trzeba spełniać określone kryteria, ale udało mi się zmienić lekarza i nową lekarkę przekonać do tych badań. I miałam rację, mamy rzadko spotykany tym cukrzycy MODY.
Zanim Kuba zachorował to planowaliśmy drugie dziecko, potem byłam bardzo na nie. Dopiero po czasie dojrzałam do tego.
A wadę wzroku miał już wcześniej, chociaż ile czasu miał cukrzycę też nie wiem.
A co do Twojej Lenki to nie masz się o co martwić, takie przypadki się bardzo rzadko zdarzają, a osoby z tym typem cukrzycy (potwierdzonej badaniami) spotkałam tylko jedną. I to w internecie.
A jak wyszło z Twoją cukrzycą w ciąży? Masz jeszcze teraz?

Ann żeby się zakwalifikować na te badania, nie możesz mieć przeciwciał (bo cukrzyca typu 1 powodują nasz organizm atakujący trzustkę i wtedy powstają przeciwciała), 3 pokolenie wstecz muszą chorować (u nas byłam ja i Kuba, ale przekonałam lekarkę), mamy szczupłą sylwetkę bez tendencji do tycia, cukrzyca jest dość stabilna, jeśli w rodzinie choruje dziecko to robi je się przez diabetologa dziecięcego i są bezpłatne, ale jak tylko dorośli to są bardzo drogie-to tak w skrócie i uproszczeniu. Wiem, że były wysyłane do Łodzi, jak poszukam naszych wyników to napiszę dokładnie gdzie.
Jasia bo tak jest, że jeśli w ciąży przy przyroście masy ciała organizm nie radził sobie z wyrównaniem cukru to ok 40 jak już metabolizm spowalnia i byś przytyła może się okazać , że znowu sobie nie będzie radził. Jak nie będziesz sprawdzała to może się okazać, że jak się dowiesz że masz cukrzycę to będziesz miała powikłania. I masz rację chodzi o cukrzycę 2 typu.
Jeśli chodzi o pompy to dla dzieci i teraz podobno dla osób do 26 r.ż. są refundowane, tylko trzeba się zapisać w kolejce w NFZ i czekać. Można jeszcze otworzyć konto w fundacji i zbierać tak jak my ten 1%. Z tym, że zakup pompy jest bardzo drogi, może nie 20tyś ale niewiele mniej. Dla dorosłych kosztem jest jeszcze oprzyrządowanie do pompy, z tego co pytałam innych ok 350zł/m-cznie, ale my nie mamy pompy więc dokładnie nie wiem.
Jasia i Ann możecie pytać, jak coś wiem to się chętnie podzielę. A ja Was będę wypytywała o Wasze dzieci itd. 🙂

Ann jeśli dziecko ma mieć cukrzycę T1 to wcale nie musisz mierzyć, bo zaczyna się bardzo gwałtownie i dziecko w szybkim tempie ląduje w szpitalu. Nie wykryjesz jej regularnymi badaniami, bo być je musiała co tydzień robić. Zwróć tylko uwagę czy nie robi się nagle zmęczone,gwałtownie chudnie, dużo pije i sika. A jeśli chodzi o T2 to o ile nie będzie otyłe to nie ma się co martwić.
Ja bym do tego spokojnie podchodziła. Emilce mierzyli w szpitalu cukier i miała niski, Kuba zresztą też. Kubie podnosili glukozą (ale nie wiem ile miał) a Emilka miała 43, 42 itd ale powiedziały mi, że dają glukozę jak dziecko ma poniżej 40. (dla noworodków są inne normy). Teraz jej mierzę tak raz w m-cu ale podchodzę do tego ze spokojem. I mierzę tylko dlatego, że Kuba i ja mamy. Bo jak miałam tylko ja to Kubie wcale nie mierzyłam. Z tym, że my mamy ten dziwny typ cukrzycy i on jest na tyle łagodny, że możesz nie wiedzieć że masz. A T1 się nie ukryje, a T2 raczej towarzyszy nadwaga.

Jasia nasza cukrzyca nie polega na tym, że mamy zniszczoną trzustkę tylko na tym że nie wydziela ona insuliny. A ta insulina jest. Jak już nas dodiagnozowali to próbowali Kubę przestawić na samą dietę, ale on jest niejadkiem i cukry były za wysoki. Teraz bierze tabletkę rano a insulinę do obiadu, podwieczorki i kolacji. Ja byłam na insulinie bo byłam w ciąży. Jak się ogarnę, to będę próbowała przejść na tabletki, bo sama dieta na pewnie nie przejdzie. poczytaj http://pl.wikipedia.org/wiki/Cukrzyca_typu_MODY
Jeśli chodzi o kłucie Emilki to pierwsze badania miała w szpitalu, a ja ją w domu kułam, ale ona nawet nie płakała, tylko się skrzywiła. Oczywiście nakłuwaczem.
A co do tego, że piszesz że tego nie ogarniasz to ja na początku szukałam informacji w necie i wszędzie gdzie się dało, a niestety nie ma ich dużo. To jest "nowość" 🙃

Jasia nie wiem czy to tak się da, jak tyle lat brałam insulinę. Bez niej mam wysoki cukier. A Kuba na razie będzie na tabletach i zastrzykach, bo samej diety już próbowaliśmy i miał za wysokie cukry.
Ale dziękuję za życzenia 🙂
Ewelcik jeszcze trochę i urodzisz a problemy przypuszczalnie się skończą 😜

Dziewczyny czy Wasze dzieci przesypiają noc? I kiedy zaczęły?
Miłego Dnia