Skocz do zawartości

Depresja poporodowa – objawy i leczenie

Narodziny dziecka dla kobiety to nie tylko blaski, ale też cienie. Temat depresji poporodowej, niegdyś skrzętnie ukrywany i pomijany, dzisiaj pojawia się wśród społeczeństwa coraz częściej. To ważne, by mówić o tej chorobie otwarcie i dać poczucie zrozumienia mamom dotkniętym tym problemem. Na depresję poporodową może cierpieć nawet do 20% kobiet. Kiedy to schorzenie występuje, jakie są jego objawy i przede wszystkim jak wygląda leczenie DP?

ten tekst przeczytasz w 3 minuty

Depresja poporodowa – objawy i leczenie
Jakie są objawy depresji poporodowej

Depresja poporodowa – co to jest?

Depresja poporodowa to fizyczna i psychiczna reakcja kobiety na narodziny dziecka. Depresja czasem mylona jest z przygnębieniem, jest jednak czymś o wiele bardziej poważnym. Jej najważniejszymi cechami klinicznymi są: niska samoocena, napięcie i hipochondria. Kryterium koniecznym do jej rozpoznania jest utrzymanie się objawów przez przynajmniej 2 tygodnie. Ten rodzaj depresji w łagodnej postaci wymaga jedynie wsparcia bliskich, ale w cięższych postaciach niezbędna może okazać się pomoc lekarza lub opieka psychiatryczna. Zaburzenie to negatywnie wpływa nie tylko na matkę, ale ma też pośredni wpływ zarówno na dziecko, jak i partnera.

Depresja poporodowa  

Helping Hand - wsparcie psychologiczne online

Objawy depresji poporodowej

Częstym dla depresji poporodowej zjawiskiem są obsesyjnie nawracające myśli i obawy młodej matki, że z powodu swojej niekompetencji, braku doświadczenia, nieodpowiedzialności czy nieudolności, nie jest w stanie optymalnie zaopiekować się dzieckiem, a nawet nieumyślnie lub też pod wpływem niechcianego impulsu, może mu zaszkodzić. Charakterystycznymi dla DP objawami są również labilność emocjonalna, płaczliwość i smutek, zmęczenie, nieradzenie sobie z sytuacją, domaganie się pomocy i podkreślanie swojej bezsilności oraz przekonanie o utracie swojej szeroko pojętej atrakcyjności. Kobieta z DP często ma przekonanie, że jej dziecko sprawia wyjątkowe, większe niż inne dzieci, trudności w opiece. Występuje u niej wysoki poziom lęku, niekiedy z napadami paniki, zamartwianiem się i nadmierną, nieadekwatną troską o zdrowie własne i dziecka oraz obawami hipochondrycznymi. Chora bardzo często skarży się na poczucie osamotnienia, opuszczenia, bycia niezrozumianym.

Kiedy występuje?

Jak sama nazwa wskazuje, depresja poporodowa jest ściśle związana z narodzinami dziecka. Najczęściej pojawia się ona w okresie od 1. miesiąca do 6. po porodzie, lecz zdarzają się też sytuacje, gdy dotyka kobiety, będące już kilkanaście miesięcy po ciąży. Może trwać zarówno kilka tygodni, jak i kilka miesięcy. Badania naukowe donoszą, że narażone na jej występowanie są kobiety chorujące na depresję w przeszłości lub w czasie ciąży, a także, gdy pojawiła się po poprzednim porodzie.

Jak leczyć DP?

Leczenie łagodnych przypadków depresji poporodowej polega na zastosowaniu psychoterapii, psychoedukacji i wsparcia psychologicznego, w przypadkach bardziej nasilonych stanów stosuje się dodatkowo leki przeciwdepresyjne. Większość z tych farmaceutyków można bezpiecznie stosować w okresie karmienia piersią, ale ostateczną decyzję w tym zakresie należy omówić z prowadzącym lekarzem psychiatrą. Najcięższe przypadki depresji poporodowej wymagają leczenia w szpitalu. Brak odpowiedniego leczenia stwarza ryzyko rozwoju ciężkiej depresji, mogącej w skrajnych przypadkach skutkować samobójstwem. Co prawda do samobójstw dochodzi stosunkowo rzadko, ale jednocześnie stanowią one jedną z wiodących przyczyn zgonów wśród młodych matek.

4.5 / 2 głosów







Opinie użytkowników

Rekomendowane komentarze

Brak komentarzy do wyświetlenia



×
×
  • Dodaj nową pozycję...